Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Και........

Και μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: έζησε στα σύνορα
μιας ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που 
είδε κάποτε σ’ ένα αβέβαιο όνειρο.

Τ. Λειβαδίτης

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

...........


Οι πιο μεγάλες νύχτες..είναι αυτές που κλαις...και δεν σε ακούει ΚΑΝΕΙΣ...παρά μόνο η ψυχή σου..

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

:'(






ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [ XV-ΧΧΙ]

XV

Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές. Ξόδεψα πολύν άνεμο
για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανε-
παίσθητους συριγμούς, ν' ακριβολογώ μες στα μυστήρια.
Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και
άλλο πράγμα ο έρωτας· άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα· άλλο η
πίκρα και άλλο το μαράζι· άλλο τα σπλάχνα κι άλλο τα σωθικά. Με
καθαρούς τόνους, θέλω να πω, που -αλίμονο- τους αντιλαμβάνον-
ται ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο απομακρύνον-
ται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφο-
μοιωμένος μας μόχθος, έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται κά-
θε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει.

Θέλουμε δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας
αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ' αυτό που μας συντηρεί και σ' αυτό
που του δίνουμε για να μας συντηρεί: το μαύρο που δίνουμε, για να
μας αποδοθεί λευκό· το θνησιμαίο, αείζωο.

Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας. (Ο.Ε)





Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Σκέφτομαι.......

(ναι το κάνω καμιά φορά και αυτό, μην γελάς)

τι να σκέφτεσαι άραγε τώρα πια?
άραγε να νιώθεις δικαιωμένος για τις¨"προβέψεις" σου?
"σου το έλεγα μάτια μου κάποια στιγμή θα με ξεχάσεις και δεν θα μου γράφεις πια...όλα θα γίνουν παρελθόν και εγώ δεν θα υπάρχω πουθενά"
άραγε να νιώθεις ικανοποιημένος με τον εαυτό σου που τα κατάφερες?
"τόσα έκανα και τόσα είπα για να σε κάνω να φύγεις...επιτέλους τα κατάφερα ο π@υστης...μπορεί να μου πήρε κοντά 2 χρόνια αλλά να ........δεν μου γράφεις πια."
άραγε να σου λείπω?
"χαθήκαμε.....ούτε ένα μύνημα? τόση λοιπόν ήταν η αγάπη σου που δεν σε νοιάζει να μου γράψεις ούτε ένα γειά?και τι που σου είπα δεν θέλω να μου γράφεις?τόσες φορές στο έχω πει και εσύ πάντα μου έγρφες δυο λέξεις....τώρα γιατι χάθηκες?σε λατρεύω....."

μπορεί και να μην σκέφτεσαι τίποτα από όλα αυτά ή να σκέφτεσαι εντελώς διαφορετικά......
υποθέσεις κάνω και μάλλον πέφτω έξω....
μπορει να μην σου γράφω εκεί που πάντα έγραφα γιατί κάθε φορά που πάω να το κάνω μου έρχεται στο μυαλό αυτό που μου είπες
" ΚΑΙΡΌΣ να ζήσουμε λίγο νορμάλ δεν το αντέχω άλλο να βρίσκομαι πάνω απο το κινητό μήπως έχει συμβεί κάτι "

αλλά σου γράφω εδώ και αλλού...
δεν σταμάτησα ούτε μια μέρα....
ίσως κάποια στιγμή να σταματήσω...
αυτό δεν μπορώ να το ξέρω...
αλλά ίσως κάποια στιγμή και να μην υπάρχω....
αυτό σίγουρα το ξέρω....
άλλωστε όλα κάποτε τελειώνουν και οι άνθρωποι παύουν να υπάρχουν φυσικά και ουσιαστικά...
έχω κολλήσει με αυτο το τραγούδι.......
το έχεις ακούσει? 


Έλα πάρε με
μες στο βυθό σου να βρεθώ
ν'αγαπηθώ να λυτρωθώ
Έλα πάρε με
στα γαλανά σου τα νερά
δώσε στα όνειρα φτερά...........


Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [ XV-ΧΧΙ]



                                                  XV
Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές. Ξόδεψα πολύν άνεμο
για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανε-
παίσθητους συριγμούς, ν' ακριβολογώ μες στα μυστήρια.
Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και
άλλο πράγμα ο έρωτας· άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα· άλλο η
πίκρα και άλλο το μαράζι· άλλο τα σπλάχνα κι άλλο τα σωθικά. Με
καθαρούς τόνους, θέλω να πω, που -αλίμονο- τους αντιλαμβάνον-
ται ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο απομακρύνον-
ται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφο-
μοιωμένος μας μόχθος, έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται κά-
θε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει.
Θέλουμε δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας
αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ' αυτό που μας συντηρεί και σ' αυτό
που του δίνουμε για να μας συντηρεί: το μαύρο που δίνουμε, για να
μας αποδοθεί λευκό
·  το θνησιμαίο, αείζωο.
Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας.


