Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καρκίνος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καρκίνος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

Καλό μήνα

Θα είναι???
Πάλι στην αναμονή για αποτελέσματα...
Κρίσιμη εξέταση...
Έχω καρκίνο τελικά?
Είναι σωστά τα πρώτα αποτελέσματα?
Αγωνία
Αυτό νιώθω
Δεν φοβάμαι
Θα κάνω οτι προβλέπεται με ψυχραιμία
Το μόνο που δεν θέλω είναι να με δουν οι ψυχές μου να καταρρέω κ να αποσυντίθεμαι
Να μην με δουν να κλαίω από φόβο
Να μην με δουν να σπάω






Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Για ένα φίλο

Που με συνοπτικές διαδικασίες με έγραψε στα παπαράκια του
Αλλά με την αγωνία που έχω για τη γαμοβιοψία δεν θα κλάψω για τον καλό μου φίλο...
Δεν αντέχω άλλη αγωνία..



Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

Εσωτερικό τρέμουλο...

Λες και όλα τα κυτταρά μου αγωνιούν
Θα μάθω σήμερα?
Θα μάθω αύριο?
11 Νοεμβρίου αύριο
Πριν 9 χρόνια σαν αύριο πέθανε το τοτέμ
Πριν 7 χρόνια σαν αύριο επιβίωσε μια καρδιά
Πριν 7 χρόνια μια ζωή ξεκίνησε
Αύριο λες να είναι η αρχή του τέλους μου???
Αύριο λες να με τραβήξει η μαύρη τρύπα στον πάτο της?
Φοβάμαι τις ημερομήνιες που σημαίνουν κάτι
Όλα συνδέονται με έναν μαγικό υπόγειο τρόπο
Φοβάμαι βρε παιδιάααααα
Αγωνιώ και το στομάχι μου έχει γίνει κόμπος
Που είσαι βρε άθλιε κολλητέ τώρα που σε χρειάζομαι???
Και εσύ γλυκούλη επαναπαύσε στις ειρωνίες σου ...
Και εγώ ....
P.s 12/11 ήταν ημέρα Τετάρτη ώρα 10.25 "το τοτέμ έφυγε"

12/11 ήταν ημέρα Σάββατο ώρα 12.30 "βρήκα τον κολητό σου και του έστειλα χαιρετίσματα"
12/11 είναι και έχω φρικάρει ώρα 13.02





Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

Ταχυπαλμία

Από φόβο
Η καρδιά μου καλπάζει
Θα με πάρει σήμερα?
Βγήκε η βιοψία?
Είναι θετική?
Αγωνία
Θέλω να τσιρίξω απο τον φόβο μου
Φεύγω
Πάω trx να με κάψω
Τουλάχιστον για ένα δύωρο να πατήσω το off στο μυαλό μου
Βροχή μέσα έξω και εσύ να λείπεις



Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

Ακόμα...

Δεν έχω βάλει τα κλάματα
Απορώ με εμένα
Τι σου είναι ο φόβος
Την Πέμπτη ίσως ξέρω
Καρκινούλης ή οχι
Έχω πάθει μεγάλο σοκ...


Και ναι...κάπως έτσι νιώθω...

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

Και σήμερα

Επαναλαμβάνω στον εαυτό μου
Τίποτα δεν είναι δεδομένο
Ζήσε τη στιγμή
Ίσως να μην υπάρξει άλλη
Χαμογελάω από όταν ξύπνησα
Προσπαθώ να σκέφτομαι άσχετα
Αλλά καταλάθος το άγκιξα με το χέρι μου και πόνεσα
Και μου θύμησε
"Είμαι εδώ όσο και να χαμογελάς, όσο και να με κοροιδεύεις"
Τα παιδιά στη δουλειά κάνουν πλάκα και εγώ γελάω και δεν αφήνω ούτε καν υποψία για τον φόβο μου
Φοβάμαι...αν είναι??
Θέλω σφιχτή αγκαλιά και ας πονέσω μόλις κλείσουν τα χέρια γύρω μου

https://youtu.be/Mr_G2ldJOQU



Άσχετη η φωτογραφία αλλά θέλω κάτι δυνατό να μου φτιάξει το μυαλό...

Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017

Τίποτα δεν είναι δεδομένο...

