Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φόβος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φόβος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2021

Ήρθες

 Στον ύπνο μου

Και ήσουν εφιάλτης

Εναρμονισμενος στο φρικτό πνεύμα τον ημερών

Και νιώθω τόσο απαίσια αυτή τη στιγμή

Που θέλω να κουβαριαστω και να κρυφτώ μέσα μου , να μην με βρει κανείς

Η αγάπη που γίνεται θάνατος, σωματικός και ψυχικός

Η αφοσίωση, η λατρεία , το δέσιμο, το δοσιμο, το μοναδικό, το απόλυτο, η ταύτιση που έχουν πάντα φρικτή κατάληξη

Χέρια μιαρά που βρωμιζουν τις πιο αγνές γωνιές της ψυχής

Στόμα γλειωδες που σαν άλλο βαμπίρ ρουφάει τη ζωή σου

Σε σκεφτόμουν καθώς γύριζα σπίτι και ζήτησα μια αγκαλιά

Και ήρθες στον ύπνο μου και με σκότωσες με εκείνο τον τρόπο που σε σκοτώνουν και εξακολουθείς να ανασαίνεις.

Δεν με αγαπάς







Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε...

| Charles Bukowski | 16 Αυγούστου 1920 - 9 Μαρτίου 1994 |

Αν δε σε ξαναδώ ποτέ
θα σε κουβαλώ πάντα
μέσα μου
- κι έξω -
στα ακροδάχτυλά μου
και τις γωνίες του μυαλού μου
και στο κέντρο
- κεντρικά
του τι είμαι και τι απέμεινε.

Ανασαίνω ξανά
Στην πρώτη γραμμή
Ο εχθρός είναι αόρατος
Νιώθω δυνατή να σας φροντίσω όλους
Σας αγαπώ




Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019

Συνειδητοποίησα...

Ότι κάθε φορά που ο πατέρας μου
Με λέει

 "παιδί μου"

Κάτι τσακίζει μέσα μου

Και θέλω να κλαίω

Έπρεπε να περάσουν 44 χρόνια

Για να νιώσω ότι είμαι
Παιδί ΤΟΥ
Αν και έγινα παιδί του γιατί
Γνώρισε το παιδί μου
Και το άλλο μου παιδί
Και κατάλαβε ότι ίσως κάτι κάνω καλά
Ότι δεν είμαι χαμένο κορμί
Όπως ίσως πίστευε
Αυτή η έλλειψη αποδοχής
Η έλλειψη αγάπης
Είναι μια τεράστια πληγή μέσα μου
Που δεν ξέρω αν ποτέ θα κλείσει
Όσους αγαπώ πολύ
Όσο και αν προσπαθώ
Πάντα νιώθω λίγη
Τόσο λίγη που δεν το αντέχω
Και αποσύρομαι στα όμορφα σκοτάδια μου
Και είναι και αυτές οι φωτεινές μέρες
Που μου πληγώνουν τα μάτια
Και είναι και η ψυχή μου
Που όλο κλαίει
Και όλο ψάχνει που έκανε το λάθος
Άντρες... Πληγή...
Δεν μπορώ να το νιώσω αλλιώς
Άντρες... Πόνος...
Ψυχικός και σωματικός
Άντρες... φόβος...
Τόσο που να μην παίρνεις ανάσα για να μην ενοχλήσεις
Άντρες... Σεξ...
Αηδία και μόνο .
Βγαίνεις από το κορμί σου
Πατάς όλα τα κουμπάκια του μυαλού
Δεν νιώθεις
Φεύγεις
Λείπεις
Είσαι αντικείμενο
Δεν είσαι εσύ
Δεν μπορεί κανείς να κάνει κακό στην ψυχή σου
Λείπω
Δεν θέλω να με βρει κανείς


Σάββατο 27 Ιουλίου 2019

Είναι κάποιες στιγμές...

Είναι κάποιες στιγμές...

Είναι στιγμές.

Είναι εκείνες οι στιγμές.

Δε λείπεις εσύ.

Λείπει αυτό που ένιωσα για σένα.

Λείπει αυτό που δεν ξανάνιωσα.

Το ξέρω... τέτοια συναισθήματα δεν έχουν επανάληψη...

