Ξανά...

Θλίψη


Πνίγομαι

Υποφέρω

Δεν αντέχω να βουλιάζω τόσο άσχημα

Δεν θέλω να πονάω

Μόνη

Χωρίς να τολμώ να μιλήσω σε κανέναν

Όλα καλά λέω

Και μέσα μου σπαραζω....

Ξανά..

Καλό μήνα

Θα είναι???
Πάλι στην αναμονή για αποτελέσματα...
Κρίσιμη εξέταση...
Έχω καρκίνο τελικά?
Είναι σωστά τα πρώτα αποτελέσματα?
Αγωνία
Αυτό νιώθω
Δεν φοβάμαι
Θα κάνω οτι προβλέπεται με ψυχραιμία
Το μόνο που δεν θέλω είναι να με δουν οι ψυχές μου να καταρρέω κ να αποσυντίθεμαι
Να μην με δουν να κλαίω από φόβο
Να μην με δουν να σπάω

Ωραία.......!

Μια χαρά τα κατάφερες πάλι τρομάρα σου!
Έκλεισες τα πορτοπαράθυρα της ψυχής σου
μην τυχόν και σου χτυπήσει κανείς...
Τοποθέτησες και κλειδαριές ασφαλείας....
'Εβαλες γύρω γύρω δαγκάνες να μην σε πλησιάζουν...
Αερόσακους έβαλες μην τυχόν και χτυπήσεις το κεφάλι σου κατά λάθος?
Χα!
Με αυτό το ένζυμο της μούχλας με τόση κλεισούρα
σκέφτηκες τι θα κάνεις?

(Aλκυόνη Παπαδάκη)
· · Κοινο

ΚΕΝΟ......

Προσπαθώ να βρώ τα λόγια που θα μπορούσαν να εκφράσουν αυτό που νιώθω.
όμως άδικος κόπος......Πως γίνεται να νιώθεις κενός με μια τρύπα στο στήθος και την ίδια στιγμή τόσο μπουκωμένος που θέλεις να ουρλιάξεις, νε ξεριζώσεις απο την φωνή το λαρύγγι σου?
Οχι για να σε ακούσει κανείς,όχι για να σου απαντήσει απλά για να τα πείς.......

Να βγουν να πετάξουν, να κλείσει λίγο η γαμημένη τρύπα,να ξαλαφρώσεις να πάρεις μια ανθρώπινη ανάσα....
Πόσο καιρό έχω να ανασάνω κανονικά?

Να περπατήσω και να βλέπω γύρω μου?



 Να συνυπάρχει το σώμα και η ψυχή μου?
Πίστευα ότι θα είμαι καλύτερα και κάθε μέρα είμαι χειρότερα.
Λείπω,λείπω από όλα και από όλους και πλέον κανείς δεν μπορεί να με βρεί.....
κανείς δεν μπορεί να καλύψει όλο αυτό το κενό.....
έχασα την πίστη μου, έχασα τον δρόμο μου........

τίποτα πια δεν έχει νόημα και κουράστηκα τόσο να υποκρίνομαι
θέλω να πάψω για λίγο να νιώθω, να σκέφτομαι, να υπάρχω.
θέλω να βρω ένα τρόπο .....

κατάντια.........δεν μπορώ να γράψω αυτά που σκέφτομαι
γράφω και σβήνω και αυτό εγώ δεν το μπορώ..........

ΦΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ..........

_ Η ενήλικη αγάπη είνα η απόφαση να κοπιάσεις για την ελευθερία του άλλου ωστε να επιλέξει να κάνει οτι θέλει με την ζωή του.Ακόμα κ αν δεν συμπεριλαμβάνει εσένα μέσα σε αυτήν.

_ Συμφωνώ σε όλα εκτός απο τη λέξη ενήλικη.Η αγάπη είναι μια κ δεν υπάρχει ενήλικη ή ανήλικη.ι

_ Καλά θα το πω στον χοντρό... _Ποιός είναι αυτός?

_ Ο Χόρχε, ο ψυχίατρος...

_ Ψυχίατρος κ έδωσε ηλικία στην αγάπη?Μάλλον μιλούσε σε συγκεκριμένο άνθρωπο.

_ Εννοεί την ώριμη αγάπη,την ερωτική, και όχι όποια άλλη αγάπη γιαυτό και την ορίζει ενήλικη!

_Μάλιστα...Εσύ τις ξεχωριζεις τις αγάπες?

_Αλλιώς αγαπούσα σαν παιδί,αλλιώς στα 20,στα 30,αλλιώς όταν σε γνώρισα...ποιο βαθιά.

_ Ναι ποιό βαθιά,ποιο ώριμα και με ποιό ανοιχτό μυαλό.Καμιά φορά όμως σκέφτομαι αξίζουν όλα αυτά ή να γυρίσουμε στην ποιό παλιά αγάπη?Σε αυτήν που σε έκανε να μην βλέπεις και να μην ακούς τίποτα και να κάνεις μόνο αυτό που σου λέει η καρδιά σου?

_Οχι ...δεν θα ήθελα την πριν αγάπη γιατί ήταν επιδερμική.Τώρα είναι γεμάτη η ψυχή μου,γεματη αγάπη!!

_Μια αγάπη που καταλήγει που? Που βγάζει όλο αυτό? Όλοι ξέρουμε την κατάληξη μια τέτοιας αγάπης και γιαυτό αναρωτιέμαι ποια είναι η καλύτερη?Αυτή σήμερα ή η άλλη χθές? Απάντηση δεν πήρε ποτέ κανείς και ξέρω οτι θα μείνω με την απορία αλλά όπως και να έχει σε ευχαριστώ πολύ γιατι με έκανες να τις ζήσω ολες।

_Και τώρα? Τι γίνεται τώρα?

_Τίποτα.Απλά δεχόμαστε την αγάπη όπως μας έρχεται χωρίς να το σκεφτόμαστε...

_Και αγαπάμε με ολα τα κύτταρα μας ενεργά!!!

_Και τα πεθαμένα...Μέχρι και αυτά αναστήθηκαν!Ετσι νιώθω...

_Σήμερα μόνο?

_Από τον καιρό που μιλούσαμε χωρίς καν να ξέρω ποιά είσαι...Από τότε μου έκανε κλικ!

_Κλίκ? Ετσι το ένιωσες? Αυτό είναι?

_Ναι με έδεσε αμέσως με τις πρώτες κουβέντες που είπαμε και αυτό δεν μπόρεσα να το εξηγήσω ποτε...

_Κάρμα? Πεπρωμένο?Υπάρχει?

_Οτι και να είναι δεν με ενοχλεί πως το λένε...Με ενδιαφέρει που το ζώ!

_ Εμένα με ενδιαφέρει που πετάω....Μου έδωσες φτερά...

ΑΥΤΟ ΕΊΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ....

ΦΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ...................


(όταν η ओज़लिना μιλουσε με τον ओज़ल κ είχε φτερά στην ψυχή...τώρα έγινε ανάμνηση,ίσως κ εφιάλτης εκείνου που τόσο αγαπούσε.....)