Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα λύπη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα λύπη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2021

Ήρθες

 Στον ύπνο μου

Και ήσουν εφιάλτης

Εναρμονισμενος στο φρικτό πνεύμα τον ημερών

Και νιώθω τόσο απαίσια αυτή τη στιγμή

Που θέλω να κουβαριαστω και να κρυφτώ μέσα μου , να μην με βρει κανείς

Η αγάπη που γίνεται θάνατος, σωματικός και ψυχικός

Η αφοσίωση, η λατρεία , το δέσιμο, το δοσιμο, το μοναδικό, το απόλυτο, η ταύτιση που έχουν πάντα φρικτή κατάληξη

Χέρια μιαρά που βρωμιζουν τις πιο αγνές γωνιές της ψυχής

Στόμα γλειωδες που σαν άλλο βαμπίρ ρουφάει τη ζωή σου

Σε σκεφτόμουν καθώς γύριζα σπίτι και ζήτησα μια αγκαλιά

Και ήρθες στον ύπνο μου και με σκότωσες με εκείνο τον τρόπο που σε σκοτώνουν και εξακολουθείς να ανασαίνεις.

Δεν με αγαπάς







Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2020

Εις μνήμην 10 χρόνια μετά

 Τώρα όμως βράδιασε. 

Ας κλείσουμε την πόρτα 

κι ας κατεβάσουμε

τις κουρτίνες

γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών. 

Τι κάναμε στη ζωή μας;

Ποιοι είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ;

Καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς 

την πόρτα μας κι ο ταχυδρόμος έχει

αιώνες να φανεί. 

Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα

που τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου. 

Κι αν έχασα τη ζωή μου

την έχασα για πράγματα ασήμαντα: μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα

χτες ή ένα αύριο

όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας

γιατί θυμάμαι. 

Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση, πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση

κι η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν ν’ αγαπήσουν.

Ώσπου στο τέλος δεν μένει παρά μια θολή ανάμνηση από το 

παρελθόν (πότε ζήσαμε;)

και κάθε που έρχεται η άνοιξη κλαίω γιατί σε λίγο θα φύγουμε και

κανείς δεν θα μας θυμηθεί.


Τάσος Λειβαδίτης- Άνεμος Νοεμβρίου









Σάββατο 1 Αυγούστου 2020

Μικρός πρίγκιπας



Η Αλεπού σώπασε και κοίταξε ώρα πολλή το μικρό πρίγκηπα.
- Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ με, είπε.

- Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.

- Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.

- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Τα λόγια είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…

Την επόμενη ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.

- Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της. Χρειάζεται κάποια τελετουργία.

- Τι πάει να πει τελετουργία; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες.

| Ο Μικρός Πρίγκηπας | μτφρ.: Μελίνα Καρακώστα | εκδόσεις Πατάκη |


Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020

Εκεί χάνεται η πίστη...

Εκεί που αναρωτιέσαι για πράγματα που πρώτη φορά αντικρίζεις
για πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού
ή που ήσαν σάπια απ' την αρχή και δεν το έβλεπες
[...]
για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες.
 Εκεί χάνεται η πίστη..


Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020

Λυπάμαι

Τώρα μαθαίνω πως η λύπη
γράφεται μ' έψιλον και γιώτα.
Λείπεις -κι όλος ο κόσμος λείπει.
Λείπεις και νύχτωσαν τα φώτα.

Και είπες ότι έρχεσαι 








Και ξύπνησαν οι πεταλούδες
Και το αίμα στις φλέβες μου πετάει
Και η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο

Μα από την πρώτη στιγμή ήξερα πως άδικα, άδικα ξύπνησε η ελπίδα. Ήξερα πως μόνο δάκρυα και πόνος θα ήταν ότι θα έμενε.

Και πρέπει να με πείσω αύριο να φύγω μακριά από εδώ για να μην σε ψάξω
Να με εξαντλήσω τόσο πολύ που δεν θα με κρατάνε άλλο τα πόδια και τα χέρια μου θα αφήνουν τα κλειδιά να πέσουν.