Την απέφυγα αυτή την επανάληψη...

Κι όμως είναι στιγμές που μου λείπει...


Ελπίζω να πάνε όλα καλά για το μικρό σου πλασματάκι...

Μπορεί να λείπω αλλά είμαι εκεί...



Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019

Δεν είμαι καλά


Και δεν θέλω να το πω σε κανέναν

Γιατί αφού δεν με κατάλαβε
Ο αγαπημένος μου κολλητός Τ
Κανείς δεν θα καταλάβει
 Όμως πάλι μέσα μου είναι όλα μαύρα
Υποκρίνομαι όλες τις ώρες
Και όταν κοιμάμαι βλέπω εφιάλτες
Με μισώ όταν νιώθω τόσο χάλια
Και ακόμα περισσότερο μισώ να λέω
ΟΛΑ ΚΑΛΑ
ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ
ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΑΡΑΧΝΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΆ
Just another fucking day




Κυριακή 19 Μαΐου 2019

Όταν αργείς

Αλλά καταλαβαίνεις τι εννοούσες
Ας πέρασαν χρόνια
Μπορείς να το πεις και εξέλιξη
Αλλά μπορείς και να δεις
Το απόλυτο λούκι
Και τον ψυχικό θάνατο
Που χρόνια σε κρατά
Βυθισμένο σε μαύρη πίσσα
Στον πόνο
Στο κενό
Στο σκοτάδι
Στο παντοτινό έλλειμμα
Μόνο που τώρα ξέρω τι με εξουσιάζει
Και ποιος είναι η απόλυτη εξάρτηση μου
Και δεν είναι καν σκιά
Δεν υπάρχει
Είναι η απόλυτη προβολή που θα μπορούσα να κάνω
Και μου αρέσει όσο και αν πονάω
Μαζοχισμός;
Ούτε καν



Απλή περιγραφή...

Δυο φιλοι τωρα ειμαστε 
Μη το ξεχνας ζωη μου
Κι ας ησουν καποτε κρυφό
Μουδιασμα στο κορμι μου... 

Έγραψε ο Κ και μου το έστειλε
Και είναι σχεδόν η αλήθεια
Ανοίγει χαραμάδες
Και ο πόνος αυτή τη φορά θα είναι δηλητήριο
Δεν μπορώ να πιστέψω
Δεν επιτρέπεται να αφεθω

Η όλη παρουσία σου είναι κινητήριος δύναμη για εμένα
Αμφιθυμια
Και φόβος
Δεν θέλω να πονέσεις ξανά τώρα που άρχισες να ζεις
Γιατί θα σε απογοητεύσω ξανά
Όλους τους απογοητεύω

Σάββατο 11 Μαΐου 2019

Καλέ μου φίλε Τ

Που είσαι;
Μου λείπεις πολύ
Χωρίς εσένα θα είχα διασχίσει τη ζωή μου
χωρίς να την δω.

Μην με αφήνεις μόνη μου
 Μην κρύβεσαι στη σιωπή
Σε χρειάζομαι

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019

Περίεργες μέρες

Νιώθω το μυαλό μου σαν ελβετικό τυρί
Έχει γεμίσει λέξεις όπως
Απόσυρση
Αποσύνδεση
Περιχαράκωση
Ψυχωσικά
Καθήλωση
Πλαίσια
Διασυνδετική
Ομάδες
Αναφορά
Εποπτεία
Κλπ κλπ κλπ

Εφιάλτες κάθε βράδυ
Αϋπνία
Κούραση
Δυσκολεύομαι με τις αλλαγές
Νιώθω περίεργα

Και μέσα σε τόσους ειδικούς
Εγώ θέλω να μιλήσω
Μόνο σε εσένα
Μόνο εσύ
Με καταλαβαίνεις πριν καν μιλήσω

Θέλω χρόνο να καταλάβω τι μου συμβαίνει




Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

Τούνελ...