Ο.ΕΛΥΤΗΣ(μικρός ναυτίλος)

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

γιατί????????????????????/


Αλλού...

Πολύ απομακρύνθηκα που να με πάρει ο διάβολος. Πολύ!
Πέρασα στην απέναντι όχθη κι όλα νομίζω τώρα ότι γίνονται αλλού.
Κατάντησα τελικά αυτό που δεν ήθελα.
Το αρνητικό του εαυτού μου.
Λέρωσε και το βλέμμα μου.
Και το χειρότερο; Ξέχασα πια το pin της αθωότητάς μου.

A. Παπαδάκη

Η μέθοδος της Ορλεάνης

Πώς έρχονται τα πράγματα στη ζωή. Άλλα λογαριάζεις, άλλα ονειρεύεσαι και συμβαίνει κάτι απρόσμενο που τα ανατρέπει όλα. Σέρνεσαι πίσω από τα γεγονότα και τα ακολουθείς, χωρίς να μπορείς να τα κάνεις ν' ακολουθούν αυτά εσένα. Κι έτσι μπορεί να κυλήσουν χρόνια πολλά ερήμην σου, με τις επιθυμίες βαθιά καταχωνιασμένες, ανίκανες να βγούν στην επιφάνεια, να κάνουν μια ωραία τρικυμία και να σαρώσουν όλα τα ανεπιθύμητα.

Ευγενία Φακίνου 

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Έρωτας και Θάνατος

Αποσπασμα απο την ΓΚΕΜΜΑ (1963)

ΕΡΩΤΑΣ είναι η τεχνη του να φεύγεις.

Να φεύγεις αλλα πώς να φεύγεις ! Το πραγμα θέλει μεγάλη προσοχή. !! Το πραγμα θέλει μεγάλη προσοχή.

Γιατι ο ορισμος είναι τορπίλη που την παίζει στα χέρια του μικρό παιδί.Την παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι.
Ερωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις. Αν εκείνος πονάει τρείς, εσύ να πονέσεις εννιά.

Εδώ σε θέλω καβουρα, που λενε , να περπατάς στα κάρβουνα. Χορεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη , χωρίς να εισαι αναστενάρης;;;

Ο ερωτας είναι γνώση.Ο ερωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά.

Είναι το μειδιαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Ασωτου.

Πως η φύση οριζει το αρσενικό να γινεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στερηση για το θηλυκό.

Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του.

ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ για το ΘΗΛΥΚΟ.

Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου.

Πάντα σου μελαγχολικος και ακατάδεχτος…










Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Ξερεις που ειμαι?

