Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εγώ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εγώ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 25 Μαΐου 2023

987 mails

 Χθες έκανα την ανοησία να ανοίξω τα mail
από το 2007. 

Όπως ξέρεις έχω ιδιαίτερη αδυναμία σε εκείνο με τίτλο " μυνηματακι προ συναντήσεως"

Διάβαζα και ένιωθα λες και έπεφτα μέσα σε σκουλικότρυπα. Περισσότερο από μια ώρα έμεινα να διαβάζω εκείνα τα δύο μυνήματα μας και να αναρωτιέμαι αν ήξερα εκείνη τη μέρα του 2007 τι θα ακολουθούσε θα σε συναντούσα; 

Η απάντηση σε κάθε περίπτωση ήταν ναι. Πάντα θα είναι ναι! Όσο θα ζω θα είναι ναι. Θα ήταν τόσο πιο "λίγη" η ζωή μου χωρίς εσένα, χωρίς εσάς. 

Άνοστη. Ναι . Αυτό ακριβώς. Και σκοτεινή. Αν και το σκοτάδι που έζησα μετά όταν το σκέφτομαι με τρομάζει. Αυτό δεν θα ήθελα να το ζήσω ξανά αλλά ήταν κομμάτι της ιστορίας κατά πώς φαίνεται. 

Και εκείνος ο έρμος ο Τάκης. Πρέπει να έκοβε τις φλέβες του κάθε φορά που θα διάβαζε κάτι από εμένα. Ήμουν το λιγότερο γελοία. Και επιεικής είμαι δλδ με αυτόν το χαρακτηρισμό. Πώς μπορούσε να μιλάει ο άνθρωπος με μια αμοιβάδα;

 Με διάβαζα και με μουτζωνα.  Τι σκαρφίζεται το μυαλό του ανθρώπου για να τραβήξει την προσοχή. Δεν με αναγνώριζα σε σχέση με σήμερα. Και σε πέντε χρόνια δεν θα με αναγνωρίζω σε σχέση με σήμερα.

Θα σταθώ στο ότι βελτιωθηκα ( Τάκη μην με βρίζεις 😞) έχω προσπαθήσει πολύ και πραγματικά νομίζω ότι είμαι μια καλύτερη έκδοση μου ( αλήθεια λέω , δεν μου χαϊδεύω τα αφτιά Τάκη μου). 

Επιπλέον σου αναγνωρίζω ότι είχες δίκιο στο 99% όσων μου έλεγες. Όμως τότε δεν μπορούσα να το αντιληφθώ. Ίσως έπρεπε να είχα ρισκάρει ακόμα περισσότερο. Ίσως έπρεπε να είχα κάνει αυτό που μου είχες πει την άνοιξη του 2008 . Όμως οι πληροφορίες ήταν τόσες  πολλές που με είχαν συντρίψει. Τα συναισθήματα μου ήταν ανεξέλεγκτα καθώς και οι ενοχές μου που με έπνιγαν και έκλεβαν τις στιγμές μου. 

Σήμερα ξύπνησα και ένιωθα πάλι σαν να έχω μια τρύπα στο στήθος και ότι αν κάποιος με κοίταζε τα έβλεπε μέσα από εμένα. Ξανά η ίδια ματαίωση, η θλίψη, η έλλειψη, τα τόσα αναπάντητα ερωτήματα, η αγωνία. 

Δεν έπρεπε να σκαλίσω την πληγή μου. Νιώθω τον ίδιο πόνο. Δεν έπρεπε να γελάσω με όσα μου γράφατε ούτε να κλάψω με όσα σας έλεγα.Μου είχε λείψει η φωνή σας όμως... Και όλα σας μου έχουν λείψει. Όλα.



Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2021

Εμμονές.