Και έτσι έρχεται ένα πρωί που πίνεις τον καφέ σου και μετά πας για βιοψία...
Απεχθής λέξη...
Απεχθέστερη ο καρκίνος...
Ήρθε ένα φιλαράκι και κατσικώθηκε μέσα μου...
Τι ακριβώς είναι θα το ξέρω σε μερικές μέρες.
Ως τότε θα προσπαθώ να σφυρίζω δηθεν αδιάφορα για να μην καταλάβει κανείς οτι μέσα μου τρέμωωωω, φοβάμαι, φοβάμαι πολύ.
Ακόμα δεν έκλαψα, περίεργο για εμένα...
Μάλλον άρνηση, δεν μπορεί να συμβαίνει σε εμένα...
Χημειοθεραπείες, χειρουργίο κλπ κλπ κλπ
Θα τον σκοτώσω όμως τον καριόλη δεν θα τον αφήσω να με σκοτώσει
Όχι γιατί θέλω να ζήσω αλλά γιατί πρέπει...δυό ψυχές με χρειάζονται
Θέλω να σας μιλήσω, θέλω να μου βάλετε τις φωνές , να μου πείτε οτι είμαι υπερβολική, οτι θα τα καταφέρω
Ένας καρκίνος ίσως και να είναι άλλωστε..και αν δεν είναι...
Θέλω να με παρηγορήσετε και να φύγει ο πόνος
Πονάω γμτ μου.
Φοβάμαι...
Δεν λεω τίποτα σε κανέναν
Δεν πρέπει να στενοχωρήσω κανέναν
Είναι ο δικός μου σταυρός
Με πίστη θα τον σηκώσω και θα παλέψω να μην λυγίσω
Θέλω τόσο να σας γράψω αλλά δεν θα το κάνω...
Σας χρειάζομαι δεν φαντάζεστε πόσο
Όμως δεν αντέχω να μου πείτε οτι έκανα την επιλογή μου...
Δεν θα αντέξω να νιώσω οτι σας παακαλάω για νιοστή φορά για μια σας λέξη
Φοβάμαι ρε φίλε και αυτός ο πόνος δεν με αφήνει να το ξεχάσω ούτε λεπτό...



Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Προσπαθώ


να διαβάσω τον γαμημένο τον καρκίνο

και το μυαλό μου δεν μπορεί να ξεκολλήσει από εσένα...

Εσύ είσαι καλά, καμία σχέση με αυτόν τον καργιόλη, δεν τον ξέρεις, δεν έχετε συναντηθεί, δεν έχει ανασάνει στο πρόσωπό σου, δεν έχει αγγίξει το λατρεμένο σου σώμα, είναι μόνο λέξεις που εγώ πρέπει να διαβάσω και να μάθω και όταν κλείσω την εργασία μου δεν θα υπάρχει ούτε για εσένα ούτε για εμένα...

Και ασκώ ψυχολογική βια σε εμένα που ξέρω καλά από βια

προκειμένου να μην ενοχλήσω και ταράξω κανέναν, αρκεί η δικιά μου

η τρελή , διαταραγμένη προσωπικότητα...

Λαχταρώ να σε δω

Μου λείπεις ρε, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό

και αυτός ο μισός εαυτός με έχει πια εξαντλήσει.

Εξαρτημένη, αυτό είμαι.

Και τίποτα  δεν με έχει βοηθήσει και πια έπαψα να ελπίζω 

για εκείνη τη μέρα που θα περπατάω στο δρόμο

και θα είμαι μόνη μου, που δεν θα σου κρατάω το χέρι,

που δεν θα σου μιλάω, που δεν θα παίρνω την τσίχλα από το στόμα σου

να την μασήσω λιγάκι και εγώ.

Μαζί σου έχασα τα όρια του εγώ και ενώ λαχταρούσα να σε ρουφήξω,
 να σε βάλω 

μέσα μου για όσο θα ζούσα

τελικά με μηδένισες και με ισοπέδωσες.

Κανονικός οδοστρωτήρας 

Και έμεινα ένα φύλλο γεμάτο ακαθόριστα σχήματα

Λαχταρώ να φτάσω σε εκείνο το παγκάκι και να σε βρω εκεί καθισμένο

ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ


αν καταφέρω να περάσω στις εξετάσεις θα είναι ένα θαύμα, δεν έχω μυαλό, δεν έχω τίποτα, ταξιδεύω σε φάρους σε παγκάκια, σε θάλασσες, σε ερήμους, σε πρίγκιπες, σε άλλους πλανήτες, στον δικό μου Β52...