Ένας λόγος που ακόμη υπάρχω στον κόσμο που σε γνώρισα είναι επειδή δεν θέλω να πεθάνει μαζί μου αυτό που νιώθω για σένα και χαθείς και εσύ....
Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010
ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ...
Όσο το σκέφτομαι τόσο χειρότερα νιώθω.... τελικά δεν αντέχω να πίνω μόνη μου καφέ το πρωί.... η μοναξιά γίνεται ασήκωτο βάρος...και οι σκέψεις παίρνουν λάθος δρόμο και χάνονται στο λαβύρινθο του μυαλού....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου