Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Δεν ξέρω πια πως να με χειριστώ......

Μια δειλή πράξη σου σε κάνει να πεθαίνεις μέσα στους άλλους

με μια συγγνώμη αργοπορημένη πεθαίνουν οι άλλοι μέσα σου.

Λίγη περισσότερη σιωπή μπορεί να σκοτώσει το ίδιο αλάνθαστα,όπως και μια λέξη.

Μια κίνηση αδιαφορίας,ένα βλέμμα επίμονο,το κουδούνι που δε χτύπησε,το γράμμα που ήρθε,

κάνουν το ίδιο καλά τη δουλεία τους οπως ένα μαχαίρι ή λίγο υδροκυάνιο.

Κάθε μέρα,όλες τις νύχτες,24 ολάκερες ώρες ο φόβος σκοτώνει

η απροδιοριστία σκοτώνει,τ'όνειρο σκοτώνει,η πράξη σκοτώνει...

Κι όταν πεθαίνεις

κανείς δεν ξέρει από πόσους καθημερινούς θανάτους

σε προφυλάσει

αυτό το μικρό χωματένιο ύψωμα.


ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ



απογοητεύομαι κάθε μέρα και περισσότερο........
δηλητήριο πια που με σκοτώνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου