Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα δάκρυα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα δάκρυα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2021

Η μυρωδιά

 Έχει ασύλληπτη δύναμη και σε μεταφέρει με τρομακτική ταχύτητα εκεί που θα ήθελες να είσαι...

Βγήκα να περπατήσω 

Και ξέρεις πως όταν περπατάω αποσυνδεομαι από την πραγματικότητα, δεν ακούω και δεν βλέπω κανέναν.

Μου αρκεί η μουσική στα ακουστικά, τα δέντρα, τα πουλιά και τα σύννεφα.

Και εκεί που  περπατούσα στα ατέρμονα μονοπάτια του μυαλού μου έφθασε στα ρουθούνια μου από κάποιον πιο μπροστά το άρωμα που φορούσες . 

Σε δευτερόλεπτο ήμουν στην αγκαλιά σου, μύριζα τον λαιμό σου, ήμουν επιτέλους σπίτι. Δεν μπόρεσα να σταθώ άλλο όρθια και κάθησα στην άκρη στο πεζοδρόμιο και έκλαψα όπως δεν είχα κλάψει καιρό. Μου έλειψες τόσο που ένιωσα σωματικό πόνο, πόνεσα τόσο που δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Άδικα, άδικα προσπαθώ να με πείσω ότι πλέον δεν πονάω. Μια μυρωδιά ήταν αρκετή να με βάλει κάτω. Ίσως κάποτε μπορέσω να σε αγκαλιάσω ξανά, ίσως όχι. Ομως όσο ζω θα ζεις μέσα μου ήσυχα σαν σκιά που με ακολουθεί κάθε στιγμή. Μην με αφήσεις μόνη μου. Μην με αφήνεις να χάνομαι. Δώσε μου λίγο δύναμη, πρέπει να σταθώ όρθια . Ίσως αυτή η ευλογημένη στιγμή να μυρίσω το άρωμα σου ήταν ένα συμπαντικό μύνημα ότι ξέρεις ήδη, ότι θα φροντίσεις να τα καταφέρω.

Αγκαλιά. 

Και φιλί.



Δευτέρα 26 Απριλίου 2021

Μεγάλη Δευτέρα

 Μεγάλη Δευτέρα


Περίμενέ με μάνα μου περίμενέ με ακόμα

ώσπου να φτάσει η άνοιξη στο παγωμένο χώμα.


Περίμενέ με μάνα μου σαν το πουλί του νότου

που σμίγει μάτι και φτερό να βρει τον ουρανό του.


Περίμενέ με μάνα μου κάποια Παρασκευή σου στηνπύλη του παράδεισου στο φρέαρ της αβύσσου


Ν. Γκάτσος, "Μέρες Επιταφίου"




Σάββατο 9 Μαΐου 2020

Αυτές τις μέρες

Κάθε βράδυ σε βλέπω στους εφιάλτες μου
Και ξυπνάω κλαίγοντας
Όμως να ξέρεις

Σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι,
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω.


Τρίτη 31 Μαρτίου 2020

31/3/2020

Τελευταία μέρα του Μάρτη.
Ένας μήνας εφιάλτης.
Όλη τη ζωή μου έβλεπα εφιάλτες αλλά στο πρώτο φως χάνονταν
Τώρα νιώθω πως δεν τελειώνουν ποτέ
Τρέμουν τα χέρια μου
Άρχισα να καπνίζω
Μετά την εφημερία πίνω για να σταματήσω το ρίγος και τον τρόμο στα χέρια
Δεν κοιμάμαι
Δεν τρώω
Μόνο αγωνιώ για όσους αγαπώ
Φοβάμαι τι θα φέρω σπίτι και πριν μπω μέσα κάνω μπάνιο με καυτό νερό και τρίβω με μανία ακόμα και τα δάχτυλα στα πόδια
Έκοψα τα μαλλιά μου μόνη μου
Δεν αγκαλιάζω και δεν φιλάω τα παιδιά μου
Τρέμω σε κάθε τηλεφώνημα
Σε κάθε μύνημα
Τι κακό μαντάτο θα διαβάσω
Ζω στο φόβο
Του αντιστέκομαι με την μουσική
Με τα βιβλία
Με τα λουλούδια
Όμως τις νύχτες με γραπωνει και με στραγγαλίζει
Θέλω να έρθει η μέρα που θα νιώσω ελεύθερη
Που δεν θα φοβάμαι για τους αγαπημένους μου που είναι μακριά ότι δεν θα τους ξαναδώ
Η αγάπη μου με κρατά όρθια όταν όλα μέσα μου θρυματιζονται
Μην μου πάθετε τίποτα
Μην με αφήσετε να ζω στον πόνο
Η αγάπη θα μας σώσει

