ΚΕΝΟ....: κενό

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κενό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2021

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2021

If we had five more minutes...

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2021

Να ξεραθείς..

Χτες το βράδυ, εκεί που καθόμασταν με τον Κ., γυρίζει και μου λέει: «Πήγαινε πιες νερό, δεν ήπιες όλη μέρα».

Και μέσα σε αυτή την ατάκα συνόψισα τα πάντα...

Διόλου πια δεν με ενδιέφερε αν θα μου φέρει ποτέ λουλούδια και τσάντα από κροκόδειλο ή από πλαστικό - το ίδιο κάνει.

Διόλου δεν με ενδιέφερε οποιαδήποτε άλλη κουβέντα επρόκειτο να χαριστεί χτες βράδυ στο σπίτι μου.

Μόνο εκείνο το «δεν ήπιες νερό όλη μέρα» .

Ήρθε και ακούμπησε πάνω στην άλλη του κουβέντα «Σήμερα πρέπει να σε βγάλω στον ήλιο» - και καταλήγω: Αυτά είναι τα μόνα αληθινά δώρα και άντρας είναι αυτός που δεν θα σ' αφήνει να ξεραθείς...

Να μαραθείς, είπα.

- Μαλβίνα Κάραλη

Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1952

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2021

Ίσως

ίσως το θλιβερότερο από όλα

είναι αυτοί που ζουν περιμένοντας

κάποιον που δεν είναι σίγουροι

ότι υπάρχει

7 δισεκατομμύρια άνθρωποι

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

Δεκέμβριος

Δε μπόρεσα

να σ' αντικαταστήσω

με κανέναν

όχι γιατί ήσουν αναντικατάστατος

απλώς γιατί από έρωτα σε έρωτα

πάντα μεσολαβεί λίγο κενό

Ντίνος Χριστιανόπουλος-

Μικρά ποιήματα

Εκδόσεις: Ιανός

(Μια ζωή, μια αιωνιότητα, ένα μικρό κενό)

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019

Ότι κάθε φορά που ο πατέρας μου
Με λέει

"παιδί μου"

Κάτι τσακίζει μέσα μου

Και θέλω να κλαίω

Έπρεπε να περάσουν 44 χρόνια

Για να νιώσω ότι είμαι
Παιδί ΤΟΥ
Αν και έγινα παιδί του γιατί
Γνώρισε το παιδί μου
Και το άλλο μου παιδί
Και κατάλαβε ότι ίσως κάτι κάνω καλά
Ότι δεν είμαι χαμένο κορμί
Όπως ίσως πίστευε
Αυτή η έλλειψη αποδοχής
Η έλλειψη αγάπης
Είναι μια τεράστια πληγή μέσα μου
Που δεν ξέρω αν ποτέ θα κλείσει
Όσους αγαπώ πολύ
Όσο και αν προσπαθώ
Πάντα νιώθω λίγη
Τόσο λίγη που δεν το αντέχω
Και αποσύρομαι στα όμορφα σκοτάδια μου
Και είναι και αυτές οι φωτεινές μέρες
Που μου πληγώνουν τα μάτια
Και είναι και η ψυχή μου
Που όλο κλαίει
Και όλο ψάχνει που έκανε το λάθος
Άντρες... Πληγή...
Δεν μπορώ να το νιώσω αλλιώς
Άντρες... Πόνος...
Ψυχικός και σωματικός
Άντρες... φόβος...
Τόσο που να μην παίρνεις ανάσα για να μην ενοχλήσεις
Άντρες... Σεξ...
Αηδία και μόνο .
Βγαίνεις από το κορμί σου
Πατάς όλα τα κουμπάκια του μυαλού
Δεν νιώθεις
Φεύγεις
Λείπεις
Είσαι αντικείμενο
Δεν είσαι εσύ
Δεν μπορεί κανείς να κάνει κακό στην ψυχή σου
Λείπω
Δεν θέλω να με βρει κανείς

Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Σημαντική ημέρα!!!!

Είθε να ερωτευτείς.
Με κάποιον.
Που δεν θα κουραστει ποτέ.
Να σε σώσει.
Από το δικό σου χάος.

Το αστείο της Δευτέρας.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

Τούνελ...

Το κεφάλι μου είναι ένας σκοτεινός λαβύρινθος.
Καμιά φορά κάτι σαν αστραπή φωτίζει κάποιους διαδρόμους.
Ποτέ δεν καταφέρνω να μαθω γιατί κάνω ορισμένα πράγματα.
Μάχομαι με τον εαυτό μου και πάντα χάνω.
Πολλές φορές σκέφτομαι πως τίποτα δεν έχει νόημα.
Σε έναν μικρό πλανήτη που κατευθύνεται ίσια προς το τίποτα εδώ και εκατομμύρια χρόνια,γεννιόμαστε μέσα σε πόνους, μεγαλώνουμε,αγωνιζομαστε, αρρωσταίνουμε, υποφέρουμε, κάνουμε άλλους να υποφέρουν, φωνάζουμε, πεθαίνουμε, πεθαίνουν γύρω μας, και άλλοι στη συνέχεια γεννιούνται, για να αρχίσει ξανά από την αρχή η ανώφελη κωμωδία....

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Σε ευχαριστώ...

Και η εξήγηση θα έρθει

Όταν δεν θα χρειάζεται πια

Καμία εξήγηση.....

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018

Άρχισαν

Όλα τα παλαβά

Τα ψυχολογικά

Τα ψυχοσωματικά

Οι ανόητες αντιδράσεις

Και είμαι τοσο πολυυυυ θυμωμένη

Τόσο απελπιστικά πολύ θυμωμένη

Δεν θα το αφήσω να με νικήσει

ΦΟΒΆΜΑΙ ΠΟΛΎ

ΕΜΕΝΑ.....