Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

Χιλια κομματια

Εσπασε η καρδια μου κ εγινε θρυψαλακια.
Ανισχυρη εντελως μπροστα στην αρρωστια .
Τοσα χρονια τα ζω απ εξω.
Τωρα , τωρα που ενας ανθρωπος υποφερει τοσο δεν μπορω να κανω τιποτα.
Γυριζω κλαιγοντας, ελπιζοντας και παρακαλωντας.

Αυτές τις μέρες

Έχω τόσα να θυμαμαι...
Και σχεδόν όλα άσχημα...
Σαν κάποιος να μου έχει κλέψει τα πάντα και να με έχει αφήσει ολόγυμνη στην έρημο...



Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

Βυθιζομαι...



Αύγουστος...

Γεμάτος εκπληξεις@!!
Δεν σταματώ να σκεφτομαι.
Να προσπαθώ να δώσω σωστές απαντήσεις σε ερωτευμένο και τρελαμένο 17χρονο.
Τι να πω...
Έρωτας. Αυτό το μακάβριο παιχνίδι που επιλέγεις τον δολοφόνο σου.
Και λες κ ευχαριστώ για τον θάνατό σου...

Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017

Ειπα ψεμματα

Σε ενα παιδι 17 ετων οτι δεν αξιζει να προσπαθει να πεθανει γιατι δηθεν η ζωη ειναι ωραια.
Και ειπα και αλλα πολλα που δεν πιστευα αλλα ηξερα πως οφειλα να τα πω.
Και πριν τον παρουν σηκωθηκε και με αγκαλιασε με ολα του τα κοκαλα να με τρυπουν και μου ειπε οτι ειχε πολυ καιρο καποιος να του μιλησει αλλα και να τον ακουσει και οτι ηθελε να πεθανει για να γλιτωσουν οι αλλοι απο αυτον αλλα και εκεινος να ησυχασει.
17 χρονων
Η ψυχη του μαυρη απο μοναξια και αγωνια
Οταν εφυγε εκλαψα πολυ γιατι ηξερα πως νιωθει και ηξερα ποσα χρονια γεματα μαυρες καταμαυρες μερες θα ζουσε μεσα στην απολυτη μοναξια και κανεις δεν θα μπορουσε να φωτισει αυτο το σκοταδι.
Οι ανθρωπινοι φαροι σβηνουν τοσο αποτομα
Το σκοταδι ειναι τοσο απολυτο
Ο πονος τοσο σκληρος κ αδυσωπητος
Συγνωμη Αλεξη που σου ζητησα να αρχισεις να τρως για να μην πεθανεις γιατι η ζωη αξιζει
Δεν εχω κατασταλαξει ακομα
Ειναι τοσο ανακουφιστικο μερικες φορες να προσπαθεις να αυτοκτονισεις

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

Τι ωραία να ονειρεύεσαι....



Γιατί είναι Αύγουστος κι όλα μπορούν να συμβούν.

Έλα να ανέβουμε σε μια ταράτσα με θέα τη θάλασσα και να ψήσουμε τη δειλία μας να κάνει βουτιά από ψηλά. Να πηδήξουν οι ανασφάλειές μας πιασμένες χέρι-χέρι και να πάρουν μαζί τους κι αυτούς τους ηλίθιους φόβους έκθεσης που δε μας αφήνουν να το ζήσουμε όπως γουστάρουμε κι όπως μας αξίζει. Να ερωτευτούμε απ’ την αρχή, με τη λαχτάρα ενός παιδιού που ζητάει χωνάκι παγωτό ένα καλοκαιρινό μεσημέρι.

Να πάρουμε μαζί μας παγωμένες μπίρες και να πνίξουμε εκεί όλα τα «πρέπει», τους κανόνες τους και τις χαζές θεωρίες περί εγωισμού κι αξιοπρέπειας που κρατάνε τους ανθρώπους μακριά για να μη θεωρηθούν δεδομένοι, όπως λένε, κι ας καταλήγουν να θεωρούνται αδιάφοροι.


Να μου πεις πως φοβάσαι μη με χάσεις και να σου πω πως δε γελάω πολύ μακριά σου γιατί ο κόσμος με κουράζει και τον βαριέμαι. Να παραδεχτώ πως μου λείπεις τα πρωινά που ξυπνάω χώρια σου και να μου ψιθυρίσεις στ’ αυτί πως μ’ αγαπάς -κι ας το ξέρω ήδη.

Μια ταράτσα, εσύ, εγώ και τα άστρα. Να κοιτάμε τον κόσμο από ψηλά και να μας φαίνεται μικρός κι ανήμπορος να μας χαλάσει. Να ακούγονται μουσικές από κάπου μακριά κι εμείς να κάνουμε πως χορεύουμε σε μια προσπάθεια να συμμαζέψουμε την αγαρμποσύνη μας. Να ζήσουμε μια νύχτα βγαλμένη από κινηματογραφικά ρομάντζα. Ξέρεις, εκείνα που σνομπάρουμε γιατί είναι, τάχα μου, μελοδραματικά μα κατά βάθος ψοφάμε να τα ζήσουμε.

Να μιλάμε ώρες για χιλιάδες ανούσια πράγματα που δε θα βγάζουν και πολύ νόημα αλλά για μας θα σημαίνουν τα πάντα. Να κάνουμε σχέδια τόσο κοντινά όπως τι θα φάμε μετά κι όνειρα μακρινά για ταξίδια υπερατλαντικά. Να χαζέψουμε το αεροπλάνο που θα περνά πάνω απ’ τα κεφάλια μας και για πρώτη φορά να μη νιώσω τάσεις φυγής, γιατί θα είμαι ακριβώς εκεί που θέλω κι αυτό το «εκεί» έχει το χαμόγελό σου.

Να φιληθούμε μέχρι να πρηστούν τα χείλη μας, να θυμηθούμε όσα μας ενώνουν και να ξεχάσουμε ό,τι μας χωρίζει. Να μείνουμε εκεί ως το ξημέρωμα, μέχρι να μας πιάσουν ανατριχίλες και να μην ξέρουμε αν είναι απ’ τα μελτέμια ή από έρωτα.

Να ζήσουμε σε μία νύχτα έναν ολόκληρο Αύγουστο∙ με όλα τα χρώματα του ουρανού, φεγγάρια και πρωινές ηλιαχτίδες, με αρώματα θαλασσινά κι αναμνήσεις από καλοκαίρια που δεν τελειώνουν ποτέ.

Ένα καλοκαιρινό βράδυ με σφιχτές αγκαλιές, παθιασμένα φιλιά και χαχανητά, να φωνάζει έρωτα τις μουντές χειμωνιάτικες νύχτες που θα το ξεχνάμε, οι βλάκες, μέσα σε καβγάδες, μούτρα και φωνές.

Γιατί ό,τι κι αν γίνει, μωρό μου, για μία νύχτα στη ζωή μας τα είχαμε όλα κι ήταν Αύγουστος -το καλύτερο άλλοθι
.