https://youtu.be/_5voc2lLPdo

If the sun would lose its light
And we lived an endless night
And there was nothing left
That you could feel
That's how it would be
My life would seem to me
If I didn't have your love
To make it real
If the stars were all unpinned
And a cold and bitter wind
Swallowed up the world
Without a trace
Oh well that's where I would be
What my life would seem to me
If I couldn't lift the veil
And see your face
And if no leaves were on the tree
And no water in the sea
And the break of day
Had nothing to reveal
That's how broken I would be
What my life would seem to me
If I didn't have your love
To make it real
If the sun











Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2019

Τόσα χρόνια μακριά σου...

Σιγά σιγά ξεχνώ τη μυρωδιά σου,
τον ήχο των βημάτων σου,
τις κινήσεις των χεριών σου που κάνεις ενώ μιλάς
Αλλά είμαι τόσο σίγουρη

όταν σε δω ξανά
θα τα αναγνωρίσω αμέσως
και θα είναι σαν να έρχομαι σπίτι
μετά από μια κουραστική μέρα.



https://youtu.be/6QzyIA_pK5w

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2019

Διαβάζοντας



Την αλληλογραφία του Γιώργου Σεφέρη με τη Μαρώ
Δεν μπορώ να μην σκέφτομαι τα χιλιάδες ηλεκτρονικά γράμματα που έχουμε ανταλλάξει τόσα χρόνια

Και άνοιξα το mail θυσαυροφυλακιο
Και κοίταξα κάποιες παλιές φωτογραφίες
Άνοιξα μόνο ένα mail που έγραφες
"Τίποτα και κανείς δεν θα μας χωρίσει"

Πόσο λάθος και συνάμα πόσο σωστό

Μαζί δεν ήμαστε
Αλλά πάντα και παντού μαζί

Άνοιξα ακόμα ένα στην τύχη

Και ήταν θλιβερό και πονεμένο γεμάτο δάκρυα

Και δεν το διάβασα όλο
Δεν μπορώ να διαβάσω τα μύνηματα μας

Ντρέπομαι και φοβάμαι για όσα έχω πει

"Πόσα πράγματα μας εμποδίζουν να είμαστε απλοί"
 "Φοβουμαι μήπως έτσι συνηθίσω από μακριά να σ'αγαπώ"

Να προσέχεις


Τρίτη 25 Ιουνίου 2019

Ακούς..

Μπορείς να πάρεις και τα μάτια μου
Να έχεις κάποιον να σε προσέχει
Μην τα κοιτάς έτσι βουρκωμένα
Άμα τα σκουπίσεις βλέπουν καθαρά
Μόνο σε παρακαλώ
Λύσε μου τα χέρια
Να σε αγκαλιάσω πριν φύγεις…


Παρασκευή 26 Απριλίου 2019

Μεγάλη Παρασκευή...

