Ζείς μέσα μου....

.....σε σκοτεινούς δρόμους χάθηκα και ξέχασα πως είναι να σε αναζητά της αγάπης το χάδι...
και ελπίζω πριν φύγω να σε κοιτάξω μια φόρα στα μάτια
και να μου πεις πως δεν ήταν όλα ψέμμα.
Σε περιμένω...
Το ξέρεις...

Εγώ σ'αγάπησα εδώ

Μ ε ήλιο , με βροχή, με χιόνι, με αέρα...

Εδώ...

Εμπιστοσύνη με κλειστά μάτια σου είχα..

Και φώναζες εσύ

Άνοιξε τα κωλομάτια σου επιτέλους..



ΔΕΝ ΘΕΛΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

δεν θέλω να πιστέψω την αλήθεια που αντιλαμβάνομαι



προτιμώ να ζω σαν ηλίθια το παραμυθάκι μου

και ας μην ξυπνήσω ποτέ....

Δεν ξεχνώ...

αλλά ούτε κ θέλω να θυμάμαι...

Ένας θάνατος...

Μια ανάσταση...

Τό μόνο που κρατώ είναι η επιβεβαίωση οτι το φως ξεκίνησε το ταξίδι του 

που εύχομαι και ελπίζω να είναι πολύυυυυυ μακρύ και πανέμορφο.

καλή Κυριακή !

θα σου φιλούσα τα μάτια τόσο δυνατά



που όταν θα τα άνοιγες θα με κοιτούσες δακρυσμένος...

Μην έχεις προσδοκίες

για να πάψεις να απογοητεύεσαι από τους ανθρώπους...

Όσο και να το επαναλλαμβάνω μέσα μου σαν άλλο mantra εξακολουθώ να νιώθω ηττημένη

και να επιστρέφω στο κάστρο μου επιζητώντας την απομόνωση μου..

Πλέον μόνο εκεί νιώθω καλά...παρέα με τον εαυτό μου.

Η μοναχικότητα είναι επικίνδυνη , εθιστική...

Μόλις καταλάβεις πόση ηρεμία κρύβει δύσκολα γυρνάς στους ανθρώπους...

Άντε καλημέρα αν και από ψυχολογία πάλι στον πάτο είμαι.

p.s μου λείπεις αφόρητα, το ξέρεις??

Εσύ μόνο να υπάρχεις....

Ζήσανε έτσι στενά συνολικά τρία χρόνια...

Εκείνος συνεχώς ευτυχισμένος και πότε πότε ανήσυχος

εκείνη συνεχώς ανήσυχη και πότε πότε ευτυχισμένη...

Ακόμα και τις εποχές που του έδειχνε παραδομένη ολοκληρωτικά, εκείνος την αγαπούσε το ίδιο...

Γιατί αγάπη είναι να θέλεις τον άλλο και όταν απόλυτα τον έχεις κατακτήσει...

?

-Και εγώ τι πρέπει να κάνω εγώ????