Στην αναμονη...

Κυκλος η ζωη και ατελειωτους κυκλους κανει...

Μαλλον ειμαι εγω εκεινη που κλεισει εκεινον τον κυκλο που ξεκινησε ενα χρονο πριν...









Λιγο φοβαμαι αλλα δεν το ομολογω σε κανεναν.

Το κρατω για εμενα λεγοντας οτι εγω που τα ζω απο μεσα

ξερω τι θα αντιμετωπισω κ ετσι..."ψυχραιμια"...










Ομως δεν την εχω γιατι ειμαι ανθρωπος με αδυναμιες και φοβους

και σε τετοια θεματα ειναι ασχετη η δουλεια σου,

οι γνωσεις σου,η εμπειρια σου...

Ξερω πως οποιο κ αν ειναι το αποτελεσμα θα τα καταφερω...

Εχω μαθει καλα το παιχνιδι του να δειχνω δυνατη.....

Ομως καποιες στιγμες,καποιες μικρες στιγμουλες

νιωθω τοσο μονη και λυγιζω και τρεχω να κρυφτω

εκει που ξερω πως κανεις ποτε δεν θα καταφερει να με βρει...

Βαθεια μεσα μου.....