εκεινος ο φιλος..........

μιλανε για φιλους........... που βγαινουν ,που πινουν,που διασκεδαζουν,που γελανε........... μιλανε για εικονικους φιλους......... που δεν ξερει κανεις πως ειναι....... που δεν ξερουν την πραγματικη υποσταση του,τη σταση του σωματος τους, την μυρωδια τους,τις γκριματσες τους.......... ποιοι ειναι ομως οι αληθινοι φιλοι? ειναι εκεινοι που οτι μα οτι κ αν γινει ειναι διπλα σου.......... μπορει να ειναι γραμμες στην οθονη ενος υπολογιστη, αλλα ειναι ανθρωποι με σαρκα και οστα. ειναι εκεινοι που δεν φοβουνται να εκτεθουν και να ξεδιπλωσουν τον πονο της ψυχης τους. ειναι εκεινοι που σε κανουν να χαμογελας στη σκεψη της υπαρξης τους. ειναι εκεινοι που σου κρατουν το χερι και σε παιρνουν αγκαλια ακομα και με την σκεψη τους οταν εχεις γονατισει. ειναι ολοι εκεινοι που ειναι διπλα σου και σου χαμογελουν με οποιο τροπο........... ειμαι τυχερη. εχω καλους φιλους............

ΛΟΙΠΟΝ..........

Ειμαι εδω.....

Να περιμενω ενα σου σημαδι....ενα μυνημα ,οτι εισαι καλα ,οτι ολα ειναι καλα......

Τιποτα...Δεν υπαρχει τιποτα....

Κατι τετοιες στιγμες νιωθω απιστευτα χαλια......Ξερω πως δεν εχω τιποτα πια να ελπιζω.

Ξερω πως ζω μια τελειωμενη ιστορια.

Ομως δεν θα την αλλαζα για τιποτα την ιστορια μας.

Με μεγαλωσε,με ωριμασε,με εκανε καλυτερο ανθρωπο.

Μου ανοιξε νεους οριζοντες,με εφερε κοντα σε αξιολογους ανθρωπους,με εκανε να βλεπω θετικα τη ζωη οσο αρνητικα και αν ειναι τωρα ολα.

Με εκανε να με αγαπησω,να με δω,να σταματησω να θελω να μου κανω κακο,να πιστεψω σε εμενα....

Να ξεθαψω πραγματα που με πονουσαν,που με εφερναν πισω,που με καθηλωναν σε λαθος συμπεριφορες.

Ξερω πως τιποτα δεν θα ειναι πια το ιδιο....

Το ηξερα απο εκεινη την πρωτη ημερα που εφυγα αποτο σπιτι μου για να ερθω να σε βρω...

Δεν μετανιωνω ουτε για ενα λεπτρο απο οσα εζησα μαζι σου....

Σε ευχαριστω που ηρθες στη ζωη μου και ας φευγεις τωρα...

ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ?

Ακομα ενα πρωινο που με βρισκει κομματια.......

Ριχμενη στη θαλασσα του πονου της καρδιας μου.Μονη ,πεσμενη κατω,λυγισμενη και εξανλτημενη πια.Τα δακρυα μου ασταματητα με καινε.Μουσκεψαν τα μαξιλαρια,την μπλουζα,νοτισαν ακομα και την ψυχη μου.Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Δεν μπορω και δεν θελω.Γιατι το μονο που θελω ειναι να κλαψω τοσο σπαραχτικα που πια να μην μεινει δακρυ,να μην μεινει πονος,να ξεπλυθουν ολα,να με κανω αλλη.
Εχω βγει απο εμενα και με κοιταζω απο μακρυα.
Δεν με αναγνωριζω.........
Που ειμαι?

Που ειμαι?

ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ..........

Σβηνουν τα λογια......

Χανουν το νοημα τους οι λεξεις.....
.
Τελειωνει η μαγεια........

Δεν ξερω πως να το χειριστω....

Ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος......

Εκεινο που ξερω ειναι οτι ποναμε πολυ...........

Καθε μερα και περισσοτερο........

Φοβαμαι τη μερα εκεινη που δεν θα υπαρχεις πια και θα παψω και εγω να υπαρχω μεσα απο εσενα.........

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ......

Ποσο καλος μπορει να ειναι αυτος ο μηνας οταν ξερω οτι εμεις οι δυο
δεν θα ειμαστε πια μαζι???????

Οταν θα θελω να σου πω απλα μια λεξη αλλα δεν θα μπορω να σε παρω τηλεφωνο?

οταν θα θελω μια αγκαλια αλλα ξερω οτι δεν θα σε ξαναδω ποτε?

οταν σε λιγο θα μεινει μονο η σκονη απο τα ονειρα που καναμε?

οταν θα λυγιζω γνωριζοντας οτι τιποτα δεν μπορω να κανω για να σε βοηθησω?

οταν νιωθω οτι εμεινα εντελως μονη?

οταν θα σε νιωθω πιο μονο και απο τον πιο μονο ανθρωπο πανω στη γη?

οταν θα κοιταζω καθε λιγο το τηλεφωνο μου αλλα κανενα μυνημα σου πια δεν θα με περιμενει?

οταν θα κοιταζω το δαχτυλιδι στο χερι μου και θα ξερω οτι αυτη η υποσχεση ποτε δεν θα γινει πραγματικοτητα?

πως μπορω να πω

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ????????