Απουσία. ...

Συμπυκνωμένος πόνος

 Παντού μονάδες. ...μόνο μονάδες. ..
Και απουσία, στιφή και πυκνή σαν το σκοτάδι. ...

ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ...

Όσο το σκέφτομαι τόσο χειρότερα νιώθω....
τελικά δεν αντέχω να πίνω μόνη μου καφέ το πρωί....
η μοναξιά γίνεται ασήκωτο βάρος... και οι σκέψεις παίρνουν λάθος δρόμο και χάνονται στο λαβύρινθο του μυαλού....