Αντίο...

2016... με πόνεσες αλλά με έκανες πιο δυνατή και σε ευχαριστώ!!!!

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ όλους έναν έναν.

Μερικοί...

άνθρωποι καπνίζουν...άλλοι πίνουν ναρκωτικά...και άλλοι ερωτεύονται....
Κάθε άνθρωπος σκοτώνει τον εαυτό του με τον δικό του τρόπο...

Υ.Γ. Μπορεί στα αισθήματα να επιβάλεις σιγή, δεν μπορείς όμως να βάλεις όρια...



Καλά Χριστούγεννα!

Με ακούς όταν σε σκέφτομαι?

.......θα ηθελα τρεις μερες κοντα σου χωρις λεξη.....

..είμαι εδώ, ανάμεσά σας κι ολομόναχος...

I'm on the corner waiting for a light to come on...

Διαβάζω για να χάνομαι....

Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,

ὁ νοῦς μου πάει στοὺς τσαλακωμένους,

σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὧρες στέκονται σὲ μία οὐρά,

ἔξω ἀπὸ μία πόρτα ἢ μπροστὰ σ᾿ ἕναν ὑπάλληλο,

κι ἐκλιπαροῦν μὲ μία αἴτηση στὸ χέρι

γιὰ μία ὑπογραφή, γιὰ μία ψευτοσύνταξη.

Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,

γίνομαι ἕνα με τοὺς τσαλακωμένους.

. . .

Με κατάνυξη

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά.

Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο,

νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος.

Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο,

νὰ μοῦ δώσεις χόβολη, νὰ μὴν ξεπαγιάσω.

Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου,

γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.

. . .

Η Θάλασσα

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.

Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –

μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,

γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,

ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.

Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια

Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.

Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα

Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

. . .

ἔχτισα τὸν παράδεισό μου

μὲ τὰ ὑλικὰ τῆς κόλασής σου

Είπα να σε γδυθώ...

να σε πετάξω από πάνω μου....

όμως δεν είσαι ρούχο, ούτε δέρμα, ούτε σάρκα.....

Εγένετο το θέλημα σου...

Μέσα μου....κενό...

τώρα είσαι μια σκιά, που 'ρχεται από μακριά...

isomnia....

Tο νιώθεις??

πόσο μπορεί να υποφέρει μια ψυχή??

Με άδειασες.

Κανένα στίγμα προδοσίας.
Σαν να μην άγγιξες ποτέ.
Σε συγχαίρω.

Με άδειασες.
Για να αδειάσεις, όμως, κάποιον.
Πρώτα τον γεμίζεις.

Με άδειασες.
Με γέμισες.
Καμία σημασία πια.
Αφού στα χέρια σου σμιλεύτηκε
η ψυχή μου...

Τίποτα....κενό...

Εφιάλτες....

Σκοταδιαααα

Μαύρα σαν τον θάνατο και εγώ σκέφτομαι μόνο να την κάνω 
Δεν μπορώ να κουβαλάω τόσο βάρος 
Δεν αντέχω να νιώθω τόσο πόνο 
 Δεν αντέχω τον ίδιο μου τον εαυτό 
Να απαλλάξω τους ανθρώπους από μένα
 Να τελειώνω 
Δεν μπορώ.
 δεν θέλω να νιώθω έτσι
 ένα τέλος να μου χαρίσω να μην μείνει τίποτα από μένα

Θέλω τόσα να πω μα θα σιωπήσω σήμερα....

ΟΙ ΣΚΙΕΣ...

Γιατί????

γιατί?

απάντηση καμία...

πόσο θυμωμένη...

Πολύ

πάρα πολύ θυμωμένη

Βρέχει έξω...

βρέχει μέσα....









Κασετόφωνο: Κενό

Κάνε κάτι

οτιδήποτε
σπρώξε με να ανέβω στο φως

μην με αφήνεις άλλο να βουλιάζω

φοβάμαι

φοβάμαι

Πίκραααααααααα

θα ουρλιάξωωωωωωωωωωωωωωωωωω

δεν την παλεύωωωωωωωωωωωωωωω

χαμένηηηηηηηηηηη

όλο και γονατίζω

όλο και πιο κάτω

δεν έχει τέλος η κατρακύλα μου αυτή τη φορά

και μισώ, μισώ τον εαυτό μου όλο και πιο πολύ 

που ανοίγω τα μάτια το πρωί κ σκέφτομαι 

πάλι ξημέρωσε?

