Ένας λόγος που ακόμη υπάρχω στον κόσμο που σε γνώρισα είναι επειδή δεν θέλω να πεθάνει μαζί μου αυτό που νιώθω για σένα και χαθείς και εσύ....
Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012
Τι φταίει???
Πρωι πρωί βράζω απο νεύρα.....
Να φταίει που δεν κοιμηθηκα?
Να φταίει που δεν έχω που να ξεσπάσω?
Να φταίει που μου φταίω?
Να φταίει ο θυμός που έχει μαζευτεί μέσα μου?
Να φταίει που θέλω να αρχίσω να φωνάζω μέχι να μελανιάσω?
Να φταίει που προσπαθώ να σταματήσω να σκέφτομαι αλλά σκέφτομαι περισσότερο?
Να φταίει η τελευταία μου πληγή που πανάει τόσο?
Να φταίει που προσπαθώ τόσο να κάνω το καλύτερο για όλους και ξεχνάω εμένα?
Να φταίει που υπάρχω?
Τι διάολο μου φταίει τελοσπάντων και ειμαι ετσι?
Αντι να συνέρχομαι γίνομαι χειρότερα, αντι να γίνομαι απαθής γίνομαι πιο ευάλωτη, αντι να ξεχνάω αρχίζω να θυμάμαι και λεπτομέριες, αντι να ξεκουράζομαι με εξοντώνω.
Δεν την αντέχω αλλο αυτή την καταστροφή μου.
Θέλω απλα και μόνο να ηρεμήσω, να ησυχάσω, δεν μπορώ πια να απολογουμαι και που ανασαίνω
και δεν χρειαζεται να το κάνω σε κάποιον τρίτο, φτανει που το κάνω σε εμενα...
Τέτοια κατάντια, τέτοια μιζέρια δεν παλευεται ρε.....και πιστευετε οτι με το να με αγνοητε κάνετε και καλό....
Δεν μπορώ να προσπαθήσω άλλο να σας αλλάξω άποψη....
.
Εδώ είμαι όποτε θέλετε.......
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου