Με ρουφάει

Ξανά η μαύρη τρύπα
Νόμιζα πως είχα γλιτώσει
Αλλά άρχισαν πάλι τα πρωινά με κλάμα που αναγκάζομαι να ζήσω ακόμα μια μέρα.
Και πρέπει πάλι να παλεψω σκληρά να βγω στην επιφάνεια να μπορέσω να πάρω ανάσα.
Ποναω τόσο πολύ και σωματοποιω τον πόνο.
Μισώ πια να λέω δεν είμαι καλά αλλά αν δεν το πω και δεν κλαψω με λυγμους δεν θα συνέλθω.
Πάλι με μισώ.

Μια μέρα

Θα έρθω να σε βρω. ..

Αυτό

να το ακούω εγώ σαν φύγεις



και  ΑΥΤΟ


για να το ακούς εσύ αν φύγω πρώτη εγώ....


Άλλωστε σε αυτή τη ζωή όλα παίζονται.......

Πόσο

πολύ απογοητευμένη...

Πόσο....

Προσπαθώ

να διαβάσω τον γαμημένο τον καρκίνο

και το μυαλό μου δεν μπορεί να ξεκολλήσει από εσένα...

Εσύ είσαι καλά, καμία σχέση με αυτόν τον καργιόλη, δεν τον ξέρεις, δεν έχετε συναντηθεί, δεν έχει ανασάνει στο πρόσωπό σου, δεν έχει αγγίξει το λατρεμένο σου σώμα, είναι μόνο λέξεις που εγώ πρέπει να διαβάσω και να μάθω και όταν κλείσω την εργασία μου δεν θα υπάρχει ούτε για εσένα ούτε για εμένα...

Και ασκώ ψυχολογική βια σε εμένα που ξέρω καλά από βια

προκειμένου να μην ενοχλήσω και ταράξω κανέναν, αρκεί η δικιά μου

η τρελή , διαταραγμένη προσωπικότητα...

Λαχταρώ να σε δω

Μου λείπεις ρε, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό

και αυτός ο μισός εαυτός με έχει πια εξαντλήσει.

Εξαρτημένη, αυτό είμαι.

Και τίποτα  δεν με έχει βοηθήσει και πια έπαψα να ελπίζω 

για εκείνη τη μέρα που θα περπατάω στο δρόμο

και θα είμαι μόνη μου, που δεν θα σου κρατάω το χέρι,

που δεν θα σου μιλάω, που δεν θα παίρνω την τσίχλα από το στόμα σου

να την μασήσω λιγάκι και εγώ.

Μαζί σου έχασα τα όρια του εγώ και ενώ λαχταρούσα να σε ρουφήξω,
 να σε βάλω 

μέσα μου για όσο θα ζούσα

τελικά με μηδένισες και με ισοπέδωσες.

Κανονικός οδοστρωτήρας 

Και έμεινα ένα φύλλο γεμάτο ακαθόριστα σχήματα

Λαχταρώ να φτάσω σε εκείνο το παγκάκι και να σε βρω εκεί καθισμένο

ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ


αν καταφέρω να περάσω στις εξετάσεις θα είναι ένα θαύμα, δεν έχω μυαλό, δεν έχω τίποτα, ταξιδεύω σε φάρους σε παγκάκια, σε θάλασσες, σε ερήμους, σε πρίγκιπες, σε άλλους πλανήτες, στον δικό μου Β52...

Το δικό μου το λίγο

Ήταν το δικό σου  το πολύ. .
Δολοφονία οργανωμένη. ..

Κάποιος ξέρει πως νιώθω. ..

Δεν είναι που δεν με αγαπάς εσύ, είναι που εγώ πρέπει να μάθω να ζω με αυτό.
Είναι που πρέπει να μάθω να κοιμάμαι σαν Θεός για να σε ονειρεύομαι και να ξυπνώ σαν διάολος για να σε ξεριζώνω από το μυαλό μου.
Είναι που η άγνωστη ζωή σου δεν μπορεί να γίνει και δική μου και σαπίζω…

Είναι που κλείνω τα μάτια μου για να φανταστώ τα δικά σου, που με αγκαλιάζω για να σε νιώσω, γιατί σε κουβαλώ μέσα μου και όσο και να με πιέζω και να με τιμωρώ δεν μπορώ να σε σκοτώσω .
Είναι που όλος ο κόσμος έχει για μένα το όνομα σου, τα χέρια σου, το μυαλό σου και οτιδήποτε άλλο δεν περνάει καν μπροστά από το οπτικό μου πεδίο.
Και εσύ ξέρεις τον θάνατο που βιώνω….
Και η αδιαφορία σου με χτυπάει τόσο δυνατά που μελανιάζω παντού, ματώνω και ψάχνω να βρω τις πληγές , όμως δεν είναι ορατές . Βρίσκονται ενδόμυχα μέσα μου, τόσο βαθιά που όσο και να σκάψουν δεν θα τις βρουν. Τις φυλάω μόνο για μένα , είναι το μόνο που μου έμεινε από σένα.
Γονατίζω κάτω, κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να φέρω την φωνή σου στα αυτιά μου.
Προσπαθώ να σε ζωντανέψω μόνο για εμένα…
Και δεν είναι που δεν έρχεσαι ποτέ, είναι που ακόμα ελπίζω.
Είναι που ακόμα προσπαθώ να κοιμάμαι με εσένα κάθε βράδυ, μέσα από εμένα.
Είναι που υπάρχεις … αλλά όχι για εμένα.
Είναι που σε σκέφτομαι, χωρίς να ορίζω πια εγώ το μυαλό μου.
Είναι που γεννήθηκα για τον δικό σου κόσμο και κάποιος με κρατά με το ζόρι στον δικό μου.
Eίναι που στάζουν οι φλέβες μου κάτω και νιώθω πως φεύγεις σταγόνα – σταγόνα…
Είναι τόσα πολλά και παρόλα αυτά εσύ είσαι τόσο μακριά.

Θα ήθελα

Ξανά δεν θα γευτώ.....

Πόλη

Χιόνι. ..

You are my precious felling

Να σε προσέχεις. ...

Αγαπώ

Σημαίνει Εγω αγαπώ
Τι κάνει ο άλλος είναι δικιά του
δουλειά. ..
Παντώς καιρού.

Έχω

Να αγοράσω βότκα από το 2010
Αλλά προσπαθώ απελπισμένα να συγκρατηθώ και να μην σου ασκήσω ψυχολογική βία. .....
Γιατί έχω τόσα να πω που αν δεν τα
πνίξω  θα μας πνίξω όλους  και σκέφτομαι ότι
2 αθώες ψυχές δεν φταίνε που
πέτυχαν  εμένα για να μεγαλώσουν.
Ντροπή. , μόνο  ντροπή νιώθω.
Πέρα από  τις ενοχές που έχω φορτωθεί. Στην υγειά σας και το κρίμα στο λαιμό σας και ξέρετε καλά εσείς που ελέγχετε τα πάντα πόσο ένοχοι είστε. ..