ακόμα ζω?

Μου λείπω....πολύ

Για ακόμα μια φορά

έχασα τον δρόμο μου.
Την πίστη , τον σκοπό της υπαρξής μου.
Δεν θέλω να υπάρχω ουτε καν διακπεραιωτικά όπως είμαι τώρα.
Αμαρτία αυτό που λέω το ξέρω αλλά χάθηκα.
Δεν είναι λύση η αυτοκτονία, δεν είναι λύση ουτε ο ψυχίατρος και τα χάπια
ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΆΡΩ ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΧΑΠΙΑ
ΑΠΛΆ ΘΈΛΩ ΓΙΑ ΛΊΓΟ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΆΡΧΩ, ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΝΑ ΒΑΡΎΝΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΊΑ ΜΟΥ , ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΟΥ
Θέλω να σταματήσω για λιγο να ειμαι
Λυπήσου για εκείνον που χανει μια μαχη και παυει να ελπίζει....
Εχασα...εχασαααα με εχασαααααααααα

Ήθελα

μια φορά να πάρω το παραπονό μου και να φύγω...

Μόνη, εγώ και αυτό...

Καλό μήνα με θυμό, απογοήτευση και ατελείωτα νεύρα...

Δεν υπάρχει θεραπεία.

Και νιώθεις την απογοήτευση να κυλάει στο αίμα σου και να τα μαυρίζει όλα.
Γίνεσαι μαύρο.
Είσαι μαύρο.
Είσαι η ίδια η απογοήτευση.
Δεν πιστεύεις.
Δεν υπάρχουν τοτεμ, ουτε θεοι , ουτε θεες...
κενο μαυρο

Αγάπη μου τι έφταιξε;

           



                 Για σένα λιώνω μια ζωή....

Πονάει η ψυχή μου

και έχει γίνει κομμάτια.
Ψέματα
Και άλλα ψέματα
και ακόμα περισσότερα ψέματα 
με μοναδικό στόχο 
την ισοπέδωση
Αρνούμαι 

Δεν μπορώ να διαχειριστώ τόση θλίψη και τόσο πόνο

κενό

Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς το συναίσθημά μου.
Λύπη.
Αποτυχία.
Θλίψη.
Πόνος.
Απαξίωση.
Φόβος.
Κενό.
Φόβος.
Κενό.
Αδυναμία.
Κενό.
Πόνος.
Πονάω πάλι το σώμα μου για να ελαττώσω τον πόνο της ψυχής μου γιατί αφού εσύ πονάς πρέπει να πονάω και εγώ.
Τι κ αν δεν υπάρχω πια ούτε σαν έννοια στην ζωή σου?
Τι κ αν ζω στα σκοτάδια των επιλογών μου?
Και αν λέω μαλακίες και κούφια λόγια?
Και αν αγωνιώ τόσο που μου πιάνεται η ανάσα?
Και αν διψάω για μια λέξη που ποτέ δεν θα έρθει?
όταν κάνεις τέτοιες επιλογές πρέπει να είσαι έτοιμος να ζήσεις αιώνια διψασμένος στην έρημο της ψυχής σου.
Και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να απαιτείς το παραμικρό από κανέναν.
Άτομα σαν εμένα είναι χειρότερα και από επαίτες, άστεγους, χρήστες, εθισμένους κλπ κλπ
Πλέμπα...
Νιώθω κολλημένη σε βούρκο που μπαίνει μέσα μου κ με πνίγει και με πνίγει και θέλω να πλυθώ να βγάλω το μυαλό μου εξω , να του ρίξω χλωρίνη , να το λευκάνω, να το αφήσω στον ήλιο να μείνει το κρανίο μου κενό.
Νόμιζα οτι είχα καταφέρει πολλά, νόμιζα οτι μπορώ να ξεφύγω από τέτοιες σκέψεις και ενέργειες,πάλι λάθος έκανα.
Νόμισα οτι μια ηλίθια μπορεί να εκπαιδευτεί και να γίνει ιδιώτης αλλά δε....
Τα βαθύτερα κομμάτια του εαυτού δυστυχώς είναι τα ίδια σκατά.
Να είσαι καλά, σώμα και ψυχή, να γυρίσεις σπίτι σου, να μην πονάς και να μην με θυμάσαι.
Λυπάμαι που πέρασα από τη ζωή σου κ σε πόνεσα , λυπάμαι που υπήρξα με όποιο τρόπο.
Όσα συγνώμη και να ζητήσω δεν θα αλλάξει κάτι, δεν θα αλλάξει οτι έκανα και το θεωρώ  πλέον γελοίο να το κάνω,τόσες γελοιότητες έχω κάνει, νιώθω τόσο μα τόσο ξεφτιλισμένη...
Σιδερένιος ψυχή μου , γράψε μου μια λέξη

