Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μου λειπεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μου λειπεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2022

558 ημέρες

 Από την τελευταία φορά που επικοινωνησες μαζί μου

Και σήμερα...

Θεωρησες σημαντικό να μου πεις ότι σου λείπω πολύ

Πώς σου πέρασε από το μυαλό ότι εμένα δεν μου λείπεις;

Ότι πέρασε έστω και μια μέρα να μην σε σκεφτώ;

Να σου πω καλημέρα;

Να σου ζητήσω να με πάρεις αγκαλιά;

Πώς μπόρεσες να σκεφτείς ότι πια δεν σε σκέφτομαι;

Και μόνο που είδα ποιος έστελνε mail άρχισα να κλαίω

Γονάτισα για να βρω κουράγιο να το διαβάσω 

Τόσο φοβήθηκα

Θα γελάσεις ή μάλλον θα θυμώσεις αλλά σκέφτηκα πως πέθανε ο Τάκης

Πού είναι ο Τάκης;

Που είναι ο κολλητός μου;

Μου άνοιξες σήμερα μια πληγή στο στήθος που αιμορραγεί ακατάσχετα και νιώθω να χάνομαι και να σβήνω στην απουσία σας. Έκλαψα όπως καιρό είχα να το κάνω. 

Είμαι δική σας 

Μόνο δική σας 

Του Κώστα και του Τάκη

Κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να πλησιάσει στο ελάχιστο την ψυχή μου

Δεν το καταλάβατε

Σας αγαπώ

Μου λείπετε και πονάω 

Μου λείπετε. Σας το λέω κάθε μέρα. 

Μου λείπετε .










Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2021

Η μυρωδιά

 Έχει ασύλληπτη δύναμη και σε μεταφέρει με τρομακτική ταχύτητα εκεί που θα ήθελες να είσαι...

Βγήκα να περπατήσω 

Και ξέρεις πως όταν περπατάω αποσυνδεομαι από την πραγματικότητα, δεν ακούω και δεν βλέπω κανέναν.

Μου αρκεί η μουσική στα ακουστικά, τα δέντρα, τα πουλιά και τα σύννεφα.

Και εκεί που  περπατούσα στα ατέρμονα μονοπάτια του μυαλού μου έφθασε στα ρουθούνια μου από κάποιον πιο μπροστά το άρωμα που φορούσες . 

Σε δευτερόλεπτο ήμουν στην αγκαλιά σου, μύριζα τον λαιμό σου, ήμουν επιτέλους σπίτι. Δεν μπόρεσα να σταθώ άλλο όρθια και κάθησα στην άκρη στο πεζοδρόμιο και έκλαψα όπως δεν είχα κλάψει καιρό. Μου έλειψες τόσο που ένιωσα σωματικό πόνο, πόνεσα τόσο που δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Άδικα, άδικα προσπαθώ να με πείσω ότι πλέον δεν πονάω. Μια μυρωδιά ήταν αρκετή να με βάλει κάτω. Ίσως κάποτε μπορέσω να σε αγκαλιάσω ξανά, ίσως όχι. Ομως όσο ζω θα ζεις μέσα μου ήσυχα σαν σκιά που με ακολουθεί κάθε στιγμή. Μην με αφήσεις μόνη μου. Μην με αφήνεις να χάνομαι. Δώσε μου λίγο δύναμη, πρέπει να σταθώ όρθια . Ίσως αυτή η ευλογημένη στιγμή να μυρίσω το άρωμα σου ήταν ένα συμπαντικό μύνημα ότι ξέρεις ήδη, ότι θα φροντίσεις να τα καταφέρω.

Αγκαλιά. 

Και φιλί.



Πέμπτη 1 Ιουλίου 2021

Θέλω...

 Θέλω όταν ξανά βρεθούμε, αν ξανά βρεθούμε ποτέ, να κάτσουμε αντικριστά, να με κοιτάς στα μάτια και να παίξουμε ένα παιχνίδι.

Να ανταλλάσουμε λέξεις, με το ίδιο γράμμα μέχρι να τελειώσουμε την αλφάβητο.

