Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θυμος.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θυμος.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

Αξιζε άραγε τέτοια θυσία???

 Άραγε ....ξέρεις οτι με κούρασες;
Ότι η τελευταία μαλακία της κόρης σου ξεχείλισε το ποτήρι του πόνου μου??
Εύχομαι να είστε πολύ χαρούμενοι και οι δυό σας ...
Αν και καταβάθος λυπάμαι που ζειτε μέσα σε τέτοια μίζερη δυσπιστία και προκειμένου να τονώσετε τον εγωισμό σας πληγώνεται χωρίς ενδοιασμούς.
Αλλά ακόμα περισσότερο λυπάμαι εμένα και το αδύναμο εθισμένο εαυτό μου.
Καραγκιοζάκος μια φορά , καραγκιοζάκος πάντα προς τέρψη και ευχαρίστηση των αγαπημένων μου που με ηλιθιώδη αφέλια εμπιστεύομαι...
Η μόνη υπεύθυνη εγώ.
Δεν έχω καν δικαίωμα να κρίνω γιατί με χρησημοποιήσατε πάλι.
Ας μην σας άφηνα το περιθώριο...



Εχω 4 μήνες διορία...



Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΣΟΥ ΛΕΩΩΩΩΩΩΩΩ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ...


Μια αληθινή ιστορία με δίδαγμα

«Δεν μπορώ" του είπα। "Δεν μπορώ!»

«Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός.»
«Ναι। Πολύ θα ήθελα να να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!»

Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε: «Να σου πω μια μια ιστορία...»

Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται:
«Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του...»
«Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος।
Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.» «Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει. Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο - Μα τι τον κρατάει; - Γιατί δεν το σκάει;»

«Όταν ήμουν πέντε ή έξι ετών πίστευα ακόμα στη σοφία των μεγάλων. Ρώτησα τότε κάποιον δάσκαλο ,τον πατέρα μου ή ένα θείο μου, για το μυστήριο του ελέφαντα. Κάποιος μου εξήγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος. Έκανα τότε την προφανή ερώτηση: "Κι αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν;»

«Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση. Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, και το θυμόμουν μόνο όταν βρισκόμουν με κάποιους που είχαν αναρωτηθεί κάποτε πάνω στο ίδιο θέμα»

«Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα - ευτυχώς για μένα - ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση
Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός।»

«Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι. Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα, παρ’ όλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.»

«Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο...
…Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.» «Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής. Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του. Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση. Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του...»
«Έτσι είναι, Ντεμιάν। Όλοι είμαστε λίγο - πολύ σαν τον τον ελέφαντα του τσίρκου.
Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία. Ζούμε πιστεύοντας ότι "δεν μπορούμε" να κάνουμε ένα σωρό πράγματα , απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και και δεν τα καταφέραμε.»
«Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα।
Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: "Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω."» Ο Χόρχε έκανε μια μεγάλη παύση. Ύστερα πλησίασε, κάθισε στο πάτωμα μπροστά μου και συνέχισε:
«Αυτό σου συμβαίνει, Ντέμι। Ζεις μέσα στα όρια της ανάμνησης ενός Ντεμιάν που δεν υπάρχει πια, εκείνου που δεν τα κατάφερε.
Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή...Με όλη σου την ψυχή!»


Αφιερωμένο, σε όλους όσοι παραμένουμε δεμένοι σε μικρά ή μεγάλα παλούκια και μη συναισθανόμενοι την τρομερή μας δύναμη, δειλιάζουμε και δεν κάνουμε ένα βήμα μπροστά..
.




Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Θυμος...............



Ειμαι αφορητα θυμωμενη.......... κυριως με τον εαυτο μου.

εδω και 2 χρονια εχω ακουσει κ διαβασει αμετρητες φορες την φραση ''ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ"..................



Νιωθω ακυρωμενη,τοσο αφορητα λαθος ,τοσο ανυπαρκτη.
Το χειροτερο απο ολα ομως ειναι να γινεσαι κ να νιωθεις ολα αυτα οταν εχεις προσπαθησει απεγνωσμενα για το αντιθετο..... Οταν με πολυ προσπαθεια εδωσες παλι φτερα στην ψυχη σου να πεταξει αλλα στο πρωτο πεταγμα, το πρωτο αληθινο πεταγμα τσακισαν και εμεινες ενας γκρεμισμενος Δαιδαλος.










Μια θεα χωρις το βαθρος της πια,αναρωτιεμαι και αν υπηρξε και ποτε.... Και οταν θυμωσεις,οταν ολα τα κυτταρα σου αγριεψουν μεσα σου κ τρεχουν σαν τρελα και θελουν να ορμησουν προς τα εξω και να πνιξουν εκεινον που σε πονεσε τα πραγματα γινονται ανεξελεκτα............ Εχω ακουσει τοσες αρνητικες αλλα και τοσες θετικες αποψεις για εμενα......... Ο ανθρωπινος εγκεφαλος ομως ειναι προγραμματιμενος να καραταει μονο τα αρνητικα , να τα κανει σημαια και βαση αυτων να παλευει να επιβιωσει....... Εχω αφορητο θυμο και τα κυτταρα μου ειναι τρελλαμενα. Δεν ξερω πως να τα κατευνασω,να τους πω παλι παμε παρακατω δεν πειραζει........ Τα αρνητικα υπαρχουν μεσα μας αθροιστικα και λειτουργουν συσσωρευτικα και θελω να τα ακυρωσω,να τα κανω ασημαντα και ανυπαρκτα.........








Η λυση δεν ειναι ουτε τα χαπια μου ουτε το ποτηρι μου. Ελα ομως που δεν ξερω πια ειναι κ η λυση.......... Θυμος........... και δεν με αφηνει να δω ουτε μετρο περα απο μενα..........