Δεν ξέρω ...

τι θέλω να γράψω απλά θέλω να αφήσω ένα αποτύπωμα εδώ.

Είναι μια βαθύτερη ανάγκη , παρά ανάγκη έκφρασης.

Σαν εδώ να είναι σημείο συνάντησης κ εγώ τώρα έχω ανάγκη για ένα βλέμμα και μια αγκαλιά.

Έχω εδώ και μέρες στα χέρια μου "το άλλο μου ολόκληρο"

Απλά το ξεφύλισα σαν να φοβάμαι να το διαβάσω, θέλω να το κάνω δίπλα στη θάλασσα...

'' Ο Κώστας δεν είναι γύρω σου, είναι μέσα σου. Είσαι αυτός. Όπως και εκείνος ήταν εσύ."

Δεν μπορώ να  το διαβάσω ακόμα...

Μιλάει για ένα λατρεμένο Κώστα που "έφυγε"...

Φοβάμαι να ζήσω μέσα από το βιβλίο...

Μετά την ''Κραταιά Αγάπη" θα είναι το βιβλίο που θα με σημαδέψει , το νιώθω.

Να προσέχεις με ακούς???

Μην με αφήσεις να ζήσω οτι φοβάμαι.

Και μην πάψεις στιγμή να θυμάσαι πόσο σε αγαπώ...

Με την ψυχή μου...

Για εμένα πάντα θα είναι αργά....

Εεεεεεεεεεεε μου λείπεις!!!!!!!!! Ακούς?????????

Πρέπει να νηστέψει κανείς
Πρέπει να απέχει
Μέρες, μήνες, χρόνια – ακόμη κι αιώνες
Από το σώμα και το αίμα του αγαπημένου
Μέχρι να εξαγνιστεί, να καθαγιαστεί
Μέχρι να γίνει ιερός και αέρινος
Μέχρι άξιος να γίνει ξανά
Για τη θεία του μετάληψη...

Απλά ...για σένα μόνο....

Το τραγούδι του Αργύρη όταν ήταν νεκρός....

αν και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί πόνεσα τόσο με τον θάνατό σου

ίσως και να μην το μάθω ποτέ

αλλά δεν έχει περάσει μια μέρα που φτάνω στον παιδικό και να μην σε σκεφτώ...

εύχομαι να είσαι πλέον σε καλά χέρια......

και ακόμα περισσότερο εύχομαι να πάψω να πονάω....

69 μέρες σιωπής...

και μου μίλησες σήμερα με αυτό....

Άραγε με θυμάσαι??

Υπάρχουν και έρωτες "μεγάλοι" που τους βρίσκεις από 




το πουθενά και τελικά μένεις στο απόλυτο τίποτα...



 Έρωτες που πούλησαν όνειρα ακριβά και ξαφνικά μετά 




τα έκλεψαν βίαια... Όρκοι αγάπης που ήταν τελικά ένα 


φτηνό ψέμα... Στιγμές μεγάλες, δυνατές και έντονες που 


αποδείχτηκαν μισές... Βαθιά αγάπη που κατάντησε απλά 





επιφάνεια... Άνθρωποι που ήταν τα πάντα και έγιναν το 




τίποτα...Όταν κάποιος παίζει μαζί σου το παιχνίδι του 


έρωτα μέχρι να βαρεθεί και μετά εσύ αναγκάζεσαι να 


παίζεις το παιχνίδι της επιβίωσης... Χείλη γεμάτα 


ψέματα, 


που σε έκαναν να μην πιστεύεις πια σε αυτό που λένε 



"αγάπη", σε αυτό που λένε "έρωτα"...

