Ειμαι αφορητα θυμωμενη.......... κυριως με τον εαυτο μου.
εδω και 2 χρονια εχω ακουσει κ διαβασει αμετρητες φορες την φραση ''ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ"..................
Νιωθω ακυρωμενη,τοσο αφορητα λαθος ,τοσο ανυπαρκτη. Το χειροτερο απο ολα ομως ειναι να γινεσαι κ να νιωθεις ολα αυτα οταν εχεις προσπαθησει απεγνωσμενα για το αντιθετο..... Οταν με πολυ προσπαθεια εδωσες παλι φτερα στην ψυχη σου να πεταξει αλλα στο πρωτο πεταγμα, το πρωτο αληθινο πεταγμα τσακισαν και εμεινες ενας γκρεμισμενος Δαιδαλος.
Μια θεα χωρις το βαθρος της πια,αναρωτιεμαι και αν υπηρξε και ποτε.... Και οταν θυμωσεις,οταν ολα τα κυτταρα σου αγριεψουν μεσα σου κ τρεχουν σαν τρελα και θελουν να ορμησουν προς τα εξω και να πνιξουν εκεινον που σε πονεσε τα πραγματα γινονται ανεξελεκτα............ Εχω ακουσει τοσες αρνητικες αλλα και τοσες θετικες αποψεις για εμενα......... Ο ανθρωπινος εγκεφαλος ομως ειναι προγραμματιμενος να καραταει μονο τα αρνητικα , να τα κανει σημαια και βαση αυτων να παλευει να επιβιωσει....... Εχω αφορητο θυμο και τα κυτταρα μου ειναι τρελλαμενα. Δεν ξερω πως να τα κατευνασω,να τους πω παλι παμε παρακατω δεν πειραζει........ Τα αρνητικα υπαρχουν μεσα μας αθροιστικα και λειτουργουν συσσωρευτικα και θελω να τα ακυρωσω,να τα κανω ασημαντα και ανυπαρκτα.........
Η λυση δεν ειναι ουτε τα χαπια μου ουτε το ποτηρι μου. Ελα ομως που δεν ξερω πια ειναι κ η λυση.......... Θυμος........... και δεν με αφηνει να δω ουτε μετρο περα απο μενα..........
