Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καρδιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καρδιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020

Η πρώτη σκέψη μου


Ήσουν εσύ
Και σίγουρα θα είσαι και η τελευταία όταν θα καταφέρω να κοιμηθώ.
Ήθελα τόσο να σου μιλήσω
Να σου πω ότι σήμερα με πονούσε το σώμα μου από την έλλειψη σου
Αλλά πλέον δεν τολμώ να γράψω μισή λέξη
Δεν έχω δικαίωμα να σε αναστατώνω
Ίσως πια δεν σε αφορά το νιώθω
Θέλω μόνο να είσαι καλά
Να γελάς και να λες το ανέκδοτο με την κουτση πουτάνα
Αλλά μου λείπεις
Πολύ



Αν δε σε ξαναδώ ποτέ
θα σε κουβαλώ πάντα
μέσα μου
- κι έξω -
στα ακροδάχτυλά μου
και τις γωνίες του μυαλού μου
και στο κέντρο
- κεντρικά
του τι είμαι και τι απέμεινε.

— Charles Bukowski



Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2019

Τόσα χρόνια μακριά σου...

Σιγά σιγά ξεχνώ τη μυρωδιά σου,
τον ήχο των βημάτων σου,
τις κινήσεις των χεριών σου που κάνεις ενώ μιλάς
Αλλά είμαι τόσο σίγουρη

όταν σε δω ξανά
θα τα αναγνωρίσω αμέσως
και θα είναι σαν να έρχομαι σπίτι
μετά από μια κουραστική μέρα.



https://youtu.be/6QzyIA_pK5w

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2019

Έβαλα φωτιά

Και έκαψα το τετράδιο που έγραφα
Όταν δεν άντεχα άλλο  πόνο
Μαζί με την δουλειά μου έχασα
Τον χώρο που είχα φυλάξει πολύτιμα
Μοναδικά αντικείμενα και αναμνήσεις
Που δεν ήθελα να δει ανθρώπου μάτι
Όσο ζω.
Και έτσι το έκαψα
Κράτησα τον απόλυτο πόνο
Αν κλείσω τα μάτια μπορώ να τα ξαναζήσω όλα λεπτό προς λεπτό
Και να ακούω χιλιάδες φορές στα αυτιά μου
Τη φράση σου που έμελλε να καθορίσει
Όλη μου τη ζωή από εκείνη τη νύχτα και μετά
Και που μόνο εσύ ίσως μπορείς
Να ξεκλειδώσεις το κελί που άθελά σου με κλειδωσες
Και σκέφτηκα να τα αφήσω εδώ
Όμως δεν άντεξα να εκθέσω την ψυχή μου ούτε καν στα μάτια μου
Και τα έκρυψα βαθιά
Εκεί που μόνο ένας εκλεκτός μπορεί να δει
Νιώθω βαθιά θλιμμένη
Έχω απίστευτα κακή διάθεση
Και μια ασήκωτη στενοχώρια
Θέλω να μιλήσω αλλά κανείς δεν θα με καταλάβει
Μόνο κατηγορίες ή ειρωνεία θα πάρω πίσω
Το καλοκαίρι με πληγώνει
Κάθε μέρα με λαμπερό ήλιο είναι μια δοκιμασία που πρέπει να την αντέξω
Και αν κάποιος με κοιτάζει από μακριά θα λέει τι υπεργαματα ευτυχισμένη είναι και τάχα κλαίγεται
Είμαι ειδικός στις ψεύτικες βιτρίνες
Από μέσα μόνο κάτι κλεφτές ματιές έριξαν
Και τρόμαξαν και το έβαλαν στα πόδια βρίσκοντας αλλού παρηγοριά σε αγκαλιά με φώς...
Χειριστικη και ηλίθια με αποκαλεσατε. Ότι απλά εκμεταλευομουν την κατάσταση για να έχω οικονομικό όφελος. Είπατε τόσα... Κάνατε πολύ περισσότερα.
Έτσι πιστεύατε ότι είναι το σωστό
Ήσασταν άτυχοι
Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός
Και εγώ είμαι ένας απλός κλόουν
Τις νύχτες που έτρεμα από φόβο ήμουν μόνη
Κανείς δεν ήξερε
Κανείς δεν έμαθε
Κανείς δεν υποψιάστηκε καν
Why?
Το έγραψα πάνω μου
Απάντηση δεν θα πάρω
Νιώθω λίγη
Νιώθω μόνη
Μου λείπω

















Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Σημαντική ημέρα!!!!

