Και όσο το διαβάζω γελάω και κλαίω μαζί
Γιατί πραγματικά είναι οι σκέψεις μου προηγούμενων χρόνων αποτυπωμένες από κάποιον άγνωστο
Ίσως με κάποιο τρόπο όλοι έχουμε βρεθεί στην ίδια θέση
Ένας λόγος που ακόμη υπάρχω στον κόσμο που σε γνώρισα είναι επειδή δεν θέλω να πεθάνει μαζί μου αυτό που νιώθω για σένα και χαθείς και εσύ....
Και όσο το διαβάζω γελάω και κλαίω μαζί
Γιατί πραγματικά είναι οι σκέψεις μου προηγούμενων χρόνων αποτυπωμένες από κάποιον άγνωστο
Ίσως με κάποιο τρόπο όλοι έχουμε βρεθεί στην ίδια θέση
"Και το ήθελα, ήθελα το βλέμμα του, για να με στερεώσει μέσα στον κόσμο όπου ποτέ δεν ένιωσα να ανήκω απόλυτα"
Ocean Vuong, "Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι", σελ. 141
Και να καπνίζουμε μισό μισό το τσιγάρο εγώ την πρώτη τζούρα και εσύ την τελευταία
Και να ζηλεύω όσες σε γουστάρουν
Και να παίρνω τις μετρητοίς όσα μου λες ακόμα και αν κατά βάθος δεν κάνει να πιστεύουμε στους ανθρώπους
Και να σου δίνω ό, τι έχω και δεν έχω και να θέλω να σου δώσω κι’ άλλα
Και όταν βγάζεις τα γυαλιά να είσαι σαν το παιδί της φωτογραφίας με το παγωτό
Και όταν οδηγάς να σε κοιτάζω γιατί ισοδυναμείς με την Αθήνα
Και να ονειρεύομαι για ‘μας
Και να θέλω να συνεχίσω να παλεύω για την κοινωνία γιατί υπάρχεις εσύ μέσα σ ΄αυτή
Και να θέλω να ζήσω μαζί σου
Και να θέλεις να με αγαπήσεις
Και επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται
Αλλά πάντα ξέρεις τι νιώθεις
Και επειδή οι αληθινοί άνθρωποι κρατάνε το λόγο τους
«Εμείς οι δυο δεν πρόκειται ποτέ να ξεκολλήσουμε»
"Οι σκέψεις μου ανήκουν σε εμένα μόνο, μπορώ να σκέφτομαι ό, τι θέλω. Όμως δε θα μιλήσω. Όλοι αυτοί που θα μπορούσα να τους πω τις κρυφές μου σκέψεις [...] δεν θα μάθουν ποιος πραγματικά είμαι."
χρειάζεται δύναμη για να θυμάσαι, χρειάζεται μια άλλου είδους δύναμη για να ξεχάσεις, πρέπει να είναι κανείς ήρωας για να τα κάνει και τα δύο. Οι άνθρωποι που θυμούνται τρελαίνονται από τον πόνο, τον πόνο να αναβιώνουν αιωνίως το θάνατο της αθωότητας τους. Οι άνθρωποι που ξεχνούν παθαίνουν μια άλλου είδους τρέλα, την τρέλα της άρνησης του πόνου και του μίσους της αθωότητας. Κι ο κόσμος είναι κατά κανόνα χωρισμένος ανάμεσα σε τρελούς που θυμούνται και τρελούς που ξεχνούν. Οι ήρωες είναι σπάνιοι.