Είναι γελοίοοοο

να ζω ξανα τα ίδια....
πάλι??????
τίποτα δεν έμαθα?????
τίποτα??
και σωματοποιώ πάλι τον πόνο της ψυχής μου?
και πέφτω πάλι κάτω???????
και πονάω??? και κλαίω όχι απο τον πόνο αλλά απο τη λύσσα μου που δεν μπορω να με προφυλάξω...
δεν αντέχω άλλο πόνο
δεν αντέχω άλλο φόβο
δεν αντέχω αυτόν τον γαμημένο πόνο της ψυχής μου που απλώνεται παντου και με τυλίγει σαν φίδι και ότι και αν μου κάνουν κ ότι κ αν μου δώσουν πονάωωωωωωωωωωω
πονάωωωωωωωωωωωω
είναι φρικτόοοοοοο
με λυπάμαιιιιιιιιιι
κακομοίρα μου που πίστεψες οτι αξίζεις κιόλας
ένα μάτσο σκατα είσαι το ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ

Πονάω

το καταλαβαίνετε?????
το νιώθετε??????
πονάωωωωωωωω
πονάωωωωωωωωωωωωωωωωω
πονάωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω

Είναι νύχτα εδὠ........

και εγώ δεν ξέρω που να πάω.....

και πάλι περισσεύω....
και πάλι στο καλάθι των αχρήστων...
και πάλι λείπω....

Λείπω από εμένα και τη ζωή μου.
την ανύπαρκτη....


p.s.σήμερα μετά απο 2.5 χρόνια συναντήθηκα με τα φιλαράκια μου στο ασπρομπλέ κουτάκι...
          σε ευχαριστώ που τα έβαλες και πάλι στη ζωή μου.

Ερημιά στην ψυχή μου........

τόσο μεγάλη που με κάνει να υποφέρω.

.......μου λείπεις σε κάθε ανάσα μου....

δεν φαντάζεσαι πόσο.....

"Κολυμπάω μέσα στο αίμα μου"

την ΠΙΣΤΗ σου...να προσέχεις άγρυπνα.

έχω τη βούληση και το δικαίωμα να σκοτώσω τον δικό μου εαυτό....

Δεν αντέχω άλλο.......

  Οι μερες περνουν πια χωρις να με αγγιζουν...τα ονειρα δεν ερχονται τις νυχτες...το σπιτι εγινε η φυλακη μου...

πρεπει να συγκεντρωθω για να καταλαβω τι μερα ειναι, τη ημερομηνια...

  

Δεν μιλαω...μηπως ξεχασω να μιλαω? ή μηπως ξεχασω να ακουω, να γευομαι, να μυριζω? ή μηπως ξεχασω ΝΑ ΖΩ?

Ολα ερχονται και φευγουν ετσι...αληθεια ποτε ξημερωνει και ποτε νυχτωνει...δε καταλαβαινω...ποτε περναει ο χρονος και αν περναει...

   Δε με φοβιζει η μοναξια, τουλαχιστον οχι πια...αλλωστε εκεινη αποζητω τον τελευται καιρο...εχουμε γινει ενα εμεις...αυτο που πραγματικα με φοβιζει ειναι οτι δεν υπαρχει δραση...για να γινει αντιδραση...για να γινει το ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ (δραση)...ΦΤΑΝΕΙ (αντιδραση)...να παλεψω...αραγε παραδωσα τα οπλα? και μετα τι? τι γινεται παρακατω? θα περναει ο καιρος και θα μαραζωνω, θα κοιταω που, σε ποια κατευθυνση...

   Ο πονος? εχω ξεχασει το αισθημα του...δε θυμαμαι...δεν αισθανομαι... Νομιζω οτι παρακολουθω εμενα απο καπου αλλου... δε συμβαινουν σε μενα αυτα...εγω τα βλεπω απλα να γινονται...περνανε ολα απο μπροστα μου...και εγω μενω εκει. Αλλοτε χαμογελαω ειρωνικα, αλλοτε κλαιω σπαρακτικα...και μετα ΚΕΝΟ...

   Στηριζομαι σε ολες τις δυναμεις μου για να κινηθω...μηπως ξεχασω να κινουμαι? θα κραταω αντικειμενα για να προχωρω? Θεε μου θα αντεξω να αντεχω? κι αν δεν αντεξω? θα πεσω?

   Πρεπει να υπαρξει αντιδραση...μα που ειναι η δραση? και οι νομοι της φυσικης με εγκατελειψαν...μονο ο νομος της βαρυτητας εμεινε να μου θυμιζει οτι πρεπει να κρατηθω για να σηκωθω...Απο που να κρατηθω? ενα σημαδι, κατι να με ξεγελασει...ΚΕΝΟ!!! οτι χειροτερο μπορει να σου συμβει...

Θελω να με δω να γελαω...ξανα...

   Για να υπαρχει αντιδραση πρεπει να υπαρχει δραση...και αν η αντιδραση φερνει τη δραση? Δεν αντεχω να αντεχω αλλο...ΦΤΑΝΕΙ...φτανει...ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ... και τα δυο ειναι σωστα...ετσι μου φαινεται...δραση-αντιδραση...αντιδραση-δραση...το ενα κινει το αλλο...

   Εχω μερες να βγω...παρα πολλες μερες να γελασω...ακομα περισσοτερες να αισθανθω...και αυτο λεγεται ζωη ή θανατος? Μερα χωρις χαμογελο ειναι χαμενη μερα...ποσες μερες εχω χασει? πολλες...για αλλους ειναι μια ολοκληρη ζωη...Χαμενη ζωη για μενα...δε πρεπει να τη ξοδευω αλογιστα...δεν εχω αλλη ευκαιρια...

   ...

   Δεν αντεχω αλλο να αντεχω...ΦΤΑΝΕΙ!!!

Ένα κενό..........

άδειο κενό υπάρχει???
πρέπει να υπάρχει γιατί αλλιώς πως νιώθω τόσο άδειο το δικό μου κενό??
έπεσα μέσα του?????
με κατάπιε?????
ξανα-χάνομαι...
τι περίεργο.....

το ονειρό μου έχει καεί μες στη φωτιά....