πεθαίνει κανείς από θλίψη?

Σου αρέσει?

το ακούω μέρες τώρα από όταν έκανα ακόμα μια τρύπα για εσένα...

σου αρέσει?

έχω περιθώριο για μερικές ακόμα.....

και μετά κάθομαι και ακούω ξανά και ξανά αυτό.......μια φυλακή....

και διαβάζω.....

βρήκα και αυτό....απο την λατρεμένη μου...

" Στην ουσία, οι άνθρωποι που συναντήθηκαν αληθινά ποτέ δεν χάνονται...Η ασημένια κλωστή που τους έδεσε κάποτε με αυθεντικά αισθήματα μπορεί να μακραίνει, να τυλίγει όλη την υδρόγειο. Nα προχωρά και να πηγαίνει πέρα, στον ουρανό στην άλλη, 

την μετά θάνατο ζωή αλλά ποτέ δεν θα λυθεί εκείνος ο μοιραίος κόμπος. Και θα μας θυμίζει ποιοι μπορέσαμε να είμαστε, έστω και λίγες ώρες.
Πού μπορέσαμε να φτάσουμε, έστω και λίγες στιγμές...
Για να συμβεί Τότε μπορούμε!
Για να συμβεί Τότε συμβαίνει!" ....

~Μάρω Βαμβουνάκη

έχω φτάσει σε τέτοια επίπεδα άγχους πλέον που ξεκινάω να σου γράψω ένα mail και κάνω εμ

ετό από τον φόβο μην και το δει κάποιος άλλος και έχεις πάλι πρόβλημα....δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ φοβάμαι συνεχώς.

σε ευχαριστώ που μου γράφεις έστω και αυτές τις δυο λέξεις .....

με κάνεις να ανασαίνω έστω και για λίγο.

καληνύχτα ψυχή μου

δεν θα αλλάξει........

Η αγάπη είναι μια υπέροχη κακοτοπιά.
Όσοι βάλθηκαν να την εξερευνήσουν.
Δεν επέστρεψαν ποτέ.
Καλή τους ώρα!

~ Οδυσσέας Ελύτης

πέρασε κιόλας ένας μήνας.....

αχ και να  'ταν να ΄ρχόμουν.......
να ερχόσουν....

αχ και να 'ταν να ξαναγεννιόμουνα......