 Και εγώ να θέλω να στα δώσω όλα

Και να καπνίζουμε μισό μισό το τσιγάρο εγώ την πρώτη τζούρα και εσύ την τελευταία

Και να ζηλεύω όσες σε γουστάρουν

Και να παίρνω τις μετρητοίς όσα μου λες ακόμα και αν κατά βάθος δεν κάνει να πιστεύουμε στους ανθρώπους

Και να σου δίνω ό, τι έχω και δεν έχω και να θέλω να σου δώσω κι’ άλλα

Και όταν βγάζεις τα γυαλιά να είσαι σαν το παιδί της φωτογραφίας με το παγωτό

Και όταν οδηγάς να σε κοιτάζω γιατί ισοδυναμείς με την Αθήνα

Και να ονειρεύομαι για ‘μας

Και να θέλω να συνεχίσω να παλεύω για την κοινωνία γιατί υπάρχεις εσύ μέσα σ ΄αυτή

Και να θέλω να ζήσω μαζί σου

Και να θέλεις να με αγαπήσεις

Και επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται

Αλλά πάντα ξέρεις τι νιώθεις

Και επειδή οι αληθινοί άνθρωποι κρατάνε το λόγο τους

«Εμείς οι δυο δεν πρόκειται ποτέ να ξεκολλήσουμε»


Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2021

Κατάλαβες;

 Οδυσσέας Ελύτης - "Το Μονόγραμμα"



Που πια δεν έχω τίποτα άλλο

Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα

Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου

Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι

Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο

Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς;


Είμ' εγώ, μ' ακούς;

Σ' αγαπώ, μ' ακούς;

Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς;

Ή κανείς ή κι οι δυό μαζί, μ' ακούς;




Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2021

Ξέρεις τι είναι χειρότερο;

 


Δεν είναι ο πόνος.

Αυτός συνηθίζεται.

Δεν σταματαει.

Απλά γλυκαινει.

Ξεχνιέται κάτω απ' τη σκόνη που ρίχνει πανω του ο χρόνος.

Δεν είναι η μοναξιά.

Αυτή γινεται φίλη σου.

Μαθαίνεις να ζεις μαζί της.

Την αγκαλιάζεις και μαζί με αυτήν αγκαλιάζεις και τον εαυτό σου.

Αν είσαι τυχερός.

Δεν είναι η αυτοκριτική.

Αυτή είναι δασκάλα.

Σκληρή και αδίστακτη.

Αλλά σου μαθαίνει.

Πώς αυτός που δεν μπορεί να μένει μόνος του από εξάρτηση μένει με τον άλλο.

Το χειρότερο είναι πως
φτιάχνουν ακόμα το άρωμα σου.

Κι όπου το μυρίσω ανοίγουνε πληγές.










Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

Δεκέμβριος

 Δε μπόρεσα

να σ' αντικαταστήσω 

με κανέναν


όχι γιατί ήσουν αναντικατάστατος

απλώς γιατί από έρωτα σε έρωτα

πάντα μεσολαβεί λίγο κενό 


Ντίνος Χριστιανόπουλος-

Μικρά ποιήματα

Εκδόσεις: Ιανός 


(Μια ζωή, μια αιωνιότητα, ένα μικρό κενό)










Κυριακή 2 Ιουνίου 2019

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

13χρόνια...

Σάν νά πέρασαν 5 λεπτά και οχι13 χρόνια. Έτσι νιώθω. Θυμάμαι πόσο θυμωμένη ήμουν όταν γύρισα το πρωι σπίτι. Πόσο πολύ ήθελα να σε κάνω κομμάτια.
Πόσο με εξευτελισες
Πόσο με τρόμαξες
Πόσο με θύμωσες
Ήθελα να σου κλείσω το στόμα
Δεν αξιζα να μου φερθείς έτσι
Έκανα ότι καλύτερο μπορουσα
Που να ήξερα
Ποτέ δεν θα ήταν αρκετό
Ποτέ δεν θα ήμουν αρκετή
Σε ευχαριστώ που με εκανες οτι είμαι σήμερα
Όπως σου είπα η απόρριψη είναι η καλύτερη μου φίλη
Μου λείπεις




Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Αυτό




να το ακούω εγώ σαν φύγεις



και  ΑΥΤΟ


για να το ακούς εσύ αν φύγω πρώτη εγώ....


Άλλωστε σε αυτή τη ζωή όλα παίζονται.......