Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θλίψη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θλίψη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2024

Απώλειες

 Έφερε ο νέος χρόνος και εύχομαι να σταματήσει σύντομα

Όσο και αν έχω εξοικειωθεί με τον θάνατο δεν παύει να είναι ένα τραυματικό γεγονός ειδικά όταν αφορά αγαπημένα σου πρόσωπα

Άλλωστε είναι το μόνο μη αναστρέψιμο γεγονός στη ζωή μας

Δεν είμαι και πολύ καλά

Βλέπω πάλι εφιάλτες

Ξυπνάω και δεν ξέρω που είμαι

Η δουλειά με έχει κουράσει αφάνταστα

Και επιπλέον εξαντλώ τον εαυτό μου για να μην σκέφτομαι και να μπορώ να κοιμηθώ βαθιά

Κάτι μου φταίει

Κάτι με πονάει

Ξέρω καλά τι με αγχωνει και τι μου τρώει την ψυχή μέρα νύχτα

Παλεύω με τον ίδιο μου τον εαυτό  

Δύσκολες μέρες αυτές

Θα περάσουν

Κάνω υπομονή 


Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2023

Διαβάζω...

 Ένα πράγμα θα κάνω σ' αυτή τη ζωή - ένα πράγμα μόνο - κι αυτό θα είναι να σ' αγαπώ , και να σε σκέφτομαι 

και να μην πάψω να σε θέλω ώσπου να πεθάνω.



Μακριά απ' το αγριεμένο πλήθος

Τόμας Χάρντυ







Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2023

Θυμάσαι;

 [...]12/11

Εγώ θυμάμαι

Και αναρωτιέμαι γιατί

Ποιος ο λόγος που εγώ βρέθηκα σε αυτό τον άθλιο ρόλο;

Που σας εξυπηρετησε η θλίψη μου;

Γιατί να γνωρίζω αυτά που υποτίθεται ήταν μόνο για λίγους και εκλεκτούς;

Γιατί με κάνατε κοινωνό μιας τέτοιας κατάστασης;

Μόνο λύπη για εμένα νιώθω μετά από τόσα χρόνια

Ελπίζω το τοτέμ να ζεί ευτυχισμένο όπου και αν είναι

Και εσείς.... Όλοι να είστε καλά

Απλά σήμερα κάτι με πόνεσε και δακρυσα...




Ήτανε δυο κι ήτανε σαν ένας,

ένας και πολλοί μαζί

Χωρίζαμε για λίγο μόνο

γιατί αλλιώς

πως θ' ανταμώναμε ξανά;

Και σου 'γραφα κάθε στιγμή

κάτι τεράστια γράμματα.

Μου 'γραφες και συ ακόμη πιο τεράστια.


Μια φορά όμως που άργησες

πρόλαβε κι ήρθε ο χειμώνας

που κράτησε όσο πέντε.

Κι όταν τέλειωσε

ήρθε πάλι χειμώνας ακόμη πιο βαρύς.

Και δεν μπορούσες να γυρίσεις.

Έμεινες μακριά.

Και μου 'γραψες

η πιο μεγάλη απόσταση είναι ο χρόνος.


Μπορεί...


όμως


τα πιο ωραία μας ταξίδια

δεν τα ταξιδέψαμε ακόμη.

Σε περιμένω

έ λ α



θα μετρήσω ως το δέκα...


| Χρήστος Μπουλώτης | Θυμάμαι... Θυμάσαι; | εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα |



Πέμπτη 21 Απριλίου 2022

Που πάς; Που θα κρυφτείς;

 | 

Σχέδια που εγκαταλείπουμε, αποφάσεις που φοβηθήκαμε να πάρουμε

προσδοκίες των άλλων από μας που τις τροφοδοτήσαμε

κι ας ξέραμε τι επικίνδυνο ήταν. 

Δικές μας απαιτήσεις απ' τους άλλους,

ενώ μαντεύαμε κι εκείνων τη μικρότητα, και τη δική μας

υστεροβουλία.

Άνθρωποι που συναντήσαμε μια νύχτα, μα που το βλέμμα τους 

όρισε πια για πάντα τη ζωή μας. 

Λόγια που τα προμελετήσαμε, μα που όταν ήρθε η ώρα

δώσαν τη θέση τους σε μια δειλή σιωπή - έρχονται όλα κάποτε,

μαζεμένα, μέσα σε μια στιγμή, εκεί που ανεβαίνεις ανύποπτος μια σκάλα ή απλώνεις το χέρι στο σκοτάδι ψάχνοντας για το φως,

μονάχος σ' ένα μισοσκότεινο δωμάτιο ή μέσα στο πλήθος και τα

φώτα -

πού να πας τότε; πού θα κρυφτείς; Τί την έκανες

την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης | 20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988 |



| Καντάτα (1960) | Ποιήματα, τ. 1 | εκδόσεις Μετρονόμος |



Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2021

Τελευταία νύχτα του 2021

 Και κάτι ώρες όπως αυτή


θέλω να ’ρθω


να σε βρω


να σου πω


πως είσαι όλες οι πατρίδες



της θλίψης μου.


| Μαρία Χρονιάρη | Αγέννητη Γη | εκδόσεις Σοκόλη |




Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2021

Η μυρωδιά

 Έχει ασύλληπτη δύναμη και σε μεταφέρει με τρομακτική ταχύτητα εκεί που θα ήθελες να είσαι...