Να ξεκινήσουμε με το άλφα 


Να πεις εσύ

-Αγάπη  

Να πω εγώ 

-Απών 

Να πεις μετά 

-Βάσανα

Και ν´ απαντήσω 

-Βροχή 

εσύ

-Γιορτή 

εγώ 

-Γινάτι 

Να φωνάξεις 

-Δώρο 

Να ψυθιρισω 

-Δανεικό 

Να πεις μετά 

-Ευχή

Ν´ απαντήσω 

-Εσύ

Να ψυθιρίσεις 

-Ζωή 

Να φωνάξω 

-Ζήσε 

Να πεις εσύ 

-Ήττα 

Να πω εγώ 

-Ήρωας 

Εσύ

-Θάλασσα 

Εγώ  

-θνητή    

Να πεις μετά

-ιστορία 

Και εγώ  

-ιδανική 

Καμία  εσύ 

Κανένας εγώ 

εσύ…λατρεία

εγώ … λείπεις 

Να πεις εσύ 

-Μεγάλη 

Να πω εγώ 

-Μοναξιά 

Να πεις μετά 

-νεκρός  

Ν´ απαντήσω 

-νωρίς 

Να έρθει η σειρά σου με το

-ξεδιψάω  

Και ν´ απαντήσω 

-ξανά  

Να πεις εσύ

-ομορφιά μου

Να πω εγώ 

-όνειρο μου

Εσύ… πληγή 

Εγώ ..Πίκρα 

Ροη μου εσύ

Ρυτίδα μου εγώ 

Να πεις εσύ

Σιωπή 

Να πω και εγώ

Σιωπή 

Να έρθει η σειρά σου με το 

Ταγκό  

Και ν´ απαντήσω 

Ταίρι 

Υδροπλάνο εγώ  

Υδρόγειος εσύ

Να πεις …Φυγή 

Να πω … φωτιά 

Εσύ…Χαϊδεύω

Εγώ…χαρά  

Να πεις…Ψηλά  

Να πω …Ψυχή μου 

Ώμος  εσύ

Ώσπου  εγώ 






Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020

Λυπάμαι

Τώρα μαθαίνω πως η λύπη
γράφεται μ' έψιλον και γιώτα.
Λείπεις -κι όλος ο κόσμος λείπει.
Λείπεις και νύχτωσαν τα φώτα.

Και είπες ότι έρχεσαι 








Και ξύπνησαν οι πεταλούδες
Και το αίμα στις φλέβες μου πετάει
Και η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο

Μα από την πρώτη στιγμή ήξερα πως άδικα, άδικα ξύπνησε η ελπίδα. Ήξερα πως μόνο δάκρυα και πόνος θα ήταν ότι θα έμενε.

Και πρέπει να με πείσω αύριο να φύγω μακριά από εδώ για να μην σε ψάξω
Να με εξαντλήσω τόσο πολύ που δεν θα με κρατάνε άλλο τα πόδια και τα χέρια μου θα αφήνουν τα κλειδιά να πέσουν.

Πρέπει να φανώ δυνατή. Να μην σκέφτομαι ότι είσαι τόσο κοντά μου και να μην σου δημιουργήσω κανένα πρόβλημα.

Μόνο μια αγκαλιά ήθελα
Τίποτε άλλο

Λείπεις
Αβάσταχτη λύπη







Πέμπτη 28 Μαΐου 2020

Βρέχει πάλι...

Για σκέψου να μην πρόφταινα

κι αυτό το καλοκαίρι

να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό

να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου

να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές

να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις

ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας

να καταλαβαίνω τούς δικούς μου που αγαπώ

να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν

να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω

να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά

ν’ αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου

να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές

ν’ αντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνά

ν’ αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους

ν’ αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν.



«Άλλο ένα καλοκαίρι» (Τίτος Πατρίκιος)

Τετάρτη 27 Μαΐου 2020

Χρόνια πολλά αγαπημένε ❤️




Τώρα μαθαίνω πως η λύπη
γράφεται μ' έψιλον και γιώτα.
Λείπεις -κι όλος ο κόσμος λείπει.
Λείπεις και νύχτωσαν τα φώτα.




