Μέρες τωρα

 Νιώθω μια περίεργη αγωνία

Μια αναστάτωση χωρίς λόγο

Νιώθω σαν να με κοιτάζουν χίλια μάτια

Περπατώ και νιώθω ότι θα σε δω μπροστά μου

Είμαι στη δουλειά και κάθε που βγαίνω έξω νομίζω θα σε δω να έρχεσαι

Το δέρμα μου είναι μονίμως ερεθισμένο και δεν μπορώ ούτε να κάνω μπάνιο χωρίς να πονέσω

Τα όνειρα μου είναι αλλόκοτα

Ξυπνάω και δεν ξέρω που είμαι

Είσαι παντού

Σαν να έχει ενεργοποιηθεί ένας μαγνήτης που συμπεριφέρεται αυτόνομα

Ψυθιριζω το όνομα σου σε άσχετες στιγμές χωρίς να μπορώ να ελέγξω τη σκέψη και το στόμα μου

Νιώθω σαν να πνίγομαι σε ένα χαοτικό συναίσθημα πόθου, θυμού και πόνου

Οι σκέψεις μου ξεστρατίζουν ανεξέλεγκτα τις πιο ακατάλληλες στιγμές

Αποφεύγω να ανοίξω μουσική, φοβάμαι μην ακούσω τραγούδια που θα ματώσουν την πληγή μου

Ακούω σε loop τις τελευταίες 4 μέρες

If we had five more minutes

Would i, could i

Make you happy? 

Υπήρξες αληθινά ευτυχισμένος έστω για πέντε λεπτά;

Φοβάμαι την απάντηση

Αποφάσισα ότι δεν θέλω να μάθω πολλά πράγματα από αυτά για τα οποία έχω ερωτήσεις

Γιατί; Γιατί; Γιατί;

Τόσα πολλά γιατί

Τίποτα δεν θα ρωτήσω

Μόνο μια αγκαλιά

Και μια βαθιά ανάσα μέσα στο στήθος σου

Φαντασίωση

Θα έρθεις να με βρεις;

Θα σε αναγνωρίσω;

Η καρδιά μου θα σπάσει πριν καν κοιτάξω τα μάτια σου;

Είσαι εδώ;

Εγώ που είμαι;

Υπήρξα άραγε; 

If we had five more minutes...