Μαθαίνεις.......

Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά

ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια

Και αρχίζεις να μαθαίνειςπως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια

Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα

Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,

γιατί το έδαφος του Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια…

και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…

Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ

Αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις

Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη

Και ότι, αλήθεια, αξίζεις

Και μαθαίνεις…

μαθαίνεις…

με κάθε αντίο μαθαίνεις

Χόρχε Λούις Μπόρχες (?)

ΞΕΡΕΙΣ????

Ξέρεις τι θα ήθελα τούτη τη στιγμή?
Θα ήθελα να έρθεις ...
έτσι στα ξαφνικά..
απρόοπτα και απροσδόκητα....
και να μου σκάσεις ένα φιλί στα χείλη...
όπως τότε...
Το θυμάσαι?
Να μην ξέρω από που μου ήρθες...
Να μην ξέρω γιατί το έκανες...
Μόνο να με φιλήσεις ...
Αυτό τίποτα άλλο...

ΨΕΜΜΑΤΑ......

Σημασια δεν εχει ποιος θα πει πρωτος το σ' αγαπω... μα ποιος θα 'χει τη δυναμη και το κουραγιο να νικησει τα αδιεξοδα και να το κρατήσει ως το τέλος...!!!..

Και εμείς ήμασταν και οι δυο δειλοί και μικροί .........
και μετά από τόσα λάθη και αφού εγώ φταίω για ολα δεν θέλεις ούτε λέξη από εμένα.....
δεν πειράζει......
εγω θα συνεχίσω να σου μιλάω μέρα και νύχτα για καθε τι όπως και τότε......τότε που όλα ήταν ψέμματα...............

Σου φωνάζω.........

- Ακούς τίποτα?
- Όχι.... τίποτα......
- Δεν ακούς κάτι χτύπους?
- Ααα... ναι... τώρα που το λες... ακούω κάτι χτύπους...
- Ακούς και τώρα που έγιναν λίγο πιο αργοί?
- Ναι.... ναι... κάτι ακούω...
- Άκου... τώρα σταματάνε σιγά σιγά...
- Ναι... Μα... αλήθεια... τι χτύποι είναι αυτοί?
- Η καρδιά μου.... που πεθαίνει για σένα.....

ΓΙΑΤΙ???????????

Γιατί έφυγες? Φοβάμαι...
Δεν θέλω να με ξαναφήσεις μόνη μου...
- Μην κλαις... Δεν θα σε ξαναφήσω..
- Ποτέ?
- Ποτέ!
- Κι αν με πάρει ο άερας τις νύχτες που φυσάει πολύ
και με πάει μακρυά σου?
- Θά΄ρθω να σε βρω.. Θα μου φωνάξεις , κι εγώ θά΄ρθω!
- Κι αν δε μπορώ να σου φωνάξω?
Αν δε με ακούσεις?
- Θα σε βρω από την μυρωδιά... Θα μυρίζω το χώμα και θα
έρθω να σε βρω!
- Κι αν είναι θάλασσα στη μέση?
- Θα κλείσεις τα μάτια σου και θα μου στείλεις ένα φιλί...
Αυτό θα ΄ρθει και θα με οδηγήσει εκεί που θα είσαι...
Τα φιλιά της αγάπης ποτέ δεν χάνουν το δρόμο τους...♥

ΒΑΡΕΘΗΚΑ.......

Βαρέθηκα να ανάβω φωτιές
για να ζεσταθούν οι άλλοι
και στο τέλος να ξεπαγιάζω εγώ...
Κουράστηκε η ράχη μου
να κουβαλά πληγωμένους.......!

Ωραία.......!

Μια χαρά τα κατάφερες πάλι τρομάρα σου!
Έκλεισες τα πορτοπαράθυρα της ψυχής σου
μην τυχόν και σου χτυπήσει κανείς...
Τοποθέτησες και κλειδαριές ασφαλείας....
'Εβαλες γύρω γύρω δαγκάνες να μην σε πλησιάζουν...
Αερόσακους έβαλες μην τυχόν και χτυπήσεις το κεφάλι σου κατά λάθος?
Χα!
Με αυτό το ένζυμο της μούχλας με τόση κλεισούρα
σκέφτηκες τι θα κάνεις?

(Aλκυόνη Παπαδάκη)
· · Κοινο