Πέμπτη 21 Μαΐου 2020

Εσύ...

Όπου βρίσκεσαι ... υπάρχω ...
 Γ. Ρίτσος


(13 χρόνια πριν γκρεμίστηκε ο κόσμος
      Που μέχρι τότε γνώριζα ακούγοντας
           Την μοναδική φωνή σου που έκανε τον εγκέφαλο μου να λιώσει σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.)

Σε αγαπώ.

   Σε ευχαριστώ.

Σάββατο 9 Μαΐου 2020

Αυτές τις μέρες

Κάθε βράδυ σε βλέπω στους εφιάλτες μου
Και ξυπνάω κλαίγοντας
Όμως να ξέρεις

Σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι,
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω.


Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

Για την αγάπη που πόνεσε πολύ...

[...]
Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.

Ἕνα ἄστρο
ἔκαψε τὸ σπίτι μου.

Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.

Ἡ γλῶσσα μου στὸ στόμα σου
ἡ γλῶσσα σου στὸ στόμα μου-
σκοτεινὸ δάσος.
Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν
καὶ τὰ πουλιά.

Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.

Τὰ χείλη μου
περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.

Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ
πῶς χωράει
ὅλη τὴ μουσική;
[...]

Ρίτσος



Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020

Η πρώτη σκέψη μου


Ήσουν εσύ
Και σίγουρα θα είσαι και η τελευταία όταν θα καταφέρω να κοιμηθώ.
Ήθελα τόσο να σου μιλήσω
Να σου πω ότι σήμερα με πονούσε το σώμα μου από την έλλειψη σου
Αλλά πλέον δεν τολμώ να γράψω μισή λέξη
Δεν έχω δικαίωμα να σε αναστατώνω
Ίσως πια δεν σε αφορά το νιώθω
Θέλω μόνο να είσαι καλά
Να γελάς και να λες το ανέκδοτο με την κουτση πουτάνα
Αλλά μου λείπεις
Πολύ



Αν δε σε ξαναδώ ποτέ
θα σε κουβαλώ πάντα
μέσα μου
- κι έξω -
στα ακροδάχτυλά μου
και τις γωνίες του μυαλού μου
και στο κέντρο
- κεντρικά
του τι είμαι και τι απέμεινε.

— Charles Bukowski



Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019

Φαντασιώσεις...

Να φεύγαμε, λέει, τώρα, να μπαίναμε σε ένα αυτοκίνητο, να παίρναμε σε μια τσάντα μόνο όσα δε θέλουμε να αποχωριστούμε, να βάζαμε την αγαπημένη μας μουσική, να τραγουδούσαμε δυνατά σαν να δίναμε φάλτσα συναυλία, να γελούσαμε συνέχεια μέχρι να πονέσει η κοιλιά μας, να συνεχίζαμε να οδηγούμε για μέρες και νύχτες πολλές, να κοιμόμασταν στο αυτοκίνητο και σε ξεχασμένα ξενοδοχεία, να τρώγαμε βλακείες που θα μας έκαναν να χαιρόμαστε, να συνεχίζαμε να οδηγούμε και να σταματούσαμε μόνο όταν θα βρίσκαμε ένα μέρος που θα μας έκανε να πούμε: "Εδώ ήθελα να φτάσω. Εδώ είναι το σπίτι μου εμένα". Και να φτιάχναμε τη ζωή μας ξανά.






https://youtu.be/ZIHpygPi4nQ

Σάββατο 27 Ιουλίου 2019

Είναι κάποιες στιγμές...

Είναι κάποιες στιγμές...

Είναι στιγμές.

Είναι εκείνες οι στιγμές.

Δε λείπεις εσύ.

Λείπει αυτό που ένιωσα για σένα.

Λείπει αυτό που δεν ξανάνιωσα.

Το ξέρω... τέτοια συναισθήματα δεν έχουν επανάληψη...

Την απέφυγα αυτή την επανάληψη...

Κι όμως είναι στιγμές που μου λείπει...


Ελπίζω να πάνε όλα καλά για το μικρό σου πλασματάκι...

Μπορεί να λείπω αλλά είμαι εκεί...



