Τίποτα όλα καλά.....

Ήρθα φουριόζα και άρχισα να γράφω..
Όλη νύχτα δεν κοιμήθηκα, φουρτούνιαζε η ψυχή μου.
Και έγραψα , έγραψα, έγραψα...
Και όταν διάβασα τι έγραψα αναβόσβησε μπροστά στα μάτια μου
σαν πινακίδα νέον

 "Τίποτα όλα καλά" 

που μετατράπηκε σε 

"αντε γαμήσου βρε ηλίθια"

και αμέσως πάτησα εκαθάριση φόρμας.

Δεν ήθελα να δουν άλλα μάτια όλα όσα έγραψα...

Δεν θέλω πια κανείς ούτε να "βλέπει" ούτε να ξέρει...
και έτσι

δεν υπάρχει λόγος να γράφω...

Δεν γίνεται να με πετάξεις.........

αλλά τι λέω???
ονειρεύομαι πάλι.......

Ούτε που νοιάζεσαι αν ζω ή αν πεθαίνω.........

'Ετσι το όνομά μου δεν ξανάκουσα...........

πάρε εσύ τα χάδια τα γυμνά σκοτάδια τα πρωτότυπα.......

........................

Ακόμα θυμάμαι...

όλα όσα έγιναν αυτή τη μέρα...

τα ζω ξανά κ ξανά...

12/11...

τα υπόλοιπα είναι περιττά.

κατακλυσμός πάλι...

Άντε και καλό μας μήνα...

Τα βήματα σου στην άσφαλτο βαριά.

Το κεφάλι σου σκυφτό.

Οι ώμοι σου γερμένοι.

Περιπλανιέσαι με αδειανό βλέμμα,

ατημέλητα μαλλιά,

ατημέλητα ρούχα,

χωρίς να κάνεις τίποτα.

Απλά παρακολουθείς

λες και θέλεις να χαράξεις στιγμές, εικόνες, πρόσωπα άλλων στη μνήμη σου.

Προσπαθείς να γίνεις αόρατη.

Προσπαθείς να γίνεις φάντασμα.

’Αφησες τον χρόνο να περάσει απο πάνω σού χωρίς να κάνεις την παραμικρή κίνηση να ζήσεις,

να παλέψεις,

να αναπνεύσεις.

Να’σαι τώρα

ένας θλιβερός θεατής που παρακολουθεί με μάτια κρύα, κενά

τις ζωές των άλλων.

Ούτε στον καθρέφτη δεν αντέχεις να κοιτάζεις,

τα μαρτυράει όλα το πρόσωπό σου.

Δεν μπορείς να κρυφτείς και το ξέρεις..

Αλλά για άλλη μια φορά εσύ αποφασίζεις να μην το αντιμετωπίσεις.

Φυλακισμένη σε μια φυλακή φτιαγμένη απο εσένα την ίδια.

Παγιδευμένη στις ίδιες σου τις αποφάσεις.

Δυστυχισμένη απο τις ίδιες σου τις επιλογές.

Σε πετυχαίνω συχνά στο δρόμο και θέλω να έρθω να σου μιλήσω,

να σου πω κάτι,

να σε ταρακουνήσω,

να ξυπνήσεις απο τον λήθαργο που έχεις βυθιστεί

αλλά πάντα κάτι με σταματάει

ίσως η σιγουριά που δείχνεις

στην απόφαση που έχεις πάρει να είσαι ως το τέλος απλά ο θεατής.

Να βλέπεις ανθρώπους να γελάνε, να μιλάνε, να κλαίνε, να δείχνουν ευτυχισμένοι, δυστυχισμένοι, αγχωμένοι, ερωτευμένοι

και να μην απλώνεις το χέρι σου  να μοιραστείς και εσύ κάτι με κάποιον.

Θα κινήσαι πάντα εκ του ασφαλούς..

Μείνε λοιπόν με την ασφάλεια σου μόνη και δες τον κόσμο να προχωράει...

α και άκου και κανένα τραγουδάκι για να κυλάνε πιο εύκολα τα δάκρυα...