δεν μπορείς πόσες φορές το έχω ρωτήσει εγώ...
το έγραψα πάνω μου
στο χέρι μου
κάθε που το κουνάω ένα why γεμίζει τα μάτια μου
απάντηση καμία
μου έλεγες οτι είμαι πλαστελίνη
με έκανες πέτρα
να υπάρχω απλά
χωρίς να νιώθω
χωρίς να ζω
απλά να υπάρχω
περιμένοντας ένα τυχαίο πόδι να μου δώσει μια κλωτσιά
να πάω πιο πέρα
ή ένα χέρι
να με πετάξει στη θάλασσα
αδύνατο να κινηθώ μόνη μου
νεκρή φύση
(κολλητέ είμαι πολύ περήφανη για εμένα
με σκοτώνω αργά και μεθοδικά όπως μου ζήτησες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου