Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θυμάμαι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θυμάμαι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2022

Έτσι, χωρίς λόγο



"Σου είχα στείλει κάποτε

μια φρεσκοκομμένη φλούδα πεύκου

να σου θυμίσω τη ζωή το δάσος και τη νύχτα κάτω από τα δέντρα.

Ήτανε  κι αυτό μια αδυναμία μου. 

Με λέξεις τριμμένες με παρομοιώσεις μεταφορές κι αναλογίες

πασχίζω να μιλήσω

σαν τον μουγγό που θέλει να σου δείξει πως πονάει

και μπήγει το καρφί μέσα στο μήλο.


| Συνομιλώ άρα υπάρχω (Ευθύτης οδών) | Ποιήματα (1941 - 1974) | εκδόσεις Ύψιλον |








Δευτέρα 31 Αυγούστου 2020

Το δωμάτιο του Τζιοβάνι

 


 χρειάζεται δύναμη για να θυμάσαι, χρειάζεται μια άλλου είδους δύναμη για να ξεχάσεις, πρέπει να είναι κανείς ήρωας για να τα κάνει και τα δύο. Οι άνθρωποι που θυμούνται τρελαίνονται από τον πόνο, τον πόνο να αναβιώνουν αιωνίως το θάνατο της αθωότητας τους. Οι άνθρωποι που ξεχνούν παθαίνουν μια άλλου είδους τρέλα, την τρέλα της άρνησης του πόνου και του μίσους της αθωότητας. Κι ο κόσμος είναι κατά κανόνα χωρισμένος ανάμεσα σε τρελούς που θυμούνται και τρελούς που ξεχνούν. Οι ήρωες είναι σπάνιοι. 






Πέμπτη 21 Μαΐου 2020

Εσύ...

Όπου βρίσκεσαι ... υπάρχω ...
 Γ. Ρίτσος


(13 χρόνια πριν γκρεμίστηκε ο κόσμος
      Που μέχρι τότε γνώριζα ακούγοντας
           Την μοναδική φωνή σου που έκανε τον εγκέφαλο μου να λιώσει σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.)

Σε αγαπώ.

   Σε ευχαριστώ.

Τρίτη 12 Μαΐου 2020

Σήμερα

 σκέφτηκα ότι έχω να σε δω πολύ καιρό.
Άραγε σε είδα και ποτέ;
Τι έβλεπαν τα μάτια μου;
Αναρωτιέμαι
Πώς να τα πιστέψω;
Ποιος είσαι;
Αυτός που είδα ή αυτός που δεν κοίταξα ποτέ;



Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

Μανουάλι... ημέρα 30η...

Χρειάζονται δύο άνθρωποι.
Δύο τουλάχιστον.
Ένας να φτιάχνει τις λέξεις
κι ένας να τους βάζει φυτίλι, να τις ανάβει και να τις πετάει.





Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2019

Μαζί σου

Μπορούσα να βάλω την πραγματικότητα μου σε αργία...

Μου παρειχες την δυνατότητα να βάλω ένα τέλος σε έναν κόσμο που ζούσα σαν ένας πρόσφυγας χωρίς πατρίδα.


Και μετά..

έμεινα
ένα κουφάρι ξεβρασμενο στην ακτή των ανεκπλήρωτων επιθυμιών...

Όσο παλιά μπορώ να θυμηθώ επιδίωκα πάντα να μην υπάρχω.



Χρειάστηκε πολλά χρόνια δουλειάς να αποδεχτώ την ύπαρξη μου και έχω την υποψία ότι η δουλειά αυτή δεν θα τελειώσει ποτέ...

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2019

Τόσα χρόνια μακριά σου...

Σιγά σιγά ξεχνώ τη μυρωδιά σου,
τον ήχο των βημάτων σου,
τις κινήσεις των χεριών σου που κάνεις ενώ μιλάς
Αλλά είμαι τόσο σίγουρη

όταν σε δω ξανά
θα τα αναγνωρίσω αμέσως
και θα είναι σαν να έρχομαι σπίτι
μετά από μια κουραστική μέρα.



https://youtu.be/6QzyIA_pK5w

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019

Επιμνημόσυνη δέηση

Για όλα τα ψέματα που σήμερα έχουν την τιμητική τους!!!!

Δεν ξέχασα

Αντιθέτως θυμάμαι με λεπτομέρειες

Το μόνο που με ανακουφίζει
Είναι η σκέψη να είναι ο άνθρωπος καλά

Και χαλάλι το κλάμα και η θλίψη

Και που μαυροφορέθηκα δύο μήνες

Για εσένα θα μαυροφορεθώ δύο χρόνια και θα κόψω τα μαλλιά στον πόντο
Αν δεν έχω πεθάνει πρώτη...

Και θυμωσες γιατί είπα ότι έχω χορτάσει ψέμματα τόσα χρόνια
Μα δεν πειράζει
Χαλάλι σου και εσένα





Σάββατο 27 Ιουλίου 2019

Είναι κάποιες στιγμές...

Είναι κάποιες στιγμές...

Είναι στιγμές.

Είναι εκείνες οι στιγμές.

Δε λείπεις εσύ.

Λείπει αυτό που ένιωσα για σένα.

Λείπει αυτό που δεν ξανάνιωσα.

Το ξέρω... τέτοια συναισθήματα δεν έχουν επανάληψη...

Την απέφυγα αυτή την επανάληψη...

Κι όμως είναι στιγμές που μου λείπει...


Ελπίζω να πάνε όλα καλά για το μικρό σου πλασματάκι...

Μπορεί να λείπω αλλά είμαι εκεί...



Τρίτη 23 Ιουλίου 2019

Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Σημαντική ημέρα!!!!

Είθε να ερωτευτείς.
Με κάποιον.
Που δεν θα κουραστει ποτέ.
Να σε σώσει.
Από το δικό σου χάος.


Το αστείο της Δευτέρας.

Κυριακή 19 Μαΐου 2019

Απλή περιγραφή...

Δυο φιλοι τωρα ειμαστε 
Μη το ξεχνας ζωη μου
Κι ας ησουν καποτε κρυφό
Μουδιασμα στο κορμι μου... 

Έγραψε ο Κ και μου το έστειλε
Και είναι σχεδόν η αλήθεια
Ανοίγει χαραμάδες
Και ο πόνος αυτή τη φορά θα είναι δηλητήριο
Δεν μπορώ να πιστέψω
Δεν επιτρέπεται να αφεθω

Η όλη παρουσία σου είναι κινητήριος δύναμη για εμένα
Αμφιθυμια
Και φόβος
Δεν θέλω να πονέσεις ξανά τώρα που άρχισες να ζεις
Γιατί θα σε απογοητεύσω ξανά
Όλους τους απογοητεύω

Κυριακή 17 Μαρτίου 2019

Και τι άλλαξε;

Αν δεν αλλάξει το μυαλό μου
Τίποτε δεν θα αλλάξει
Δεν θέλω άλλο να πονάω
Ούτε να μου λείπεις
Δεν θέλω πια να καταλαμβάνεις το 90%
των σκέψεων μου
Ούτε θέλω να σου λεω καληνύχτα πριν κοιμηθώ
Ούτε καλημέρα καθε πρωί
Πρέπει να μάθω να ζω μόνη Μου
Να μεγαλώσω
Αλλά ακομα μοιάζει ουτοπικό
Μου λείπεις
Καθε μέρα
Ελπίζω να μην σου λείπω
Ούτε δευτερόλεπτο
Να μην θυμάσαι ότι υπάρχω
Πφφφφ ξανά τα ίδια
Παλινδρόμηση
Αλλά κουράστηκα να με πολεμάω



Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

Βρέχει και δεν κοιμάμαι...

Θέλω να σε φιλήσω σε όλες τις γλώσσες
Να σου γράψω ένα τραγούδι
χωρίς στίχους και μουσική
που να μπορείς να ακούς μόνο εσύ
Θέλω να χαράξω σ' αγαπώ στο δέρμα σου χίλιες φορές
Κι έρχεται πάντα το πρωί
Κι ήθελα τόσα να σου πω και δεν σου τα 'πα

Ούτε καν προσπάθησα να σου πω...
Προτιμώ να μην ξέρεις τι νιώθω
Άλλωστε σε ενδιαφέρει;

Εγώ παρέα




με τους εφιάλτες μου και εσύ στον άχρονο χρόνο να αδιαφορείς 

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

13χρόνια...

Σάν νά πέρασαν 5 λεπτά και οχι13 χρόνια. Έτσι νιώθω. Θυμάμαι πόσο θυμωμένη ήμουν όταν γύρισα το πρωι σπίτι. Πόσο πολύ ήθελα να σε κάνω κομμάτια.
Πόσο με εξευτελισες
Πόσο με τρόμαξες
Πόσο με θύμωσες
Ήθελα να σου κλείσω το στόμα
Δεν αξιζα να μου φερθείς έτσι
Έκανα ότι καλύτερο μπορουσα
Που να ήξερα
Ποτέ δεν θα ήταν αρκετό
Ποτέ δεν θα ήμουν αρκετή
Σε ευχαριστώ που με εκανες οτι είμαι σήμερα
Όπως σου είπα η απόρριψη είναι η καλύτερη μου φίλη
Μου λείπεις




Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018

Όνειρο

Που πάντα καταλήγει σε εφιάλτη
Μπλοκ και στα όνειρα
Πονάνε πολύ
Εμπεριέχουν το τίποτα της ύπαρξης
Που δεν υπήρξε παρά μόνο
Στο τρικυμισμένο μου μυαλό


Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

Σε ονειρεύτηκα πάλι...

Όταν όλο το βράδυ είσαι στα όνειρα μου
Όταν ακούω την φωνή σου
Όταν νιώθω την ζέστη της αγκαλιά σου να μπαίνει μέσα μου
Όταν ανατριχιάζω απο τα δάχτυλά σου που με αγγίζουν λες και θα σπάσω
Ξυπνώ τόσο ευτυχισμένη
Τόσο ήρεμη
Τόσο χαμογελαστή
Έχω την αίσθηση οτι μέσα στη διάρκεια της μέρα με κάποιο τρόπο θα εμφανιστείς
Ή εστω θα μου στείλεις ένα γαμωμύνημα
Να πάρω δύναμη
Να μην νιώθω την εγκατάληψη
Να πάψω έστω κ για λίγο να νιώθω μισή
Θα μου γράψεις σήμερα?
Όλα εκείνα τα "ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ" που σου ούρλιαζα στον ύπνο μου εφτασαν άραγε σε εσένα?
Πόσα χρόνια ακόμα πρέπει να περάσουν για να μην πονάω?
Για να θυμάμαι χωρίς να νιώθω οτι έχω τρύπα στο στήθος?
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ
 ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ξέρω οτι λείπω και σε εσένα...
Δεν λύνεται
Δεν κόβεται
Είναι πάνω απο εμάς
Το κατάλαβες πια...