θέμα χρόνου??????

6 χρόνια μάλλον δεν είναι αρκετός χρόνος.....

Να προσέχεις...


Σε αγαπώ....

Τα χέρια σου...

.... δεν μ΄αφήνουν
να ησυχάσω τα βράδια.
Προσπαθώ να ονειρευτώ όταν για πρώτη φορά μ΄ακούμπησαν,
μ’έπαιξαν , μ΄απογείωσαν.
Τα χέρια σου έχουν ωραία γεύση.
Με βασανίζουν έτσι που μου λείπουν τα βράδια και τα πρωινά.
Τα φωτογράφισα με τη μνήμη τότε που τα φιλούσα για ώρες.
Και πάλι δεν τα χόρταινα...

Λείπω   

Λείπεις 

Λύπη 

Βαθιά μαύρη πηχτή αληθινή ρουφήχτρα ζωής.

 Μου λείπεις

 Μου λείπω 

Λυπάμαι

Τόσο κουρασμένη αλλά με το μυαλό αυτή την ώρα να αγκαλιάζει την ψυχή που λείπει...

 Καληνύχτα ψυχάκι μου,μην μου φοβάσαι... 

Μην ξεχνάς τι σου έλεγα "Σημασία δεν έχει που είναι το κορμί αλλά που ταξιδεύει η ψυχή".....


Είμαι σίγουρη πως σκέφτηκες πως κ το γαμημένο το κορμί έχει σημασία που είναι γιατί δεν είναι εκεί που θα ήθελε τώρα να είναι....


να προσέχεις πολύ ακούς???


φοβάμαι πολύ το ξέρεις????

κενό

κενό

μαύρο κενό

ΛΕΙΠΩ

Καλό μήνα!

έχω μέρες τώρα που φαγουρίζομαι να σου γράψω ένα mail και να σε ρωτήσω γιατί????
Ποιος ο λόγος για τόσα ψέμματα ή για να το θέσω όπως θα το έθετες εσύ ή ο φίλος σου μισές αλήθειες???
Ποιος ο λόγος να με πονάς????
Σου προκαλούσε άραγε ευχαρίστηση να ξέρεις ότι υποφέρω για σένα???
Αλλά και εγώ??Πόσο ηλίθια εγώ που ότι και να έλεγες το δεχόμουν σαν θέσφατο και δεν έμπαινα καν στον κόπο να μπω να το ψάξω μια ψίχα παραπάνω????
Και εσύ το ήξερες, ήξερες καλά τι είχες απέναντι σου κ πορευόσουν κατά πως σε βόλευε.
Όχι δεν σε κατηγορώ για κάτι, δεν έχω τέτοιο δικαίωμα, η ευθύνη όλη ανήκει σε εμένα, εσύ απλά έκανες αυτό που σε έμαθαν να κάνεις και ήσουν άριστος και πάντα ζήλευα αυτή σου την οξύνοια.
Θα μου πεις τι σε έπιασε και τα λες όλα αυτά...
Μα δεν είναι της ώρας, είναι από μέρες , από όταν κάναμε το μάθημα για την φίμωση ενηλίκων η οποία προέρχεται 100% από το ΣΔ και όχι από την ελαττωμένη σεξουαλική δραστηριότητα!!!!!!! αλλά αν δεν τα γράψω εδώ θα στα γράψω και ΔΕΝ θέλω γιατί για τους δικούς σου λόγους που δεν θέλω καν να αναλύσω , υποθετικά πάντα,με έχεις γράψει.
Οπότε πρέπει κάπου να τα ξεράσω για να βγουν από μέσα μου για να πάψω να σκέφτομαι το πως και το γιατί γιατί πολύ απλά <<η εξήγηση θα έρθει όταν πια δεν θα χρειάζεται καμία εξήγηση>>.
Κάθε φορά που ανακαλύπτω κάτι έστω και ασήμαντο νιώθω όλο και πιο ηλίθια και αναρωτιέμαι πόσο πολύ έχεις γελάσει μαζί μου??πόσο τραγικά γελοία θα σου φαινόμουν??Χωριάτισσα κυριολεκτικά σε όλα μου και εσύ που ήσουν μαθημένος σε yoga master και βυζάρες 90C  πως να λειτουργήσεις???και προσπαθούσες να με βάλεις στο πνεύμα αλλά <<μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι>>.
Και το έλεγες ξανά και ξανά <<κουράστηκα, δεν την παλεύω άλλο>> αλλά το πνεύμα εξακολουθούσε να πετάει σε ροζ νεφέλες,
Ίσως γι΄αυτό τόσα χρόνια μετά εξακολουθεί να κυλιέται στα μαύρα σκοτάδια του άγνωστου τότε ελπίζοντας σε μια καλή δικαιολογία που όμως δεν θα προσφέρει καμία ανακούφιση γιατί τα δυνητικά <<καλά >> χρόνια λάκισαν και έμεινα να ξερογλύφω τα κόκαλα στα mail που δεν θα έπρεπε να έχω κρατήσει και ρωτάω γιατί???και άντε εσύ πες είχες και ένα λόγο(κανέναν δεν είχες δλδ γιατί είχες ότι ήθελες με μια ματιά) το άλλο το λατρεμένο μου καθίκι τι λόγο είχε να παίξει όλη αυτή τη μασκαράτα???
Που τον θυμήθηκα τώρα και αυτόν τον <<μακαρίτη>> ε????
Διάβασα αυτό μόλις και μου ήρθε η άγνωστη μούρη του στο μυαλό...