Θεριά οι άνθρωποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν...
χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.
Κώστας Βάρναλης (1884 – 1974)



Δύσκολο να μην δουλεύω
Χωρίς δικαιολογία στον εαυτό μου φέτος
Τα τελευταία 9 χρόνια δούλευα τα 7
Οποτε έλεγα δουλεύω δεν μπορούσα να είμαι αλλού
Το τελευταίο Πάσχα που πήγα στο χωριό το
2010 ήταν
Ήξερα ότι δεν είχα να ελπίζω
Σε καμία Ανάσταση
Μονο σκοτάδι με περίμενε
Σε είχα ηδη χάσει
Ήσουν ήδη αλλού
Και δεν έκανα τίποτα
Μόνο περίμενα τον ενταφιασμό μου
Ήλπιζα στον παντα σωτήρα μου Τ
Να κάνει το θαύμα του
Αλλά και εκείνος κουρασμένος
Αποφάσισε μετά από λίγο
Να αποθάνει
Καρφιά στην ψυχή μου οι αναμνήσεις
Και νιώθω θλίψη βαθιά
Για όσα έχασα εκείνο το τελευταίο
Πάσχα της ζωής μου
Δεν ξέρω αν ποτέ πια
Θα ξαναβρεθώ εκεί
Να γελάω
Χωρίς μέσα μου να πνίγομαι
Από τα δάκρυα της ψυχής μου
Ελπίζω η Ανάσταση
Να έρθει και για εμένα κάποτε


Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019

Τσακώθηκα

Μόλις ένα μήνα στη δουλειά
Και με εκνεύρισε η αναισθησία σε ένα χώρο (υποτίθετα)ι με κυρίαρχη την ενσυναίσθηση
Και ακόμα περισσότερο εκνευρίστηκα
Που νομίζουν ότι είμαι ηλίθια
Ή ότι η επαγγελματική μου πορεία
Ξεκίνησε όταν εμφανίστηκα εδώ

Άλλωστε η πρώτη επίθεση μου έγινε όταν μου είπαν ότι είμαι βαθιά νυχτωμένη
Όσον αφορά τη δουλειά

Και ήμουν τόσο θλιμμένη όταν ήρθα
Επιρεαστηκα τόσο πολύ από τις αυτοκτονίες
Και νιώθω μια απροσδιόριστη θλίψη

Και θυμήθηκα όλα όσα έκανα χρόνια πριν
Και χάθηκε από μέσα μου κάθε διάθεση
Και πονούσε η ψυχή μου
Και ήρθα και ξέσπασα
Γιατί κουράστηκα να με θεωρούν χαζή

Και γιατί θέλω να κλάψω μεχρι να πνιγώ
Απο τα δάκρυα μου
Και δεν θέλω να πω σε κανένα όσα νιώθω
Και ταυτίστηκα με όλες τις γυναίκες που χθες έδωσαν τέρμα στον πόνο της ψυχής τους και κανείς δεν ήξερε τι τους συνέβαινε όσο ζούσαν
Γιατί τελικά κανείς μα κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει
Να δει το μεσα σου το σκοτάδι
Όσο και αν σε αγαπάει
Μόνος μια ζωή
Και αν έχεις την τύχη να βρεθεί ένας άνθρωπος να ακουμπήσει το πιο βαθύ σημείο σου και μετά το χάσεις η πληγή σου θα είναι πάντα ανοιχτή και θα κακοφορμίζει συνεχώς
Και η μοναξιά σου μερικές φορές θα είναι αβάσταχτη και δυσθεώρητη
Πονάω σήμερα
Ακούς;

Κυριακή 17 Μαρτίου 2019

Και τι άλλαξε;

Αν δεν αλλάξει το μυαλό μου
Τίποτε δεν θα αλλάξει
Δεν θέλω άλλο να πονάω
Ούτε να μου λείπεις
Δεν θέλω πια να καταλαμβάνεις το 90%
των σκέψεων μου
Ούτε θέλω να σου λεω καληνύχτα πριν κοιμηθώ
Ούτε καλημέρα καθε πρωί
Πρέπει να μάθω να ζω μόνη Μου
Να μεγαλώσω
Αλλά ακομα μοιάζει ουτοπικό
Μου λείπεις
Καθε μέρα
Ελπίζω να μην σου λείπω
Ούτε δευτερόλεπτο
Να μην θυμάσαι ότι υπάρχω
Πφφφφ ξανά τα ίδια
Παλινδρόμηση
Αλλά κουράστηκα να με πολεμάω



Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

Δευτέρα

Τρίτη εβδομάδα λοιπόν
Και ναι!!!!
ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΚΑΛΑ
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ

και πόσο ειρωνικό
Στον πλέον κατάλληλο χώρο
Με τους πλέον ειδικούς
Μέσα μου να κλαίω
Να θέλω να κρυφτω στο πιο σκοτεινό δωμάτιο
Να μην βλέπω ούτε την πιο μικρή αχτίδα
Και να κλαίω
Να κλαίω σπαραχτικά
Όλη νύχτα έβλεπα εφιάλτες
Ξύπνησα γιατί πάγωσα από τον ιδρώτα μου
Όταν βυθίζομαι έτσι υποφέρω
Μια τόσο φωτεινή ημέρα
Και εγώ αναζητώ το σκοτάδι
Δεν είμαι
καλά
Ακούς;

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

Ξανά...

Θλίψη


Πνίγομαι

Υποφέρω

Δεν αντέχω να βουλιάζω τόσο άσχημα

Δεν θέλω να πονάω

Μόνη

Χωρίς να τολμώ να μιλήσω σε κανέναν

Όλα καλά λέω

Και μέσα μου σπαραζω....

Ξανά..



Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018

Άρχισαν

Όλα τα παλαβά


Τα ψυχολογικά

Τα ψυχοσωματικά

Οι ανόητες αντιδράσεις

Και είμαι τοσο πολυυυυ θυμωμένη

Τόσο απελπιστικά πολύ θυμωμένη

Δεν θα το αφήσω να με νικήσει

ΦΟΒΆΜΑΙ ΠΟΛΎ

ΕΜΕΝΑ.....



Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

Αϋπνία. ..

Με έχει εξαντλήσει
Κοιμάμαι 2 ώρες και μετά υποφέρω
Δεν το αντέχω
Η τελευταία προδοσία σου
Έφερε και τον θάνατο ,
Τον θάνατο που μόνο εσύ μπορούσες να μου στείλεις
Αντίο άγνωστε.


Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Φοβάμαι. ..

Πάλι πονάει το στήθος μου
Κάτι ξεκινά .
Και αυτή η αγωγή με τόσα χάπια με έχει λυγισει.
Οταν αντιδρά έτσι το σώμα μου
Χανω  την όποια ισορροπία έχω για πολύ καιρό
Θα με ρουφηξει  πάλι η γαμημενη η θλίψη
Με τρομάζει τόσο πολύ αυτό που συμβαίνει
Φοβάμαι 

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

ΕΔΩΩ

Να αγωνιω ακόμα
Να κανω αλλεργίες
Να μην κοιμαμαι
Να εχουν επιστρεψει τα σκοταδια και να με ρουφανε επικινδυνα
Να θελω να με αυτοκτονησω
Να παρω ενα νυστερι και να με κανω κομματια
Μου λειπεις
θελω να σου μιλησω
Σε χρειαζομαι και με γραφεις κανονικα

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

Καλό μήνα

Θα είναι???
Πάλι στην αναμονή για αποτελέσματα...
Κρίσιμη εξέταση...
Έχω καρκίνο τελικά?
Είναι σωστά τα πρώτα αποτελέσματα?
Αγωνία
Αυτό νιώθω
Δεν φοβάμαι
Θα κάνω οτι προβλέπεται με ψυχραιμία
Το μόνο που δεν θέλω είναι να με δουν οι ψυχές μου να καταρρέω κ να αποσυντίθεμαι
Να μην με δουν να κλαίω από φόβο
Να μην με δουν να σπάω