πέρασε κιόλας ένας μήνας.....

αχ και να  'ταν να ΄ρχόμουν.......
να ερχόσουν....

αχ και να 'ταν να ξαναγεννιόμουνα......

καληνύχτα......

Δεν θελω να πιστεψω...

οτι ηταν το οριστικο αντιο... 
αλλωστε μου χρωστας ενα ταξιδι στο Ναυπλιο σου χρωσταω μια βολτα με το αυτοκινητο μου...
 μετα απο 26 μηνες απολυτου σκοταδιου στον μαυρο βυθο του πονου μου βρεθηκα για 4 ωρες στην αγκαλια σου και ενιωσα ναανασαινω κ παλι ομως ποσο μα ποσο γρηγορα περασαν..
. και τωρα ειμαι πιο κατω απο πριν... 
στραγγιζει η καρδια μου απο το αιμα της ουρλιαζει η ψυχη μου απο τον πονο... 
ξαπλωσα στα πλακακια και ικετευω το Θεο να με παρει κοντα του να με αγκαλιασει για παντα.
 δεν θελω να ζω χωρις να με αγκαλιαζουν τα χερια σου δεν θελω να υπαρχω χωρις εσενα πλαι μου τα κατεστρεψα ολα ολα ολα
 με μισω
με μισω που σε κανω να πονας.
 θελω να γραψω τοσα μα τοσα πολλα μα δεν εχω λεξεις. 
αδειασα.
 δεν εχω τιποτα.
 μια ερημος η ζωη μου και η ψυχη μου
. γιατι? 
γιατι εκανα τοσα μα τοσα λαθη????
 γιατι δεν αυτοκτονουσα μια και εξω? γιατι ?????
 οτι κ να πω ειναι ανοητο. τιποτα δεν μπορω να διορθωσω πια.
 θα ηθελα να ειχα τη δυναμη να μην σκεφτω τιποτα και κανεναν.
 να μην σε αφησω να φυγεις χωρις εμενα. 
να σε ικετεψω να με παρεις μαζι σου. μονο εγω κ εσυ.
 εγω και εσυ........
.το δικο μας κρατος. 
που λεηλατηθηκε και ερημωθηκε. το κρατος μας.....
 το εκαψα με τα ιδια μου τα χερια...
 ενας δολοφονος ειμαι. ενα τιποτα ειμαι χωρις εσενα. 
πως μπορεσα να πιστεψω πως θα ζησω μακρια σου???
 χωρις τα μαγικα σου χερια?

 ΣΩΣΕ ΜΕ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ...

στο ειχα πει....
 θελω καπου να ακουμπησω και να κλαψω. 
να κλαψω να κλαψω να κλαψω 
πιο μαυρο το σκοταδι μου αυτο το πρωι. 
και ολο χειροτερο καθε μερα χωρις εσενα. 
εγκλωβιστηκες τελικα μου ειπες.
 η αληθεια ειναι οτι με εθαψα ζωντανη και πηρα στο λαιμο μου και πολλους ακομα.
 ενα τερας ειμαι ψυχη μου. 
αυτο ειναι ο αγγελος σου ενα απαισιο και φρικτο τερας.

ΦΟΒΑΜΑΙ

ΦΟΒΑΜΑΙ
ΦΟΒΑΜΑΙ
ΦΟΒΑΜΑΙ
ΦΟΒΑΜΑΙ

φοβάμαι 
φοβάμαι

πως αλλιώς να το πω?
δεν έχω άλλο τρόπο
με νιώθεις?

Κενή.......νεκρή......

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα...

Καρυωτάκης


και εγώ φοβήθηκα το φως και γύρισα παλι στο κελί μου......
δεν αντέχω να υπάρχω....

δεν θέλω άλλο. 

Με αγαπας λιγακι???

ηθελα να στο γραψω...
 να σε ρωτησω...
με αγαπας λιγακι?

 μα δεν τολμησα...
φοβηθηκα...

και δεν το εγραψα....



το εκανα και αυτο παραπονο και το αφησα να τρεξει απο τα ματια μου....

6 και να καινε ......

6 σημερα!!!.
 6 χρονακια....
οσα και τα πουλια που ταξιδευουν στην πλατη μου.
σκεφτομαι καθε χρονος που θα φευγει να προσθετω και απο ενα.. .
ωραιο δεν θα ειναι??...
ετσι εκτος απο πληρωμενη,σημαδεμενη θα ειμαι και εντελως βαρεμμενη...
αληθεια θα ηταν μεγαλη μαλακια να πω χρονια πολλα???
 δλδ οκ εγω χαιρομαι για κατι που εσεις πιθανων να καταρριεστε την ωρα και τη στιγμη αλλα τι θα επρεπε να πω γιαυτην την μοναδικη ημερα????
σκεφτομαι τα μπινελικια σου και χαμογελαω...
σκεφτομαι και εσενα ξερο στο κρεββατι και χαμογελαω διπλα...

 συνωμοτισε το συμπαν... οχι αμα εχετε τα .... αρνηθειτε το...