Βγήκα να περπατήσω 

Και ξέρεις πως όταν περπατάω αποσυνδεομαι από την πραγματικότητα, δεν ακούω και δεν βλέπω κανέναν.

Μου αρκεί η μουσική στα ακουστικά, τα δέντρα, τα πουλιά και τα σύννεφα.

Και εκεί που  περπατούσα στα ατέρμονα μονοπάτια του μυαλού μου έφθασε στα ρουθούνια μου από κάποιον πιο μπροστά το άρωμα που φορούσες . 

Σε δευτερόλεπτο ήμουν στην αγκαλιά σου, μύριζα τον λαιμό σου, ήμουν επιτέλους σπίτι. Δεν μπόρεσα να σταθώ άλλο όρθια και κάθησα στην άκρη στο πεζοδρόμιο και έκλαψα όπως δεν είχα κλάψει καιρό. Μου έλειψες τόσο που ένιωσα σωματικό πόνο, πόνεσα τόσο που δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Άδικα, άδικα προσπαθώ να με πείσω ότι πλέον δεν πονάω. Μια μυρωδιά ήταν αρκετή να με βάλει κάτω. Ίσως κάποτε μπορέσω να σε αγκαλιάσω ξανά, ίσως όχι. Ομως όσο ζω θα ζεις μέσα μου ήσυχα σαν σκιά που με ακολουθεί κάθε στιγμή. Μην με αφήσεις μόνη μου. Μην με αφήνεις να χάνομαι. Δώσε μου λίγο δύναμη, πρέπει να σταθώ όρθια . Ίσως αυτή η ευλογημένη στιγμή να μυρίσω το άρωμα σου ήταν ένα συμπαντικό μύνημα ότι ξέρεις ήδη, ότι θα φροντίσεις να τα καταφέρω.

Αγκαλιά. 

Και φιλί.



Τετάρτη 21 Ιουλίου 2021

Πότε

 Τελειώνει ένας πόλεμος;

Πότε μπορώ να πω το όνομα σου και να σημαίνει το όνομα σου και μόνο, κι όχι όλα όσα άφησες πίσω σου;







Τρίτη 20 Ιουλίου 2021

Επειδή

 Η ελευθερία δεν είναι

Παρά η απόσταση ανάμεσα στον κυνηγό

Και στο θήραμα του.

Η ζωή είναι ζήτημα χρόνου, κατάλληλης στιγμής.

Αφόρητα θυμωμένη

Για όλες εκείνες τις φορές που υπήρξα θήραμα

Και σήμερα πραγματικά νιώθω πως 

" Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονά"







Πέμπτη 1 Ιουλίου 2021

Θέλω...

 Θέλω όταν ξανά βρεθούμε, αν ξανά βρεθούμε ποτέ, να κάτσουμε αντικριστά, να με κοιτάς στα μάτια και να παίξουμε ένα παιχνίδι.

Να ανταλλάσουμε λέξεις, με το ίδιο γράμμα μέχρι να τελειώσουμε την αλφάβητο.

