Σχεδόν πάντα.........

.......Τα βράδια είναι τα πιο δύσκολα. Περιλαμβάνουν πάντα δάκρυα, σκέψεις, ένα συγκεκριμένο τραγούδι, διάβασμα παλιών μηνυμάτων, κοίταγμα φωτογραφιών και μια ελπίδα που τις περισσότερες μέρες μοιάζει να βαριανασαίνει.
 
Φοβάμαι κι εγώ ξέρεις. Φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι τις μέρες που έρχονται και τι θα φέρουν. Φοβάμαι που αργούν. Έχω σιχαθεί να είμαι σε μια ατελείωτη αναμονή για κάτι. Να μετράω τις μέρες και να μη βγαίνουν.
Αυτή η αναμονή όμως και το τηλεφώνημα σου το επόμενο πρωί είναι αυτά που με κρατάνε ακόμα. Είναι αυτά που δίνουν νόημα στην κατα τα άλλα ανούσια ύπαρξη μου. Είμαι μισή χωρίς εσένα και φοβάμαι μην η ύπαρξη μου είναι καταδικασμένη να ζει μισή για πάντα.