Ένας λόγος που ακόμη υπάρχω στον κόσμο που σε γνώρισα είναι επειδή δεν θέλω να πεθάνει μαζί μου αυτό που νιώθω για σένα και χαθείς και εσύ....
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015
καλή Κυριακή !
θα σου φιλούσα τα μάτια τόσο δυνατά
που όταν θα τα άνοιγες θα με κοιτούσες δακρυσμένος...
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015
Μην έχεις προσδοκίες
για να πάψεις να απογοητεύεσαι από τους ανθρώπους...
Όσο και να το επαναλλαμβάνω μέσα μου σαν άλλο mantra εξακολουθώ να νιώθω ηττημένη
και να επιστρέφω στο κάστρο μου επιζητώντας την απομόνωση μου..
Πλέον μόνο εκεί νιώθω καλά...παρέα με τον εαυτό μου.
Η μοναχικότητα είναι επικίνδυνη , εθιστική...
Μόλις καταλάβεις πόση ηρεμία κρύβει δύσκολα γυρνάς στους ανθρώπους...
Άντε καλημέρα αν και από ψυχολογία πάλι στον πάτο είμαι.
p.s μου λείπεις αφόρητα, το ξέρεις??
Όσο και να το επαναλλαμβάνω μέσα μου σαν άλλο mantra εξακολουθώ να νιώθω ηττημένη
και να επιστρέφω στο κάστρο μου επιζητώντας την απομόνωση μου..
Πλέον μόνο εκεί νιώθω καλά...παρέα με τον εαυτό μου.
Η μοναχικότητα είναι επικίνδυνη , εθιστική...
Μόλις καταλάβεις πόση ηρεμία κρύβει δύσκολα γυρνάς στους ανθρώπους...
Άντε καλημέρα αν και από ψυχολογία πάλι στον πάτο είμαι.
p.s μου λείπεις αφόρητα, το ξέρεις??
Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015
Εσύ μόνο να υπάρχεις....
Ζήσανε έτσι στενά συνολικά τρία χρόνια...
Εκείνος συνεχώς ευτυχισμένος και πότε πότε ανήσυχος
εκείνη συνεχώς ανήσυχη και πότε πότε ευτυχισμένη...
Ακόμα και τις εποχές που του έδειχνε παραδομένη ολοκληρωτικά, εκείνος την αγαπούσε το ίδιο...
Γιατί αγάπη είναι να θέλεις τον άλλο και όταν απόλυτα τον έχεις κατακτήσει...
-Και εγώ τι πρέπει να κάνω εγώ????
Εκείνος συνεχώς ευτυχισμένος και πότε πότε ανήσυχος
εκείνη συνεχώς ανήσυχη και πότε πότε ευτυχισμένη...
Ακόμα και τις εποχές που του έδειχνε παραδομένη ολοκληρωτικά, εκείνος την αγαπούσε το ίδιο...
Γιατί αγάπη είναι να θέλεις τον άλλο και όταν απόλυτα τον έχεις κατακτήσει...
Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015
Μερικές φορές ...
τα δάκρυα δεν σταματούν εύκολα...
Αλλά πάντα ακολουθεί ένα χαμόγελο
και ένα ευχαριστώ από καρδιάς...
Γιατί ακόμα κ αν οι άνθρωποι φεύγουν τις αναμνήσεις κανείς δεν μπορεί να σου τις πάρει!
δύσκολος ο δρόμος της απεξάρτησης....
Αλλά πάντα ακολουθεί ένα χαμόγελο
και ένα ευχαριστώ από καρδιάς...
Γιατί ακόμα κ αν οι άνθρωποι φεύγουν τις αναμνήσεις κανείς δεν μπορεί να σου τις πάρει!
δύσκολος ο δρόμος της απεξάρτησης....
Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015
9 χρόνια
Πέρασαν απο εκείνο το βράδυ...
Δεν γυρίζει ο χρόνος πίσω αλλά κ αν γύριζε πάλι τα ίδια θα έκανα...
Βέβαια...
Όσο ζω μαθαίνω...
Όσο ζω ωριμάζω...
Όσο ζω αναπτύσσομαι...
Όσο ζω θυμάμαι...
Όσο ζω αγαπώ...
Σε ευχαριστώ!
Δεν γυρίζει ο χρόνος πίσω αλλά κ αν γύριζε πάλι τα ίδια θα έκανα...
Βέβαια...
Όσο ζω μαθαίνω...
Όσο ζω ωριμάζω...
Όσο ζω αναπτύσσομαι...
Όσο ζω θυμάμαι...
Όσο ζω αγαπώ...
Σε ευχαριστώ!
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015
Κενό μου...........
Πώς να σε γεμίσω μου λες ;
Με τι να σε χορτάσω;
Πες μου! Για δε μιλάς…
Σε ποια γωνιά του δωματίου να σε κρύψω να μην σε κουβαλάω άλλο μέσα μου;
Να μη σε βρίσκω, να μη με βρίσκεις…
Να μη βρισκόμαστε άλλο πια…
Πώς να σε ξεφορτωθώ αφού δε με εγκατέλειψες στιγμή;
Τόσα δοκίμασα…
Μα εσύ εκεί…
Να παίζουμε αιώνιο κρυφτό και συ πάντα να κερδίζεις…
Δεν αντέχω το φορτίο σου κενό μου…
Πως μπορείς αν και κενό να φέρεις τόσο βάρος…
Βαρύ κι ασήκωτο κενό μου…
Τι χρώμα να σε βάψω μπας κι ομορφύνεις λιγουλάκι;
Τι στολίδια να σου φορέσω μπας και σε δω με άλλη ματιά;
Τι μελωδία να σου γράψω και ποια φωνή να σου χαρίσω;
Με τι όπλα να σε πολεμήσω πια;
Κουράστηκα να εγκαταλείπομαι στα χέρια σου, να παραδίνομαι κουράστηκα …
Ν’ αφήνω την πόρτα ανοιχτή και συ να μπαίνεις θριαμβευτικά ,περήφανα ,ελευθέρα ….
Και να θρονιάζεσαι εκεί στην ίδια θέση…. στην πολυθρόνα σου…
Σε ‘ κείνη που κάθεσαι κάθε φορά καμαρωτά, με το ίδιο περιπαιχτικό πάντα χαμόγελο…
Αυτό το χαμόγελο των υποσχέσεων, των πληγών, των χαμένων ονείρων…
Του νικητή…
Συγχαρητήρια νίκησες για ακόμη μια φορά πάλι απόψε…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)