καλή Κυριακή !

θα σου φιλούσα τα μάτια τόσο δυνατά



που όταν θα τα άνοιγες θα με κοιτούσες δακρυσμένος...

Μην έχεις προσδοκίες

για να πάψεις να απογοητεύεσαι από τους ανθρώπους...

Όσο και να το επαναλλαμβάνω μέσα μου σαν άλλο mantra εξακολουθώ να νιώθω ηττημένη

και να επιστρέφω στο κάστρο μου επιζητώντας την απομόνωση μου..

Πλέον μόνο εκεί νιώθω καλά...παρέα με τον εαυτό μου.

Η μοναχικότητα είναι επικίνδυνη , εθιστική...

Μόλις καταλάβεις πόση ηρεμία κρύβει δύσκολα γυρνάς στους ανθρώπους...

Άντε καλημέρα αν και από ψυχολογία πάλι στον πάτο είμαι.

p.s μου λείπεις αφόρητα, το ξέρεις??

Εσύ μόνο να υπάρχεις....

Ζήσανε έτσι στενά συνολικά τρία χρόνια...

Εκείνος συνεχώς ευτυχισμένος και πότε πότε ανήσυχος

εκείνη συνεχώς ανήσυχη και πότε πότε ευτυχισμένη...

Ακόμα και τις εποχές που του έδειχνε παραδομένη ολοκληρωτικά, εκείνος την αγαπούσε το ίδιο...

Γιατί αγάπη είναι να θέλεις τον άλλο και όταν απόλυτα τον έχεις κατακτήσει...

?

-Και εγώ τι πρέπει να κάνω εγώ????

Μερικές φορές ...

τα δάκρυα δεν σταματούν εύκολα...

Αλλά πάντα ακολουθεί ένα χαμόγελο

και ένα ευχαριστώ από καρδιάς...

Γιατί ακόμα κ αν οι άνθρωποι φεύγουν τις αναμνήσεις κανείς δεν μπορεί να σου τις πάρει!

δύσκολος ο δρόμος της απεξάρτησης....