Να ξεκινήσουμε με το άλφα 


Να πεις εσύ

-Αγάπη  

Να πω εγώ 

-Απών 

Να πεις μετά 

-Βάσανα

Και ν´ απαντήσω 

-Βροχή 

εσύ

-Γιορτή 

εγώ 

-Γινάτι 

Να φωνάξεις 

-Δώρο 

Να ψυθιρισω 

-Δανεικό 

Να πεις μετά 

-Ευχή

Ν´ απαντήσω 

-Εσύ

Να ψυθιρίσεις 

-Ζωή 

Να φωνάξω 

-Ζήσε 

Να πεις εσύ 

-Ήττα 

Να πω εγώ 

-Ήρωας 

Εσύ

-Θάλασσα 

Εγώ  

-θνητή    

Να πεις μετά

-ιστορία 

Και εγώ  

-ιδανική 

Καμία  εσύ 

Κανένας εγώ 

εσύ…λατρεία

εγώ … λείπεις 

Να πεις εσύ 

-Μεγάλη 

Να πω εγώ 

-Μοναξιά 

Να πεις μετά 

-νεκρός  

Ν´ απαντήσω 

-νωρίς 

Να έρθει η σειρά σου με το

-ξεδιψάω  

Και ν´ απαντήσω 

-ξανά  

Να πεις εσύ

-ομορφιά μου

Να πω εγώ 

-όνειρο μου

Εσύ… πληγή 

Εγώ ..Πίκρα 

Ροη μου εσύ

Ρυτίδα μου εγώ 

Να πεις εσύ

Σιωπή 

Να πω και εγώ

Σιωπή 

Να έρθει η σειρά σου με το 

Ταγκό  

Και ν´ απαντήσω 

Ταίρι 

Υδροπλάνο εγώ  

Υδρόγειος εσύ

Να πεις …Φυγή 

Να πω … φωτιά 

Εσύ…Χαϊδεύω

Εγώ…χαρά  

Να πεις…Ψηλά  

Να πω …Ψυχή μου 

Ώμος  εσύ

Ώσπου  εγώ 






Δευτέρα 26 Απριλίου 2021

Μεγάλη Δευτέρα

 Μεγάλη Δευτέρα


Περίμενέ με μάνα μου περίμενέ με ακόμα

ώσπου να φτάσει η άνοιξη στο παγωμένο χώμα.


Περίμενέ με μάνα μου σαν το πουλί του νότου

που σμίγει μάτι και φτερό να βρει τον ουρανό του.


Περίμενέ με μάνα μου κάποια Παρασκευή σου στηνπύλη του παράδεισου στο φρέαρ της αβύσσου


Ν. Γκάτσος, "Μέρες Επιταφίου"




Πέμπτη 18 Μαρτίου 2021

Στιγμές


 

 

''Το μόνο πράγμα που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.

 Κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμές· δυο τρεις νότες κυμάτων, την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδι·

 ολίγες μέντες από δυο κοντά κοντά βαλμένες ανάσες· 

ένα τραγούδι, βαρύθυμο, σαν βράχος μαύρος· 

και το δάκρυ, το δάκρυ της μιας φοράς, το για πάντα. 

Όλα όσα, μ’ άλλα λόγια, κάνουν την αληθινή του φωτογραφία, την καταδικασμένη, να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ.''


  (Τα Δημόσια και Τα Ιδιωτικά)

Οδυσσέας Ελύτης

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020

Φοβάμαι

 Δεν ξέρω πόσο θα περπατήσω ακόμη.

Το πήρα ευθεία, όπως κάνουν όλοι.

Κι αν φτάσω κάπου τελικά, αν περάσω από εδώ και ξεφύγω ζωντανός, εγώ ξέρω πως δεν θα έχω σε κανέναν να το πω.

Κι αν φτάσω κάπου και δεν είσαι κι εσύ μαζί, η έξοδος, το ταξίδι και ο προορισμός θα έχουν όλα χάσει την αξία τους.



Μικρή Ωδή σ'εμάς λίγο πριν το τέλος



Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020

Αγάπη/πόνος

 https://vimeo.com/464720998


“Μπορούμε να γνωρίζουμε τον πόνο της αγάπης αλλά δεν ξέρουμε την αγάπη την ίδια” συνειδητοποιεί ο ήρωας της σημερινής ραδιοφωνικής ταινίας που πρέπει να αποφασίσει αν είναι ένας από αυτούς που είναι καμωμένοι για να αγαπούν ή από αυτούς που είναι φτιαγμένοι για να ζουν. Διάλεξε τού λένε, κι αυτός δειλιάζει. Τις απαντήσεις στον ήρωα (και σε άλλους πολλούς που μαζεύτηκαν ξαφνικά πολλοί) θα τις φέρουν απροσδόκητες μουσικές περιπλοκές αποτυπώνοντας πιθανές απαντήσεις για όσους διστάζουν να διαλέξουν μεταξύ της -επιβιωτικά- τυχοδιωκτικής ζωής που γίνεται αυτοσκοπός και της αγάπης: της εμμονικής, που γίνεται, συχνά, ματαιωμένος στόχος. “Γιατί να μην τα διαλύσουμε όλα μπας και ξανασυντεθούν καλύτερα” καταλήγει ο ήρωάς μας και κανείς δεν ξέρει αν κοροϊδεύει ή αν το εννοεί. Κι εκεί επεμβαίνουν επινοητικά όσοι θα ψηφίσουν στο σημερινό “δημοψήφισμα": πρώτα ζωή κι ύστερα αγάπη ή το αντίστροφο;


Uploaded on October 04, 2020

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2020

Μονόγραμμα

Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το «τί» και το «έ»
.
.
Οδυσσέας Ελύτης (Το Μονόγραμμα) 





Πλησιάζει το δικαστήριο και νιώθω να διαλυομαι.
Δεν θα ζητήσω βοήθεια
Δεν θα το αναφέρω καν
Νιώθω τόσο άσχημα
Και δεν θέλω να το βγάλω καν από πάνω μου

Τρίτη 26 Μαΐου 2020

Τρίτη 12 Μαΐου 2020

Σήμερα

 σκέφτηκα ότι έχω να σε δω πολύ καιρό.
Άραγε σε είδα και ποτέ;
Τι έβλεπαν τα μάτια μου;
Αναρωτιέμαι
Πώς να τα πιστέψω;
Ποιος είσαι;
Αυτός που είδα ή αυτός που δεν κοίταξα ποτέ;