Εκει που βρεθηκαμε πρωτη φορα....
Δεν ειχα ερθει παλι απο τοτε 5 χρονια πριν.Ομως σημερα δεν ειμαι στα καλα μου.Ηθελα απλα να φυγω απο το σπιτι,να βρεθω κοντα σου.
"να ελπιζεις στο ανεφικτο "που λεει και ο ποιητης...
Και μπηκα στο αυτοκινητο και ευτυχως ευτυχως ηρθα εδω.Δεν πρεπει να οδηγω οταν ειμαι ετσι.Καθε αυτοκινητο που εβλεπα σκεφτομουν τι καλα που θα ηταν να πεσω πανω του , ακομα καλυτερα να πεσει πανω μου και τελος...τελος πονος, τελος θλιψη, τελος μοναξια, τελος τυψεις και ενοχες.ΤΕΛΟΣ....
Και θυμαμαι που ελεγες σε απειλω με ολες αυτες τις βλακιες μου.Ομως ψυχη μου μονο τον εαυτο μου απειλω το εκανα απο τα 9 μου χρονια.Απο τοτε με θεωρουσα λαθος και βαρος σε ολους τους ανθρωπους.
Και καθομαι εδω και φερνω στο μυαλο μου ολο εκεινο το βραδυ που μου ελεγες οτι ακομα και ενας αναπτηρας ειναι φονικο οπλο και μπορει να σκοτωσει ανθρωπο.Ημουν αλλωστε πιθανος δολοφονος...
Αληθεια απο εκεινο το βραδυ και μετα ποσες ψυχες δολοφονηθηκαν ηθελημενα η και αθελα μας??
Και θυμαμαι πως σιγα σιγα μου επιασες το χερι και μου ειπες οτι ειναι αγριο αλλα εσυ το χαιδευες ασταματητα και εγω μεσα μου ετρεμα αλλα δεν ερεπε να το δειξω.Με προδωσε ομως τοποδι μου που οταν εχω νευρικοτητα και φοβαμαι το κουναω ασταματητα και μου ελεγες παψε να κουνιεσαι...Μας πως να μην κουνιεμαι αφου φοβαμαι και τρεμω?Θαρρεις σου ειπα ψεμματα για ολα εκεινα που εγιναν οταν ημουν παιδι και ακομα πιο μετα?η μηπως δεν στα εχω πει ολα? δεν θυμαμαι...
Θυμαμαι ομως που μου ειπες ειδες ποσο απαλο εγινε το χερακι σου που το χαιδευω?μα πως να μην γινει ψυχη μου?μαλακωσες πρωτα την ψυχη μου, την ποτισες και την ξεδιψασες με τα λογια σουπου ηταν πιο διψασμενη και απο τη σαχαρα και μετα με το χαδι σου γιατι καθε χαδι σου εφτανε πρωτα εκει μεσα βαθια σε εκεινο το μικρο αορατο πλασματακι που ηταν κρυμμενο στη γωνιτσα του με κλειστα ματια και ετρεμε.
Και εσυ σταθερα το χαιδευες για να το πεισεις να μην σε φοβαται και βγει να σε κοιταξει στα ματια...
Δεν ξερω ποσο πονο αντεχει αυτο το ψυχακι,δεν ξερω που βρισκεται τωρα ζαρωμενο και κλαιει ασταματητα..το εχω χασει..κρυφτηκε και απο εμενα.Με τιμωρει για ολα οσα εκανα και κυριως για οσα δε εκανα..και αυτο ειναι το χειροτερο.
Και τα θυμαμαι ολα σαν να ηταν χθες ...Πως μπορεσα και προδωσα την ζωη μου παλι? πως?δεν με συγχωρω δεν ξερω αν και ποτε θα τα καταφερω.
θα μπορουσα να γραφω ωρες και μερες αλλα δεν μου εχω εμπιστοσυνη να μεινω αλλο εδω πανω μονη μου.ενα τσακ ειναι να φυγω μπροστα,ενα τσακ μονο δεν ειμαι καλα

Καλημερα θλιψη...


κοιταζω το ταβανι και σε ψαχνω...δεν εισαι εδω...δεν ειμαι εγω...πως θα αντεξω κ αυτη τη μερα?πως θα σταματησω τον πονο που με πνιγει?πως θα κρυψω τα δακρυα που κυλουν απο τα ματια μου? καλημερα θλιψη... καλημερα μακρινοι κ παντοτινα αποντες αγαπημενοι μου... στειλτε μου την θετικη σας σκεψη τωρα που λυγιζω... καλημερα θλιψη...

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Κάθε φορά.....

που  ακούω αυτό το τραγούδι σε θυμάμαι και το μόνο που σκέφτομαι είναι
να χώσω το προσωπό μου στο στήθος σου........
Όνειρα ε?
Άλλαξα θέση στο κρεβάτι μας......
τώρα αν μπείς στο δωμάτιο είναι όπως όταν κοιμόμασταν μαζί....
και έτσι τώρα κοιμάμαι μονίμως από την πλευρά σου...
νιώθω καλύτερα έτσι όταν ξαπλώνω.....
κλείνω τα μάτια μου και τσουυυυυπ
είσαι δίπλα μου και με αγκαλιάζεις...
εσύ μυρίζεις τα μαλιά μου και με ξεσκαλίζεις( ετσι μου έλεγες)
και εγω σου διαβάζω τον μικρό ναυτίλο του Ελύτη....

«είπα θα φύγω. Τώρα. Μ' ό,τι να ναι: τον σάκο μου τον ταξιδιωτικό στον ώμο, στην τσέπη μου έναν Οδηγό, τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι.
Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι.
 

Τι δίνω, τι μου     δίνουν   και περισσεύει το άδικο…»



 καληνύχτα ψυχή μου και να ξέρεις μου λείπεις........πόσο μου λείπεις......

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Καλό μήνα.....

Καλό μήνα ...
Θα ήθελα πολύ να σε πάρω τηλέφωνο να σου το πώ

ή έστω να στο γράψω σε ένα μύνημα αλλά.........

δεν θέλω να σε ενοχλήσω......

Δες...το διάβασα κ μου άρεσε.......

 

Κανένας χειμώνας δεν κράτησε για πάντα - καμία άνοιξη δεν έχασε τη σειρά της!!!
  μακάρι να έρθει γρήγορα η άνοιξη στη ζωή σου.......

σε αγαπώ πολύ