Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

7 χρόνια

Ο καιρός τα γιατρεύει ολα εκτός από την αλήθεια....
7 χρόνια πριν κάποιος πέθαινε και κάποιος σαν άλλος ικέτης εκλιπαρούσε για σωτήρια...
7 χρόνια μετά ο ικέτης ειναι νεκρός και ο ετοιμοθάνατος ζει στον προσωπικό του παράδεισο απαλλαγμένος απο τα γήινα και τα φθαρτά και η σωτηρία έγινε ψύθιρος και στερνή ελπίδα
7 χρόνια χωρίς έμψυχη αλλά μόνο ενσώματη ζωη εντέχνως καλυμένη για τους μη μυημένους
Αλλά και οι μυστες και οι πυγμαλίωνες έγιναν νηχιλιστές προκειμένου να απαλαχθούν απο τη γνώση
Εκείνο όμως που δεν ξέρουν είναι πως απο όλα μπορείς να γλιτώσεις εκτός από την ενοχή σου...
Και όσο όμορφα και περίτεχνα και αν την κρύψεις θα είναι κάτι βράδια που θα έρχεται αγκαλιά με το μορφέα να σου δείχνει τα δόντια της με το σκυλίσιο χαμογελό της
Συσσωρευμένη οργή που εκτέλεσα το ρόλο του θύτη παλλά σαν άλλη Ιφιγένεια θυσιάστηκα στο βωμό του εγωισμού
 Καταπληκτικοί ενορχηστρωτές, μαέστροι και δεινοί εκτελεστές
 Χρόνια ολόκληρα ένιωθα θύτης και γονυπετής εκλιπαρούσα για μια συγνώμη, για ενα ηλεκτρονικό  βλέμμα.
Θύματα ολοι ενος γενικότερου σεναρίου που τελικά απέτυχε παταγωδώς και ήταν πολύνεκρο.
7 χρόνια μετά δεν είναι κανείς στο Μετροπολιταν συνδεδεμένος με καλώδια να μαχεται για τη ζωή του
7 χρόνια μετά κανείς δεν με διώχνει αρον αρον για να παει σε μελοθάν

ατο αφου είναι ωσεί νεκρός
7 χρόνια μετά κάποιος εξακολουθεί να κλαίει νιώθωντας φρικτα εξαπατημένος και ανελέητα διαμελισμένος και απόλυτα εγκατελλειμένος
7χρόνια μετά οι σκιές συνεχίζουν τον χορό τους και οι ψυχές εξακολουθούν να βρίσκονται μακριά απο το κορμί που έχουν σαν προσωρινή κατοικία
7 χρόνια μετά σας αγαπώ και σας ευχαριστώ για κάθε στιγμή που έζησα μαζί σας και εσείς δεν μπορέσατε να νιώσετε πόσο αληθινά αγάπησα
7 χρόνια μετά είναι σαν χθες
Να προσέχετε



Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Είναι

Τόσο κουραστικό να υποκρίνεσαι οτι ζεις και οτι ξέχασες...
Η ματωμένη ψυχή μου ξέρει μόνο που δεν μπορεί να βρει ησυχία πουθενά.
Θέλω απελπισμένα να κοιμηθώ και ο ύπνος ξεχασε να έρθει...
Θέλω να κοιμηθώ έστω μια μέρα.
Νιώθω τόσο κουρασμένη που πονάνε τα πλευρά μου όταν ανασαίνω.
Τόσο ανήσυχη
Τόσο απελπισμένη


Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Μου λείπεις




Και δεν τολμώ να στο πω...
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΠΟΝΑΕΙ ΑΦΟΡΗΤΑ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΤΟΣΟ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΠΟΥ ΖΩ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ

ΥΠΟΦΕΡΩΩΩΩΩ