Είμαι λίγο θυμωμένη όπως αντιλαμβάνεσαι.
Μ' εμένα. Διότι θα έπρεπε να έχω ωριμάσει.
Να μην απορώ με τίποτα

Τώρα που ο κόσμος τρύπησε
κι απ΄την πληγή του στάζει ο καιρός.

Αν σ΄αγαπώ είναι που σ' αγαπώ στον πόνο σου
αν σε μισώ είναι που με τυφλώνει ο πόνος μουη απελπισία μου
τινάζεται τη νύχτα απ΄το σκοτάδι της
και σπαρταράει με θόρυβο ερπετού
μέσα στην κάμαρα
τέρας οικόσιτο προκατακλυσμιαίο
που βγαίνει απ΄την κοιλιά μου
και σεληνιάζεται
σφαδάζοντας στο δάπεδο-
η απελπισία μου
στριγγλίζει με ψιλή φωνή:
εσύ, εσύ, εσύ, εσύ
Εσύ
Εσύ
κι η μοναξιά του χρόνου.

~Αντώνης Φωστιέρης

πλημμύρα..........πνίγομαι.....

      άκουσε τη βροχή μου.......μέσα μου....

έφτασε λοιπόν...

η μέρα σου....

η μέρα της...

η μέρα?????????

μια μέρα φορτωμένη με τόσα πολλά, 

μια μέρα τόσο μα τόσο δύσκολη 

που το μόνο θέλω να υπάρχει μέσα στο μυαλό μου είναι το πρώτο "γειά σου" που μου είπες  

ΑΥΤΗΝ 

τη μέρα και εγώ έπεσα απο την καρέκλα που καθόμουν κ ο κόσμος όλος άλλαξε.....

να μιλούσαμε πάλι σήμερα
να άρχιζαν όλα από την αρχή

 οκ οκ οκ προσγειώνομαι αμέσως...


θα προσπαθήσω ......όσο μπορώ.....

και αυτό

Να'ταν λουλούδι η χαρά θα τό'κοβα για σένα,
να σου το φέρω αγάπη μου σήμερα που γιορτάζεις,
να μη σε ξαναδώ ποτε με μάτια δακρυσμένα
να μη σ' αγγιζει η μοναξιά, να μην αναστενάζεις.....

Πάρε μόνο τη σκέψη μου μονάκριβό μου ταίρι
τίποτ' άλλο δεν μπορεί κοντά σου να με φέρει
πάρε μόνο τη σκέψη μου και κράτα την μαζι σου
είναι το μόνο που μπορώ να στείλω στη γιορτή σου...

Αν ήταν το χαμόγελο ποτάμι σ' άγρια δάση
που πέρασαν και λούστηκαν νεράιδες μια βραδιά,
θα σού'φερνα κρύο νερό σε ασημένιο τάσι
να σβήσει το παράπονο που έχεις στην καρδιά...








σε γλυκοφιλώ....

κλείνω τα μάτια......

και με βυθίζω


        στο κενό της ψυχής μου

και κλαίω κλαίω κλαίω

γιατί????????

 άδειασε, άκουσε, νιώσε,αφέσου,πόνεσε, κλάψε.....

no news...good news....

            



         ΑΣΦΥΞΙΑ..........

Μεθυσμένη απο ευτυχία

τόσο που αντέχω να το ακούσω μετά από πολύ καιρό.......

για πάντα μαζί.......