Το κεφάλι μου είναι ένας σκοτεινός λαβύρινθος.
Καμιά φορά κάτι σαν αστραπή φωτίζει κάποιους διαδρόμους.
Ποτέ δεν καταφέρνω να μαθω γιατί κάνω ορισμένα πράγματα.
Μάχομαι με τον εαυτό μου και πάντα χάνω.
Πολλές φορές σκέφτομαι πως τίποτα δεν έχει νόημα.
Σε έναν μικρό πλανήτη που κατευθύνεται ίσια προς το τίποτα εδώ και εκατομμύρια χρόνια,γεννιόμαστε μέσα σε πόνους, μεγαλώνουμε,αγωνιζομαστε, αρρωσταίνουμε, υποφέρουμε, κάνουμε άλλους να υποφέρουν, φωνάζουμε, πεθαίνουμε, πεθαίνουν γύρω μας, και άλλοι στη συνέχεια γεννιούνται, για να αρχίσει ξανά από την αρχή η ανώφελη κωμωδία....

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018

Άρχισαν

Όλα τα παλαβά


Τα ψυχολογικά

Τα ψυχοσωματικά

Οι ανόητες αντιδράσεις

Και είμαι τοσο πολυυυυ θυμωμένη

Τόσο απελπιστικά πολύ θυμωμένη

Δεν θα το αφήσω να με νικήσει

ΦΟΒΆΜΑΙ ΠΟΛΎ

ΕΜΕΝΑ.....



Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

Φοβάμαι

Είμαι μπερδεμένη
Δεν ξέρω τι να κάμω

Νιώθω μαύρο σκοτάδι να με κυκλώνει

Δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν

Από φόβο

Κάνεις δεν θα με καταλάβει
Ζήτησα βοήθεια

Ανόητη όπως πάντα
Ακόμα να καταλάβω

Με σιχαίνομαι που νιώθω έτσι

Και είμαι θυμωμένη.


Πολύ

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

ΕΔΩΩ

Να αγωνιω ακόμα
Να κανω αλλεργίες
Να μην κοιμαμαι
Να εχουν επιστρεψει τα σκοταδια και να με ρουφανε επικινδυνα
Να θελω να με αυτοκτονησω
Να παρω ενα νυστερι και να με κανω κομματια
Μου λειπεις
θελω να σου μιλησω
Σε χρειαζομαι και με γραφεις κανονικα

Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

Εσωτερικό τρέμουλο...

Λες και όλα τα κυτταρά μου αγωνιούν
Θα μάθω σήμερα?
Θα μάθω αύριο?
11 Νοεμβρίου αύριο
Πριν 9 χρόνια σαν αύριο πέθανε το τοτέμ
Πριν 7 χρόνια σαν αύριο επιβίωσε μια καρδιά
Πριν 7 χρόνια μια ζωή ξεκίνησε
Αύριο λες να είναι η αρχή του τέλους μου???
Αύριο λες να με τραβήξει η μαύρη τρύπα στον πάτο της?
Φοβάμαι τις ημερομήνιες που σημαίνουν κάτι
Όλα συνδέονται με έναν μαγικό υπόγειο τρόπο
Φοβάμαι βρε παιδιάααααα
Αγωνιώ και το στομάχι μου έχει γίνει κόμπος
Που είσαι βρε άθλιε κολλητέ τώρα που σε χρειάζομαι???
Και εσύ γλυκούλη επαναπαύσε στις ειρωνίες σου ...
Και εγώ ....
P.s 12/11 ήταν ημέρα Τετάρτη ώρα 10.25 "το τοτέμ έφυγε"

12/11 ήταν ημέρα Σάββατο ώρα 12.30 "βρήκα τον κολητό σου και του έστειλα χαιρετίσματα"
12/11 είναι και έχω φρικάρει ώρα 13.02





Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

Ταχυπαλμία

Από φόβο
Η καρδιά μου καλπάζει
Θα με πάρει σήμερα?
Βγήκε η βιοψία?
Είναι θετική?
Αγωνία
Θέλω να τσιρίξω απο τον φόβο μου
Φεύγω
Πάω trx να με κάψω
Τουλάχιστον για ένα δύωρο να πατήσω το off στο μυαλό μου
Βροχή μέσα έξω και εσύ να λείπεις



Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

Ακόμα...

Δεν έχω βάλει τα κλάματα
Απορώ με εμένα
Τι σου είναι ο φόβος
Την Πέμπτη ίσως ξέρω
Καρκινούλης ή οχι
Έχω πάθει μεγάλο σοκ...


Και ναι...κάπως έτσι νιώθω...