το απόγευμα ήμουν χάλια....
με μάτιασε ο παλιοπαπάρας.....με το που με είδε με έγδυσε με τα μάτια...
ήθελε και να με χαιρετίσει...φτου ρε..
και μετά από λίγο ζαλάδα και πονοκέφαλος και αναγούλα.....
έλεος θα πεθάνω από το χάλι μου.....
και πήρα το κινητό και σου έγραψα

"πες τους να με ξεματιάσουν, υποφέρω"

και σκέφτηκα μα σε ποιους να το πεις?
(στη Λέττα.....αυτήν σκεφτόμουν.....αυτή με ξεμάτιαζε όταν ήμουν χάλια........
τότε......που ζούσα........)
και γιατί να το πεις?
και γιατί να σε ενοχλήσω?
και αν δεν το δεις εσύ?
και αν το δει κάποιος άλλος?

και αν......και αν.......
ούτε και εγώ ξέρω πόσα τέτοια πέρασαν σε δευτερόλεπτα από το μυαλό μου.
και με έπιασαν τα κλάματα.
και πάτησα απόρριψη μηνύματος....

καλύτερα να ξερνούσα παρά να σε δυσκόλευα......

μου πέρασε.......αργά πολύ αργά..
ένιωθα και τόσο χάλια που δεν ήξερα πια τι μου έφταιγε.....
ούτε και ξέρω τι μου φταίει τέτοια ώρα....


ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ........
καληνύχτα αγγελέ μου.