Σάββατο 11 Μαΐου 2019

Καλέ μου φίλε Τ

Που είσαι;
Μου λείπεις πολύ
Χωρίς εσένα θα είχα διασχίσει τη ζωή μου
χωρίς να την δω.

Μην με αφήνεις μόνη μου
 Μην κρύβεσαι στη σιωπή
Σε χρειάζομαι

Κυριακή 17 Μαρτίου 2019

Και τι άλλαξε;

Αν δεν αλλάξει το μυαλό μου
Τίποτε δεν θα αλλάξει
Δεν θέλω άλλο να πονάω
Ούτε να μου λείπεις
Δεν θέλω πια να καταλαμβάνεις το 90%
των σκέψεων μου
Ούτε θέλω να σου λεω καληνύχτα πριν κοιμηθώ
Ούτε καλημέρα καθε πρωί
Πρέπει να μάθω να ζω μόνη Μου
Να μεγαλώσω
Αλλά ακομα μοιάζει ουτοπικό
Μου λείπεις
Καθε μέρα
Ελπίζω να μην σου λείπω
Ούτε δευτερόλεπτο
Να μην θυμάσαι ότι υπάρχω
Πφφφφ ξανά τα ίδια
Παλινδρόμηση
Αλλά κουράστηκα να με πολεμάω



Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

Μονόγραμμα

Το πρώτο ποίημα που διάβασα στα 14 μου
 ένα βιβλίο χιλιοδιαβασμένο στις παραλίες της Αμοργού
και η μάνα μου να φωνάζει τι δουλειά έχω εγώ  με αυτές
που είναι "από τέτοιες" και διαβάζουν τέτοια πράματα!!!!!!
Το λάτρεψα
Ταξίδεψα με τις σελίδες του
Δεν καταλάβαινα τι λέει
Αλλά ήξερα ότι μιλούσε για κάτι μοναδικό
Μάιος του 2009
Μετά από πολλά χρόνια
το πετυχαίνω σε pdf και το εκτυπώνω
Το διαβάζω το ξαναλατρεύω
Και... το βάζω σε μια διαφάνεια και το στέλνω στον Τ...
Με τον Κ...
Πόσο οξύμωρο!!!!
Όμως δεν το έστελνα σαν ερωτικό μήνυμα
γιατί ως τέτοιο μπορεί να το αντιληφθεί κάνεις
Ήταν μια αποστολή προς στο πιο μυστικό κομμάτι μου
Χρειάστηκαν χρόνια να το καταλάβω
Ως πριν λίγες μέρες με ένα στίχο από το λατρεμένο ποίημα
Βρέθηκα να παρακολουθώ μόνη μου τον "εραστή" του Πίντερ
Και να στοχάζομαι όλους τους ρόλους , συνειδητούς και ασυνείδητους
Που έχω εκτελέσει έως σήμερα
και τελικά ποια είμαι?
Και τι θέλω?
Τι αγαπώ?
Γιατί φέρομαι όπως φέρομαι?
Πόσο εμμονική ή ακόμα και συναισθηματικά εξαρτημένη είμαι?
Και εσύ?
Τι είσαι εσύ?
Τι ήμουν για εσένα?
Για εμένα ήσουν το Μονόγραμμα,
το δικό μου νησί
Η προσωπική μου αποτυχία.



Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

13χρόνια...

Σάν νά πέρασαν 5 λεπτά και οχι13 χρόνια. Έτσι νιώθω. Θυμάμαι πόσο θυμωμένη ήμουν όταν γύρισα το πρωι σπίτι. Πόσο πολύ ήθελα να σε κάνω κομμάτια.
Πόσο με εξευτελισες
Πόσο με τρόμαξες
Πόσο με θύμωσες
Ήθελα να σου κλείσω το στόμα
Δεν αξιζα να μου φερθείς έτσι
Έκανα ότι καλύτερο μπορουσα
Που να ήξερα
Ποτέ δεν θα ήταν αρκετό
Ποτέ δεν θα ήμουν αρκετή
Σε ευχαριστώ που με εκανες οτι είμαι σήμερα
Όπως σου είπα η απόρριψη είναι η καλύτερη μου φίλη
Μου λείπεις