Πρέπει να φανώ δυνατή. Να μην σκέφτομαι ότι είσαι τόσο κοντά μου και να μην σου δημιουργήσω κανένα πρόβλημα.

Μόνο μια αγκαλιά ήθελα
Τίποτε άλλο

Λείπεις
Αβάσταχτη λύπη







Σάββατο 27 Ιουλίου 2019

Είναι κάποιες στιγμές...

Είναι κάποιες στιγμές...

Είναι στιγμές.

Είναι εκείνες οι στιγμές.

Δε λείπεις εσύ.

Λείπει αυτό που ένιωσα για σένα.

Λείπει αυτό που δεν ξανάνιωσα.

Το ξέρω... τέτοια συναισθήματα δεν έχουν επανάληψη...

Την απέφυγα αυτή την επανάληψη...

Κι όμως είναι στιγμές που μου λείπει...


Ελπίζω να πάνε όλα καλά για το μικρό σου πλασματάκι...

Μπορεί να λείπω αλλά είμαι εκεί...



Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019

Δεν είμαι καλά


Και δεν θέλω να το πω σε κανέναν

Γιατί αφού δεν με κατάλαβε
Ο αγαπημένος μου κολλητός Τ
Κανείς δεν θα καταλάβει
 Όμως πάλι μέσα μου είναι όλα μαύρα
Υποκρίνομαι όλες τις ώρες
Και όταν κοιμάμαι βλέπω εφιάλτες
Με μισώ όταν νιώθω τόσο χάλια
Και ακόμα περισσότερο μισώ να λέω
ΟΛΑ ΚΑΛΑ
ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ
ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΑΡΑΧΝΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΆ
Just another fucking day




Παρασκευή 14 Ιουνίου 2019

Έβαλα φωτιά

Και έκαψα το τετράδιο που έγραφα
Όταν δεν άντεχα άλλο  πόνο
Μαζί με την δουλειά μου έχασα
Τον χώρο που είχα φυλάξει πολύτιμα
Μοναδικά αντικείμενα και αναμνήσεις
Που δεν ήθελα να δει ανθρώπου μάτι
Όσο ζω.
Και έτσι το έκαψα
Κράτησα τον απόλυτο πόνο
Αν κλείσω τα μάτια μπορώ να τα ξαναζήσω όλα λεπτό προς λεπτό
Και να ακούω χιλιάδες φορές στα αυτιά μου
Τη φράση σου που έμελλε να καθορίσει
Όλη μου τη ζωή από εκείνη τη νύχτα και μετά
Και που μόνο εσύ ίσως μπορείς
Να ξεκλειδώσεις το κελί που άθελά σου με κλειδωσες
Και σκέφτηκα να τα αφήσω εδώ
Όμως δεν άντεξα να εκθέσω την ψυχή μου ούτε καν στα μάτια μου
Και τα έκρυψα βαθιά
Εκεί που μόνο ένας εκλεκτός μπορεί να δει
Νιώθω βαθιά θλιμμένη
Έχω απίστευτα κακή διάθεση
Και μια ασήκωτη στενοχώρια
Θέλω να μιλήσω αλλά κανείς δεν θα με καταλάβει
Μόνο κατηγορίες ή ειρωνεία θα πάρω πίσω
Το καλοκαίρι με πληγώνει
Κάθε μέρα με λαμπερό ήλιο είναι μια δοκιμασία που πρέπει να την αντέξω
Και αν κάποιος με κοιτάζει από μακριά θα λέει τι υπεργαματα ευτυχισμένη είναι και τάχα κλαίγεται
Είμαι ειδικός στις ψεύτικες βιτρίνες
Από μέσα μόνο κάτι κλεφτές ματιές έριξαν
Και τρόμαξαν και το έβαλαν στα πόδια βρίσκοντας αλλού παρηγοριά σε αγκαλιά με φώς...
Χειριστικη και ηλίθια με αποκαλεσατε. Ότι απλά εκμεταλευομουν την κατάσταση για να έχω οικονομικό όφελος. Είπατε τόσα... Κάνατε πολύ περισσότερα.
Έτσι πιστεύατε ότι είναι το σωστό
Ήσασταν άτυχοι
Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός
Και εγώ είμαι ένας απλός κλόουν
Τις νύχτες που έτρεμα από φόβο ήμουν μόνη
Κανείς δεν ήξερε
Κανείς δεν έμαθε
Κανείς δεν υποψιάστηκε καν
Why?
Το έγραψα πάνω μου
Απάντηση δεν θα πάρω
Νιώθω λίγη
Νιώθω μόνη
Μου λείπω

















