Γράφω σε λευκό χαρτί το κενό του μυαλού μου
αποτυπώνοντας το μαύρο
που εχει πλυμμηρίσει το ατέρμονο δίκτυο του είναι μου.
Ψάχνω την άκρη στο νήμα που χάθηκε
μέσα στην άγνωστη διαδρομή
που επέλεξα να ζήσω
στο χάσμα του χρόνου που γίνατε σημείο αναφοράς μου
Και εκεί έχασα τα όρια του εγώ μου,
που αρχίζω και που τελειώνω
Αρνούμαι να ψάξω να τα βρώ,
προτιμώ το χάσιμο και την εξερεύνηση
στο τούνελ της φωλιάς μου,
την πρόκληση της εξόδου
και το αόρατο αύριο
τυλιγμένο στην αύρα της απούσας παρουσίας σας.
