Διάθεση άθλια...

Δεν ξέρω πραγματικά
από ποιον εχθρό να φυλάγομαι.
Εκείνο που ξέρω
είναι πως έμαθα να ζω
με αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα.
Να πορεύομαι με συναισθήματα,
όνειρα και προσδοκίες.
Να έχω τις δικές μου
ηλίθιες εξαρτήσεις του μυαλού
και να γουστάρω.
Ελευθερία να σκέφτομαι και να πράττω
σύμφωνα με τις επιλογές μου.
Μαζί με δικούς μου ανθρώπους,
να μοιράζομαι στιγμές
γεμάτες με γέλια,  χαρές,
ακόμα και κλάματα.
Τρομάζω στην αβεβαιότητα.
Φοβάμαι το χάος, την χειραγώγηση,
την τρέλα του μυαλού.
Πιστεύω πως οι ανθρώπινες σχέσεις
ενισχύονται κατά κόρων με επαφές.
Στα σ΄ αγαπώ ημερεύουν οι άνθρωποι,
μα πρέπει να λέγονται από κοντά.
Με αγγίγματα, με χάδια,
με αγκαλιές, με φιλιά,
με έρωτα.
Ο φόβος για τον άγνωστο εχθρό
κάνει τους ανθρώπους απάνθρωπους.
Δεν θέλω να ζω στο φόβο
για το αύριο και στις σκιές του θανάτου.
Οι μέρες που περνούν
μοιάζουν με καζάνι που βράζει σιωπηλά
κι εγώ πασχίζω να ξυπνήσω
από τον αδυσώπητο εφιάλτη.
#agigmatrelas 25/3/20

Φοβάμαι. ..

Πάλι πονάει το στήθος μου
Κάτι ξεκινά .
Και αυτή η αγωγή με τόσα χάπια με έχει λυγισει.
Οταν αντιδρά έτσι το σώμα μου
Χανω  την όποια ισορροπία έχω για πολύ καιρό
Θα με ρουφηξει  πάλι η γαμημενη η θλίψη
Με τρομάζει τόσο πολύ αυτό που συμβαίνει
Φοβάμαι 

Και σήμερα

Επαναλαμβάνω στον εαυτό μου
Τίποτα δεν είναι δεδομένο
Ζήσε τη στιγμή
Ίσως να μην υπάρξει άλλη
Χαμογελάω από όταν ξύπνησα
Προσπαθώ να σκέφτομαι άσχετα
Αλλά καταλάθος το άγκιξα με το χέρι μου και πόνεσα
Και μου θύμησε
"Είμαι εδώ όσο και να χαμογελάς, όσο και να με κοροιδεύεις"
Τα παιδιά στη δουλειά κάνουν πλάκα και εγώ γελάω και δεν αφήνω ούτε καν υποψία για τον φόβο μου
Φοβάμαι...αν είναι??
Θέλω σφιχτή αγκαλιά και ας πονέσω μόλις κλείσουν τα χέρια γύρω μου

https://youtu.be/Mr_G2ldJOQU

Άσχετη η φωτογραφία αλλά θέλω κάτι δυνατό να μου φτιάξει το μυαλό...

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ........

Ετσι απλα........
κλεινει ενα κεφαλαιο ζωης...

Δεν ξερω τι υπαρχει μετα και αυτο με τρομαζει...

Δεν ειναι ο φοβος του άγνωστου...

Είναι ο φόβος της αποτυχίας...

Δεν νομιζω οτι θα μπορουσα να αντιμετωπισω ακομια μια ηττα.....

και ετσι αγωνιώ για το αύριο που μονο αισιοδοξο δεν μου μοιαζει...