Κυριακή 19 Μαΐου 2019

Απλή περιγραφή...

Δυο φιλοι τωρα ειμαστε 
Μη το ξεχνας ζωη μου
Κι ας ησουν καποτε κρυφό
Μουδιασμα στο κορμι μου... 

Έγραψε ο Κ και μου το έστειλε
Και είναι σχεδόν η αλήθεια
Ανοίγει χαραμάδες
Και ο πόνος αυτή τη φορά θα είναι δηλητήριο
Δεν μπορώ να πιστέψω
Δεν επιτρέπεται να αφεθω

Η όλη παρουσία σου είναι κινητήριος δύναμη για εμένα
Αμφιθυμια
Και φόβος
Δεν θέλω να πονέσεις ξανά τώρα που άρχισες να ζεις
Γιατί θα σε απογοητεύσω ξανά
Όλους τους απογοητεύω

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019

Οι λύκοι είναι εδώ

Σαν "ερωμένη" του ... (απέχθεια μου προκαλεί αυτή η λέξη γιατί δεν υπήρξα ποτέ ερωμένη κανενός  με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) ήμουν λιγότερο χαζή από κάθε άλλη φορά
(πρεπεινααλλλαξωβιβλιατομυαλομουειναιμιξερκαιδεντηνπαλευωετσιαλλαανστογραψωθασκεφτειςοτιλειτουργωχειριστικαοποτεγαματοφιλεμου)
Δεν είναι δυνατόν να δεις κάτι καθαρά
όσο τα μάτια σου είναι θαμπωμένα
από τα δάκρυα
Έπρεπε να περάσουν χρόνια
Άραγε βλέπω τώρα;

Ότι αγάπησες δεν είναι πια εδώ σκέφτομαι
Φαντάσματα μόνο

Νιώθω την απουσία σου να μεγαλώνει μέσα μου σαν ένα τεράστιο απόστημα και παρακαλάω με αγωνία να εμφανιστείς με το πιο αιχμηρό νυστέρι σου να με ανακουφίσεις

Ακους τις σκέψεις μου που σου ουρλιάζουν;

Θυμώνω με εμένα που νιώθω έτσι
Ψάχνω να καταλάβω γιατί τέτοια εμμονή
Τι είσαι για εμένα;
Γιατί μια και μόνη λέξη σου έχει την απίστευτη δύναμη να με κάνει ξανά να μην πονάω , να μην ασφυκτιώ μέσα μου;


Ολοι θα έπρεπε να έχουμε  μια καθημερινή δόση από αυτόν που μας λείπει
Άλλωστε σε όλους λείπει κάτι
 Άραγε σου λείπω;


"Θα ήθελα να είμαι ο αέρας που ζει μέσα σου για μια στιγμή. Θα ήθελα να είμαι τόσο απαρατήρητος και απαραίτητος."

- Margarita Atwood



Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

Δευτέρα

Τρίτη εβδομάδα λοιπόν
Και ναι!!!!
ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΚΑΛΑ
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ

και πόσο ειρωνικό
Στον πλέον κατάλληλο χώρο
Με τους πλέον ειδικούς
Μέσα μου να κλαίω
Να θέλω να κρυφτω στο πιο σκοτεινό δωμάτιο
Να μην βλέπω ούτε την πιο μικρή αχτίδα
Και να κλαίω
Να κλαίω σπαραχτικά
Όλη νύχτα έβλεπα εφιάλτες
Ξύπνησα γιατί πάγωσα από τον ιδρώτα μου
Όταν βυθίζομαι έτσι υποφέρω
Μια τόσο φωτεινή ημέρα
Και εγώ αναζητώ το σκοτάδι
Δεν είμαι
καλά
Ακούς;

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

Βρέχει και δεν κοιμάμαι...

