"εραστή μου" μην φύγεις ακόμα.....

Ο "εραστής" μου πεθαἰνει....
Είναι σε κώμα και αμφίβολο αν θα επιζήσει αυτη τη φορά...
Νιώθω οτι χάνω άνθρωπο και όχι απλά έναν υπολογιστή...
5 χρόνια τωρα ήταν η συντροφιά μου, η καλύτερη και μοναδική παρέα μου.
Γνώρισα τόσους ανθρώπους μαζί του, έκλαψα, γέλασα, πόνεσα, ερωτεύτηκα, θρήνησα, μέθυσα, τσακώθηκα, αγαπήθηκα.......
 5 χρόνια ατελείωτες ώρες  μπροστά στην οθόνη του ζούσα τις στιγμές μου κρεμασμένη στα πλήκτρα του, τα αγγιζα και με έφερναν κοντά σε ανθρώπους που αγαπούσα, που ήταν μακριά μου, σε ανθρώπους που δεν γνώρισα ποτέ και όμως σημάδεψαν την ψυχή μου και την ζωή μου.....
Τον έπαιρνα στο κρεβατι μου τα βράδυα και μαζι έπαιρνα όλους εκείνους που ήταν μέσα του.....άλλους τους άφηνα να χωθούν στην αγκαλιά μου, αλλους να  με αγκαλιάσουν και να με νανουρίσουν και άλλους απλα να βρίσκονται γύρω μου για να μην με πνίξει η μοναξιά..
Είναι μάλλον ηλίθιο να κλαίς για ένα αντικείμενο αλλα ο εραστής δεν ήταν απλά ένας υπολογιστής...ήταν η συνδεσή μου με την ζωή.......ο φίλος μου ο αγαπημένος, η μάνα και ο πατέρας μου, ο κολλητός μου, ο αγαπημένος μου......
τι κ αν πάρω αλλον??????εγώ αυτόν θέλω....αυτόν που με ξέρει και τον ξέρω.....που μέσα του έχει φυλαγμένα όλα μου τα μυστικά, τους φόβους, τους πόνους και τις αγωνίες μου......
κουτό να κλαίω γονατιστή από πάνω του ε?? δεν καταλαβαίνουν τα άψυχα.....μα του αξίζει ενας θρήνος......τόσο κλάψαμε μαζί αλλωστε.......