Όταν τολμήσεις να επιδιώξεις να μπεις στη ζωή κάποιου
στάσου έξω από το κατώφλι του και σκούπισε τα πόδια σου χίλιες φορές!
Σκέψου πως αυτός ο άνθρωπος έχει αγαπηθεί από δεκάδες καλούς ανθρώπους,σκέψου πως δυο γονείς τον μεγάλωσαν με όση αγάπη δεν βάζει ο νους σου.
Αυτός ο άνθρωπος έχει αγαπήσει παράφορα,έχει φοβηθεί παράλογα,
έχει ελπίσει μάταια και έχει χάσει πολύτιμα πράγματα.
Σκέψου όλα αυτά και μετά χτύπησέ του την πόρτα!
Γιατί μπορεί να μη βρεθώ στον δρόμο σου να σε τσακίσω
αλλά θα σε τσακίσει σίγουρα η ίδια η ζωή!
Σκέψου!

Γιατί ότι και αν κάνω καθημερινά εδώ και τόσα χρόνια δεν έχω πάψει να σας μιλάω με την εσωτερική μου φωνή ούτε μέρα.
Αλλά βέβαια μια χωριάτα σαν και μένα , μια ΗΛΙΘΙΑ σαν εμένα, δεν μπορεί να νιώθει τόσα πολλά οπότε μπορούμε να της γαμήσουμε την ψυχή και απλά να γυρίσουμε την πλάτη.
Και είμαι τόσο ΗΛΙΘΙΑ που δεν μετανιώνω για όσα έζησα απλά πλέον αναρωτιέμαι που είχε πάει η κριτική σκέψη μου εκείνα τα χρόνια?
Γιατί δεχόμουν κάθε τι χωρίς ερωτήσεις;;
Τόσα πολλά γιατί και η ώρα περασμένη και το πρωί έχω εξεταστική...τουλάχιστον δεν θα σου ζαλίσω και το κεφάλι με τις μαλακίες μου.
Πρέπει να αποδεχτώ τι ήμουν και κυρίως τι είμαι...
Καλό μήνα αγαπημένοι σκοτεινοί , μαύροι και αραχνιασμένοι, φανταστικοί webάνθρωποι.

σας το χαρίζω....λατρεμένο τραγούδι....

Το ξέρεις...

 Χρειάζεται να σου περισσεύει για να αγαπάς...

Υποκρίνομαι...

Ὀτι υπάρχω ...

Σε έναν κόσμο ...


Μακριά σου.



Έτσι έμαθα να ξεγελάω ...


Τα μάτια μου..


Να μένουν ανοιχτά...

2016

Μάλισταααααααααα

Ακόμα ένας χρόνος που με βρίσκει ολίγον θυμωμένη,  με εμένα μόνο.
Ποιός άλλος να μου φταίει για το χάλι μου?? μόνο ο ευατός μου

Να είστε καλά , να είστε εσείς , να πάψω να είμαι εγώ...

Μεταξύ μας αυτά, μην το πείτε πουθενά...