Θέλω να σε φιλήσω σε όλες τις γλώσσες
Να σου γράψω ένα τραγούδι
χωρίς στίχους και μουσική
που να μπορείς να ακούς μόνο εσύ
Θέλω να χαράξω σ' αγαπώ στο δέρμα σου χίλιες φορές
Κι έρχεται πάντα το πρωί
Κι ήθελα τόσα να σου πω και δεν σου τα 'πα

Ούτε καν προσπάθησα να σου πω...
Προτιμώ να μην ξέρεις τι νιώθω
Άλλωστε σε ενδιαφέρει;

Εγώ παρέα




με τους εφιάλτες μου και εσύ στον άχρονο χρόνο να αδιαφορείς 

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

Ξανά...

Θλίψη


Πνίγομαι

Υποφέρω

Δεν αντέχω να βουλιάζω τόσο άσχημα

Δεν θέλω να πονάω

Μόνη

Χωρίς να τολμώ να μιλήσω σε κανέναν

Όλα καλά λέω

Και μέσα μου σπαραζω....

Ξανά..



Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018

Άρχισαν

Όλα τα παλαβά


Τα ψυχολογικά

Τα ψυχοσωματικά

Οι ανόητες αντιδράσεις

Και είμαι τοσο πολυυυυ θυμωμένη

Τόσο απελπιστικά πολύ θυμωμένη

Δεν θα το αφήσω να με νικήσει

ΦΟΒΆΜΑΙ ΠΟΛΎ

ΕΜΕΝΑ.....



Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018

Θυμός

Το κυρίαρχο συναίσθημα
Προσπαθώ να το αγνοώ
Δεν το καταφέρνω
Θέλω τόσο πολύ να μου δώσεις την ευκαιρία να εκτονωθώ
Αλλά όχι
Απλά περιμένεις
Περιμένεις να εκραγώ
Παίζει να σβήσω εντελώς 

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Για ένα φίλο

Που με συνοπτικές διαδικασίες με έγραψε στα παπαράκια του
Αλλά με την αγωνία που έχω για τη γαμοβιοψία δεν θα κλάψω για τον καλό μου φίλο...
Δεν αντέχω άλλη αγωνία..



Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Ήρθες πάλι

Στο όνειρό μου
Καθόμουν και παρακολουθούσα μια ομιλία και ήρθες και κάθισες δίπλα μου
και έμπλεξες τα δάχτυλά σου στα δικά μου στο αριστερό μου χέρι
και ένιωσα την ζέστη από τα δάχτυλά σου μέχρι την καρδιά μου
και όλο μου το σώμα να ανατριχιάζει 
και να θέλω να κολλήσω πάνω σου σαν στρείδι
και οι πεταλούδες να χορεύουν στο στομάχι μου
Θυμάσαι εκείνη την φορά που μου είχες πιάσει το χέρι και το χάιδευες τόση ώρα και εγώ έλιωσα?
Έτσι ένιωθα....
και με ρώτησες ποιος είναι δίπλα μου
και μου είπες μην φοβάσαι κανείς δεν θα σου κάνει τίποτα
Είμαι εδώ
και ξύπνησα πάλι κλαίγοντας γιατί ένιωθα ατελείωτη ερημιά
και δεν έπλυνα καν το αριστερό μου χέρι να μην φύγει η αίσθηση του δικού σου χεριού
ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ
Μου λείπεις τόσα χρόνια και όμως ο πόνος είναι ο ίδιος
και πραγματικά υποφέρω
Νιώθω κατακερματισμένη
Νιώθω μισή
Νιώθω Μόνη μου
Τόσο μόνη μου...


https://www.youtube.com/watch?v=Z0DQxI3KM7o