Ειπα ψεμματα

Σε ενα παιδι 17 ετων οτι δεν αξιζει να προσπαθει να πεθανει γιατι δηθεν η ζωη ειναι ωραια.
Και ειπα και αλλα πολλα που δεν πιστευα αλλα ηξερα πως οφειλα να τα πω.
Και πριν τον παρουν σηκωθηκε και με αγκαλιασε με ολα του τα κοκαλα να με τρυπουν και μου ειπε οτι ειχε πολυ καιρο καποιος να του μιλησει αλλα και να τον ακουσει και οτι ηθελε να πεθανει για να γλιτωσουν οι αλλοι απο αυτον αλλα και εκεινος να ησυχασει.
17 χρονων
Η ψυχη του μαυρη απο μοναξια και αγωνια
Οταν εφυγε εκλαψα πολυ γιατι ηξερα πως νιωθει και ηξερα ποσα χρονια γεματα μαυρες καταμαυρες μερες θα ζουσε μεσα στην απολυτη μοναξια και κανεις δεν θα μπορουσε να φωτισει αυτο το σκοταδι.
Οι ανθρωπινοι φαροι σβηνουν τοσο αποτομα
Το σκοταδι ειναι τοσο απολυτο
Ο πονος τοσο σκληρος κ αδυσωπητος
Συγνωμη Αλεξη που σου ζητησα να αρχισεις να τρως για να μην πεθανεις γιατι η ζωη αξιζει
Δεν εχω κατασταλαξει ακομα
Ειναι τοσο ανακουφιστικο μερικες φορες να προσπαθεις να αυτοκτονισεις