Είθε να ερωτευτείς.
Με κάποιον.
Που δεν θα κουραστει ποτέ.
Να σε σώσει.
Από το δικό σου χάος.


Το αστείο της Δευτέρας.

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

Κάπως έτσι

Νιώθω


Αλλά αμέσως σκέφτομαι

Έχε πίστη και όλα καλά θα πάνε μόνο Θεέ μου φύλαγε με από εμένα .
Κράτα το στόμα μου κλειστό και τα μάτια μου ανοιχτά.
Κλείσε με σαν στρείδι αλλά φόρεσε μου την πιο λαμπρή                               μου πανοπλία.

Θα τα καταφέρω

Σε ευγνωμωνώ για όσα μου είχες πει
Πριν 2 χρόνια και τόσο καιρό εγώ
Τα έκανα κτήμα μου
Και μπόρεσα να ανταπεξέλθω
Στην σημερινή δυσκολη μέρα

Είσαι κάπου εκεί έξω

Μου αρκεί να υπάρχεις

Ο φόβος της απουσίας σου με κάνει να τρέμω

Για την ώρα έχασα εμένα





Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

7 χρόνια

Ο καιρός τα γιατρεύει ολα εκτός από την αλήθεια....
7 χρόνια πριν κάποιος πέθαινε και κάποιος σαν άλλος ικέτης εκλιπαρούσε για σωτήρια...
7 χρόνια μετά ο ικέτης ειναι νεκρός και ο ετοιμοθάνατος ζει στον προσωπικό του παράδεισο απαλλαγμένος απο τα γήινα και τα φθαρτά και η σωτηρία έγινε ψύθιρος και στερνή ελπίδα
7 χρόνια χωρίς έμψυχη αλλά μόνο ενσώματη ζωη εντέχνως καλυμένη για τους μη μυημένους
Αλλά και οι μυστες και οι πυγμαλίωνες έγιναν νηχιλιστές προκειμένου να απαλαχθούν απο τη γνώση
Εκείνο όμως που δεν ξέρουν είναι πως απο όλα μπορείς να γλιτώσεις εκτός από την ενοχή σου...
Και όσο όμορφα και περίτεχνα και αν την κρύψεις θα είναι κάτι βράδια που θα έρχεται αγκαλιά με το μορφέα να σου δείχνει τα δόντια της με το σκυλίσιο χαμογελό της
Συσσωρευμένη οργή που εκτέλεσα το ρόλο του θύτη παλλά σαν άλλη Ιφιγένεια θυσιάστηκα στο βωμό του εγωισμού
 Καταπληκτικοί ενορχηστρωτές, μαέστροι και δεινοί εκτελεστές
 Χρόνια ολόκληρα ένιωθα θύτης και γονυπετής εκλιπαρούσα για μια συγνώμη, για ενα ηλεκτρονικό  βλέμμα.
Θύματα ολοι ενος γενικότερου σεναρίου που τελικά απέτυχε παταγωδώς και ήταν πολύνεκρο.
7 χρόνια μετά δεν είναι κανείς στο Μετροπολιταν συνδεδεμένος με καλώδια να μαχεται για τη ζωή του
7 χρόνια μετά κανείς δεν με διώχνει αρον αρον για να παει σε μελοθάν

ατο αφου είναι ωσεί νεκρός
7 χρόνια μετά κάποιος εξακολουθεί να κλαίει νιώθωντας φρικτα εξαπατημένος και ανελέητα διαμελισμένος και απόλυτα εγκατελλειμένος
7χρόνια μετά οι σκιές συνεχίζουν τον χορό τους και οι ψυχές εξακολουθούν να βρίσκονται μακριά απο το κορμί που έχουν σαν προσωρινή κατοικία
7 χρόνια μετά σας αγαπώ και σας ευχαριστώ για κάθε στιγμή που έζησα μαζί σας και εσείς δεν μπορέσατε να νιώσετε πόσο αληθινά αγάπησα
7 χρόνια μετά είναι σαν χθες
Να προσέχετε



Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Σου φωνάζω.........

- Ακούς τίποτα?
- Όχι.... τίποτα......
- Δεν ακούς κάτι χτύπους?
- Ααα... ναι... τώρα που το λες... ακούω κάτι χτύπους...
- Ακούς και τώρα που έγιναν λίγο πιο αργοί?
- Ναι.... ναι... κάτι ακούω...
- Άκου... τώρα σταματάνε σιγά σιγά...
- Ναι... Μα... αλήθεια... τι χτύποι είναι αυτοί?
- Η καρδιά μου.... που πεθαίνει για σένα.....